Η πρώτη κιόλας φωτογραφία που «εισάγει» τον θεατή στην είδηση της έκθεσης που ξεκίνησε σήμερα στο National Portrait Gallery, δεν είναι παρά μία ατμοσφαιρική λήψη της Τζίλιαν Γουάρινγκ που ποζάρει έχοντας στο χέρι της μια μάσκα, τη μάσκα της Κλοντ Καχούν. Είναι μακιγιαρισμένη έτσι που να θυμίζει σταρ του βωβού κινηματογράφου, το φύλο δεν είναι το ζητούμενο εδώ και στη μπλούζα της αναγράφεται το εξής: "Ι am in training don't kiss me".
Εκείνο που κάνει η Γουάρινγκ είναι να δίνει δεύτερη ζωή σε μια φωτογραφία της Καχούν που τραβήχτηκε πριν από 70 χρόνια. Ο λόγος για το μακρινό 1927 και για ένα στιγμιότυπο στο οποίο η Γαλλίδα καλλιτέχνις κοιτά σταθερά, γεμάτη αυθάδεια τον φωτογραφικό φακό, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ζωή αντέχει αναγνώσεις πέρα από το ανδρικό και το γυναικείο φύλο.
Στη συγκεκριμένη έκθεση, ήδη πολυσυζητημένη μεταξύ των θαυμαστών της ανατρεπτικής τέχνης και ζωής της Καχούν, συγκεντρώνονται για πρώτη φορά τα έργα της, όχι όμως μόνα τους, αλλά σε απευθείας συνομιλία με τα έργα της Γουάρινγκ. Πρόκειται για μια συνομιλία αυτοπροσωπογραφιών που εμβαθύνει σε θέματα ταυτότητας και φύλου, έτσι όπως αποδίδονται μέσα από τις μεταμφιέσεις των δύο εικαστικών. Φυσικά, την προσοχή -ακόμη και σήμερα- έλκει ο τρόπος με τον οποίο η Καχούν διαχειρίστηκε το ζήτημα του φύλου. Η δική της προσωπική, παράξενη ιστορία και η ακατανόητη -για την εποχή της, τουλάχιστον- να δημιουργεί περσόνες για να περάσει από το ένα φύλο στο άλλο, μέχρι την ύπαρξη ενός τρίτου φύλου που ανέλυσε μέσα από άρθρα της πάνω στη θεωρία του Havelock Ellis, συζητήθηκαν όσο λίγα θέματα στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής της.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 29 Μαΐου 2017 και εστιάζει στο πρωτοπόρο πνεύμα της Καχούν και στην επαναστατική ανδρόγυνη ματιά της, έτσι όπως αποτυπώνεται στα πολυάριθμα προφητικά σχεδόν -για την ταυτότητα του φύλου- πορτρέτα της.