Πολύ πριν η φωτογράφος Corinne Day μετατρέψει στα 90s, την δεκαπεντάχρονη τότε Kate Moss με τη γνωστή "heroin chic" εμφάνιση σε αφίσα δωματίου, υπήρχε η Nan Goldin και η φωτογραφική της σειρά The Ballad of Sexual Dependency, που δεν έμοιαζε με τίποτα προηγούμενο, αντίθετα άρχισε να γεννά πολλούς επιγόνους― αν όχι απομιμήσεις.Τα ορμητικά πορτρέτα της με τα παιδιά της πόλης από τα τέλη της δεκαετίας του '70 μέχρι και τη δεκαετία του '80 ήταν αμφιλεγόμενα, προσωπικά και αληθινά. Η ίδια η φωτογράφος είναι ένα πρόσωπο ανάμεσα στους άλλους, σε πάρτυ και κλαμπ της πλάκας, σε καβγάδες, να "φτιάχνεται", να είναι νηφάλια να βιώνει την έκσταση και τον πόνο μέσα από το σεξ και τα ναρκωτικά και να υποφέρει μαζί με τους άλλους από την ενδοοικογενειακή βία και τις καταστροφές του AIDS.
Το Ballad of Sexual Dependency είναι η βαθιά προσωπική της αφήγηση, "το προσωπικό μου ημερολόγιο που μπορούν να διαβάσουν οι άλλοι", έγραψε η Goldin για το πρότζεκτ της. "Το ημερολόγιο είναι ένα είδος ελέγχου στη ζωή μου. Μου επιτρέπει να καταγράφω εμμονικά κάθε λεπτομέρεια. Μου επιτρέπει να θυμάμαι". Η σειρά αποτελούμενη από μια αλληλουχία σχεδόν 700 ανεπιτήδευτων πορτρέτων με τη συνοδεία ενός υποβλητικού μουσικού σάουντρακ έχει παρουσιαστεί και σε πολλές μορφές από τότε που δημιουργήθηκε, αλλά η συγκεκριμένη μεγάλης κλίμακας έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη θα πρέπει να είναι από τις πιο καθηλωτικές. Η έκθεση The Ballad of Sexual Dependency διαρκεί από 11 Ιουνίου 2016 μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου του 2017 στο MoMA.