Όταν οι πετρελαιοπηγές του Κόλπου ήταν στις φλόγες

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 27 ΧΡΟΝΙΑ, καθώς οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της έδιωχναν τις ιρακινές δυνάμεις απ' το Κουβέιτ, τα στρατεύματα του Σαντάμ Χουσεϊν αντέδρασαν βάζοντας φωτιά σε εκατοντάδες πετρελαιοπηγές. Ήταν μια απ' τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές της πρόσφατης ιστορίας. 

Όταν έφτασα στο νοτιοανατολικό Κουβέιτ τον Απρίλιο του 1991, ως ανταποκριτής του New York Times Magazine, ο πόλεμος είχε τελειώσει, αλλά οι καπνοί απ' τις φωτιές συνέχιζαν να κρύβουν τον ήλιο, ενώ οι φλόγες φώτιζαν τον ορίζοντα της ερήμου. Πυροσβέστες από δεκάδες χώρες του κόσμου είχαν πιάσει δουλειά, σε εξαιρετικά δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, για να σβήσουν την πύρινη κόλαση.

Θυμάμαι ότι η ζέστη είχε καταστρέψει έναν απ' τους φακούς μου, και το σαγόνι μου πονούσε απ' το πιάσιμο - λόγω της συνεχούς έντασης, των καυτών θερμοκρασιών, της βρώμας, της βαβούρας - και του συνεχούς φόβου πως μπορεί να γίνει μια τεράστια έκρηξη.  

Πηγαίνοντας απ' τη μία φλεγόμενη πετρελαιοπηγή στην άλλη, συνειδητοποίησα γρήγορα πως χρειαζόμουν ειδικό εξοπλισμό εάν ήθελα να φωτογραφίσω τους πυροσβέστες και την επιχείρησή τους από κοντά. 

Χρειάστηκαν δισεκατομμύρια δολάρια και πολλά χρόνια δουλειάς για να τελειώσει η επιχείρηση και να διορθωθεί, όσο γινόταν, η ζημιά που είχε κάνει ο Σαντάμ Χουσεϊν. 25 χρόνια αργότερα, πόλεμοι συνεχίζονται σε μεγάλο κομμάτι της Μέσης Ανατολής, και ήδη κάποιοι έχουν βάλει φωτιές σε πετρελαιοπηγές. Πρέπει να θυμόμαστε πως, εν μέσω της αγριότητας των πολέμων, μια παρόμοια τεράστια καταστροφή είναι πάντα πιθανό να ξανασυμβεί.