[Από τον Θανάση Χαραμή]
Η φήμη της Νέας Υόρκης στις αρχές της δεκαετίας του 80 δεν ήταν αυτή που κανείς θα χαρακτήριζε ιδανική. Μπορεί το κέντρο της να ήταν από τότε εξίσου γοητευτικό και υποσχόμενο, αλλά τα προάστια και οι γειτονιές στις ζώνες μακριά του είχαν πάντα προσημείωση για προσοχή. Ακόμη χειρότερη ήταν η φήμη της Νέας Υόρκης κάτω από το έδαφος. Το μέτρο της θεωρούνταν θρυλικής επικινδυνότητας σημείο αν και συχνά οι περιγραφές ήταν υπερβολικές. Η αλήθεια είναι πως τα στατιστικά δείχνουν πως το 1985 τα σοβαρά εγκλήματα που είχαν καταγραφεί στις πλατφόρμες και τα βαγόνια ήταν 14,000. Σήμερα σπάνια ξεπερνιέται ο μέσος όρος των 2,000.
Αυτό το σκοτεινό, θορυβώδες, υπόγειο τοπίο ήταν και το πεδίο δράσης του 22χρονου τότε φωτογράφου του πρακτορείου Black Star, Christopher Morris. Ο Μοrris είχε επί 6 μήνες παθιαστεί με την κουλτούρα του μετρό, τα βαγόνια με τα περίτεχνα γκράφιτι, τους ετερόκλητους επιβάτες και όλες της ιστορίες που συνόδευαν την υπόγεια Νέα Υόρκη. Με μια φωτογραφική μηχανή ξεκινούσε από τις πρώτες πρωινές ώρες αιχμής και ταξίδευε έως ότου ολοκληρωθεί το τελευταίο νυχτερινό δρομολόγιο. Συνήθως ήταν μόνος αν και συχνά χρειάστηκε να έχει συντροφιά του και τους περίφημους Guardian Angels που του εξασφάλιζαν μια υποστήριξη στις κακόφημες νυχτερινές διαδρομές. Την περίοδο εκείνη είχε απαθανατίσει εκατοντάδες φωτογραφίες που έως τώρα ήταν κάπου ξεχασμένες και ποτέ δεν τους είχε δώσει σημασία.
Πρόσφατα, όπως συμβαίνει με αρκετούς φωτογράφους, "ξεσκόνισε" τα αρχεία του και ανακάλυψε στιγμές από εκείνες τις εποχές που πλέον είχαν εμποτιστεί με νοσταλγία. Αυτές αποφάσισε να μοιραστεί με το περιοδικό Time για το οποίο εργάζεται και με την ελπίδα πως μέσα από επιλεγμένες φωτογραφίες θα μπορέσει να μεταδώσει σχεδόν 20 χρόνια μετά, την αύρα μιας μητρόπολης που άλλαξε δραματικά πάνω αλλά και κάτω από το έδαφός της.
σχόλια