ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter
14

Επιμέλεια: Γιώργος Γέρου

Ο φωτογράφος Anthony Karen κατάφερε μάλλον με την εξαιρετική ευγένειά του να εισχωρήσει σε ένα σπίτι μελών μιας από τις πλέον περιθωριοποιημένες οργανώσεις στον κόσμο και να καταγράψει σκηνές της καθημερινότητάς τους.


Για να αποκτήσει πρόσβαση στην οργάνωση ο Karen αρχικά ήρθε σε επαφή με τα μέλη μέσω των στοιχείων επικοινωνίας που βρήκε σε ιστοσελίδες, με τηλεφωνήματα  και e-mail. Άρχισε φωτογραφίζοντας μια διοργάνωση της Κου Κλουξ Κλαν  το 2005, και μετά την απόκτηση της εμπιστοσύνης των μελών, απέκτησε και την άδεια να φωτογραφίζει χωρίς περιορισμούς.

«Νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας που έχω κερδίσει επίσης πηγάζει από τη βασική φιλοσοφία μου ότι θα πρέπει κανείς να δώσει κάποια στοιχεία από τον εαυτό του, προκειμένου να λάβει κάτι πίσω. Περνάω αρκετό χρόνο τους ανθρώπους που φωτογραφίζω, ακούω τι έχουν να πουν… Δεν είναι ανάγκη να πιστεύω κι εγώ σε αυτό που πιστεύουν, αλλά κάθε φορά που είμαι στο χώρο κάποιου, νιώθω ότι είμαι υποχρεωμένος να παρατηρώ χωρίς να κρίνω.»

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

Μια μέρα στη ζωή της Κου Κλουξ Κλαν Facebook Twitter

[via]

Φωτογραφία
14

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

11 σχόλια
1) Σε μια φωτογραφια στο βαθος δεξια υπαρχει ενα σακιδιο της Dora the Explorer, που ειναι (στην Αμερικανικη εκδοση) ενα ΑμερικανοΜεξικανακι, και μαλιστα μαυριδεροτατο!2) Στην φωτογραφια με το κατακακομοιρο κοριτσακι, το παιδακι φοραει τα crocs του σε λαθος ποδι!!!!
Άξεστοι φτωχομπινέδες. Η πιο λούμπεν πτέρυγα της φτώχειας. Ο κόσμος της ένδειας, είναι το τέλειο έδαφος για κάθε λογής δεισιδαιμονίες, προλήψεις, συνωμοσιολογίες και παράλογα μίση. Αυτό δε σημαίνει πως πλούσιοι σχετικά μορφωμένοι είναι απρόσβλητοι από τέτοιου είδους σκοταδισμούς. Απλά η ένδεια σου στερεί κάθε δυνατότητα ουσιαστικής μόρφωσης, κύρια προϋπόθεση για να μην είσαι ένα άξεστο μοσχάρι. Τα παιδιά τους θα μεγαλώσουν μέσα σε ένα άξεστο, βάρβαρο περιβάλλον, θα διαμορφωθούν με τις αντίστοιχες "αξίες", το σχολείο θα είναι για αυτούς μια αγγαρεία που δεν θα αποκομίσουν τίποτα, και μέχρι εκεί. Η βαρβαρότητα θα διαιωνίζεται. Μεγαλώνεις μες το ρατσισμό, τη συνωμοσιολογία, τη δεισιδαιμονία, δεν μορφώνεσαι ώστε να γίνεις ικανός να κρίνεις... Έτσι διαιωνίζεται νομίζω ο σκοταδισμός. Από την άλλη, συμμαθητές μου, όχι φτωχοί αλλά ούτε πλούσιοι, μέτριοι ως και καλοί μαθητές, που τώρα σπουδάζουν, βλέπω πως άνετα τρώνε θεωρίες συνωμοσιολογίας, ή είναι δεισιδαίμονες. Και επειδή ξέρω της οικογένειές τους, ξέρω πως είναι απλοί "λαϊκοί", σαν τη δική μου (με κάποιες σημαντικές εξαιρέσεις η δική μου), όπου καμιά ουσιαστική δυτικού τύπου παιδεία δεν παρέχουν στα παιδιά τους. Το σχολείο αδυνατεί να δώσει κάτι το ουσιαστικό, ώστε να κάνει τα παιδιά δύσπειστα, σκεπτικιστές θα έλεγα, πέρα από ένα πασάλειμμα τυπικών γνώσεων. Και αυτό έχει αποτέλεσμα να είσαι απόφοιτος λυκείου και να πιστεύεις σε ζώδια, θεωρίες συνωμοσίας, και ένα σορό άλλες προλήψεις. Αν από το σπίτι δεν πάρεις μια ουσιαστική ανοιχτή παιδεία, απ' το σχολείο δεν πρόκειται, τουλάχιστον για εδώ στην Ελλάδα. Αν δεν ήταν αμφιβηστίας ο πατέρας μου και δεν υπήρχε ο Ζαρατούστρα κάπου παραχωμένος στο σπίτι, πολύ φοβάμαι πως θα ήμουν σαν τους συμμαθητές μου. Είμαι πεπεισμένος πως αν μεγαλώσεις σε μια προληπτική οικογένεια, όπου δεν υπάρχει καμιά ρήξη, το σχολείο δε θα σου αλλάξει τα μυαλά. Θα είσαι πανεπιστήμιο και θα πιστεύεις τον Παϊσιο, στα ζώδια και στους μασόνους, αν αυτό έχεις πάρει από το οικογενειακό σου περιβάλλον. Έσπειρε το σχολειό την αμφισβήτηση πάνω στα υπαρξιακά; Καλλιέργησε λιμπεραλιστικά ήθη; Πολιτική κρίση; Ή επιδόθηκε συστηματικά στις εθνικές γιορτές, να μας "διδάξουν" πόσο γαμάτοι ήταν οι μεγάλοι του παρελθόντος βασιλιάδες, πόσο κακοί ήταν οι Τούρκοι, πόσο γαμάτος είναι ο χριστιανισμός... Πού να βγουν πολίτες ευρωπαϊκών προδιαγραφών, ικανοί να κρίνουν... Ξέφυγα απ' το θέμα όμως...
Συμφωνώ απόλυτα, ειδικά στο κομμάτι :" Το σχολείο αδυνατεί να δώσει κάτι το ουσιαστικό, ώστε να κάνει τα παιδιά δύσπιστα, σκεπτικιστές θα έλεγα, πέρα από ένα πασάλειμμα τυπικών γνώσεων. Και αυτό έχει αποτέλεσμα να είσαι απόφοιτος λυκείου και να πιστεύεις σε ζώδια, θεωρίες συνωμοσίας, και ένα σορό άλλες προλήψεις. Αν από το σπίτι δεν πάρεις μια ουσιαστική ανοιχτή παιδεία, απ' το σχολείο δεν πρόκειται, τουλάχιστον για εδώ στην Ελλάδα. "Έχεις τόσο δίκιο.. δυστυχώς..
συφωνω με τις κριτικες ολων των παραπανω.για τον φωτορεπορτερ ομως δεν ειπε κανεις τιποτα. ο τυπος πρεπει να ειναι "ζαντο" για να κανει κατι τετοιο. μεγαλες προσδοκιες εχει για τον εαυτο του. οι φωτο του ειναι πραγματικα για συλλογη (εδω ειρωνευομαι)
Υπάρχουν ακόμη αυτοί; Πάντως, όπως και να έχει χαίρουν ψυχολογικής βοήθειας. Τα παιδιά τους λυπάμαι. Ο τυπάς στην πρώτη φωτογραφία με το εικονοστάσι στο στήθος με ξεπερνά.