Τον Απρίλιο του 2010, έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ασία, στο ορεινό Νεπάλ.
Η εμπειρία του Νεπάλ αγγίζει όλες τις αισθήσεις: χρώματα, μυρουδιές, ήχους, γεύσεις από μια χωρά ξωτική, μια χωρά ξένη. Όχι όμως ξένοι και οι κάτοικοι της...
Οι Νεπαλεζοι είναι λαός που τον διακρίνει η καλοσύνη, η απλότητα, η σοφία. Η οικειότητα που βγαινει από μέσα τους είναι που σε κάνει νομίζεις ότι μεγάλωσες στην ιδία γειτονιά. Πρόσωπα φωτεινά, καλοκάγαθα, καρτερικά, παρολες τις δυσκολίες τους, που φαίνεται σαν να μην περιμένουν και πολλά από την ζωή τους πέρα από το να κοιμηθούν στην σκιά των βουνών τους και να ξυπνήσουν με το φως των θεοτήτων τους.
Το να φωτογραφίζεις ανθρώπους δεν είναι πάντα εύκολο. Άλλου είναι προσβλητικό, αλλού είναι απαγορευμένο αλλού ενοχλητικό. Οι Νεπαλεζοι δεν δείχνουν να ενοχλούνται ούτε από την παρουσία σου, ούτε από τον φακό σου αλλά ούτε και από την φτώχεια που ζουν. Γι'αυτο άλλωστε και είναι πάντα δεκτικοί και φωτεινοί.
Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στο Νεπάλ, όσο βαρύ και αν είναι το τίμημα της συμφοράς, τους εύχομαι να επανέρθουν σύντομα στην καθημερινή τους ζωή και να συνεχίσουν να χαίρονται την ομορφιά της χώρας τους , το φως της ψυχής τους και την σοφία της ζωής τους."
FacebookTwitter Προσκυνήτρια ξεκουράζεται. Swayambhunath, περίχωρα Κατμαντού FacebookTwitter Τόσο παλιός, όσο και τα βουνά... FacebookTwitter Και φορτηγό και μεταφορικό μέσο για την οικογένεια. FacebookTwitter Ο γελαστός αχθοφόρος. FacebookTwitter Άστεγη ηλικιωμένη. Ζει στα χρώματα... FacebookTwitter Ινδουιστές ασκητές "Sadhus" η αλλιώς "Babas", (Πατέρες, Νονοί, Θείοι). Θεωρούνται ιερά πρόσωπα, οι περισσότεροι είναι γιόγκι, και περιφέρονται σε ιερά ινδουιστικά μέρη. Ζουν από τα φιλοδωρήματα των ευχών τους. θεωρειται κάτι σαν κατάρα, αν δεν τους δώσεις ένα μικρό μπακσις. FacebookTwitter Η γιαγιά του Uzi (!) ο όποιος όχι μόνο μας έδωσε πληροφορίες, μας προσκάλεσε και στο σπίτι του να μας παίξει με την φθηνή ηλεκτρική κιθάρα του Scorpions(....), μας πρόσφεραν τσάι, φιλόξενα βλήματα και το βράδυ μας προσκάλεσαν στο δείπνο της Πρωτοχρονιάς τους. FacebookTwitter Σκηνή από νεπαλεζικο γηροκομείο. Κατμαντού. FacebookTwitter Ακόμη ένας Sadhus. Φωτογραφία και ρουπίες. Κατά τα λεγόμενα ενός οδηγού, απαγορεύεται να δουλεύουν, και παίρνουν από το κράτος ένα πενιχρό επίδομα. FacebookTwitter Tuk-tuk driver, κοινώς "ταρίφας". FacebookTwitter Νεαρή μαθήτρια σε σχολικό λεωφορείο. FacebookTwitter Σκηνές καθημερινής ευτυχίας... FacebookTwitter Ράφτης εν ώρα εργασίας και χαράς με τα παιδιά του. FacebookTwitter Απογευματινή παρτίδα σκακιού πατερά-γιου έξω από το μαγαζί τους. Pokhara. FacebookTwitter Μικροπωλητής. FacebookTwitter Παρέα από πιτσιρικάδες. Bhaktapur. FacebookTwitter Απογευματινή οικογενειακή στιγμή. Pokhara. FacebookTwitter Άστεγος στο Pashupatinah, Περίχωρα Κατμαντού. FacebookTwitter Πεζοδρομιακό πεντικιούρ, έρχεται και η Πρωτοχρονιά σύντομα. Bhahtapur. FacebookTwitter "Namaste!" (=Γεια σου!) FacebookTwitter Άστεγος σε δρόμο του Κατμαντού. FacebookTwitter Χαριτωμένο πλάσμα χαρίζει χαμόγελο σε ορεινό μονοπάτι. FacebookTwitter Οδηγός. Μέτρια αγγλικά, τεράστια ευγένεια. FacebookTwitter Μικροπωλητής εν ώρα ξεκούρασης FacebookTwitter Ευτυχισμένα γεράματα σε άθλιο γηροκομείο FacebookTwitter Μια σκιά μιας ομπρέλας λίγη γι αυτόν και η κώμη του. FacebookTwitter Rekla-time. FacebookTwitter Οικογένεια μικροπωλητών με την πραμάτεια τους (αποξηραμένα ψάρια) στην μεσαιωνική πόλη της Bhaktapur FacebookTwitter Πρωινή συμμετρία και αρμονία. FacebookTwitter Εργασία και χαρά... FacebookTwitter Μικρή νεράιδα ξεπροβάλει από ερημικό μονοπάτι της Pokhara. FacebookTwitter Γελαστοί καρποί σε λόφο του Κατμαντού FacebookTwitter "Πατατάκια-time" στην παλιά πόλη της Bakhtaphur FacebookTwitter Μικρός στο κατώφλι του σπιτιού του, Bhaktapur FacebookTwitter Παρέα μικρών στο Κατμαντού FacebookTwitter Τελωνιακός με την κόρη του , εν ώρα εργασίας στο ταπεινό αεροδρόμιο του Κατμαντού FacebookTwitter Απογευματινή ξεκούραση έξω από το κατάστημα του. Pokhara FacebookTwitter Ρέμβη και χαλαρότητα καθώς ο ήλιος κρύβεται πίσω από τα βουνά. FacebookTwitter Περιπλανώμενη στην ιερή περιοχή Pashupatinah ,περίχωρα Κατμαντού.
Bio: O Βασίλης Δημητρακόπουλος γεννήθηκε το 1970 στην Λάρισα, μεγάλωσε στα Φάρσαλα, μένει στην Αθήνα τα τελευταία 15 χρόνια. Ασχολείται με την μουσική και την φωτογραφία ερασιτεχνικά και του αρέσει να φωτογραφίζει στα ταξίδια κυρίως ανθρώπους, θέματα από την καθημερινή ζωή και αρχιτεκτονική. Παράλληλα δουλεύει σε θεματικές ενότητες όπως "Patterns & Shapes" , "Παλιές πόρτες-Enter the past» , «Παρατημένα Οχήματα-Dethroned Vehicles».
Γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει. Ενδιαφέρεται για τα πάντα - και γράφει κυρίως γι' αυτά που του αρέσουν. (Κι έχει βγάλει 13 παιδικά βιβλία στις εκδόσεις Μεταίχμιο)
σχόλια