Ο Τόμας Μαν είναι γνωστός για το Θάνατο στη Βενετία (πάντα στην επικαιρότητα), ίσως για τους Μπούντενμπρουκς, (να το διαβάσετε οπωσδήποτε) και σίγουρα για το Μαγικό Βουνό, το οποίο υποψιάζομαι ότι είναι από αυτά που όλοι ξέρουν, αλλά κανείς δεν έχει διαβάσει.
Ίσως επειδή ένα βιβλίο για να κρατηθεί στην επικαιρότητα χρειάζεται ένα μεγάλο δίλημμα, μια ξεκάθαρη πάλη, μία λύση, έστω και με αρνητικά αποτελέσματα. Στο Μαγικό Βουνό μοιάζει σα να μη γίνεται τίποτα: ο πρωταγωνιστής θεωρεί ότι είναι προσωρινός επισκέπτης σε ένα σανατόριο φθισικών στο Νταβός, πάνω στις Άλπεις αλλά δεν καταφέρνει να φύγει, παραμένοντας μετέωρος για εφτά χρόνια. Παρακολουθώντας την πορεία του σ’ αυτή τη γκρίζα ζώνη μεταξύ αρρώστιας και υγείας μένεις με μία αίσθηση ανικανοποίητου. Μάλλον αυτή είναι και η μαγεία της ιστορίας.
Σύμφωνα με τους κριτικούς, το βιβλίο περιγράφει μέσω του σανατορίου την αρρώστια της Ευρώπης στις παραμονές του Μεγάλου Πολέμου, όταν κατρακυλούσε προς την τρέλα σε μια μουδιασμένη κατάσταση. Το σκηνικό είναι παγωμένο με πολύτιμο καθαρό αέρα, όμως σε κατάσταση απομόνωσης – όλοι θέλουν να φύγουν, να πάνε εκεί που η ζωή είναι μολυσμένη αλλά γεμάτη συγκινήσεις. Αν μπορούσα να περιγράψω καλύτερα το βιβλίο, θα ήμουν κι εγώ συγγραφέας. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας πείσω να διαβάσετε ένα πολύ ατμοσφαιρικό βιβλίο γεμάτο ζόφο, γεμάτο με πολιτικές τοποθετήσεις και αλληγορίες.
Στο dpreview αναγνώστες στέλνουν εικόνες που γι’ αυτούς παρουσιάζουν το Μαγικό Βουνό σύμφωνα με τη δική τους ερμηνεία.
σχόλια