Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Στον τοίχο κρέμεται μέχρι σήμερα μια μικρή εικόνα του Χριστού... Φωτ.: Χρήστος Παρίδης / LIFO

Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι

3

Δεν ήταν η πρώτη φορά που τα βήματα μου με οδηγούσαν μέχρι τον Κολωνό και συγκεκριμένα έξω από τη μονοκατοικία της οδού Τυρνάβου, το τελευταίο σπίτι του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, εκεί όπου βρέθηκε νεκρός, μάλλον θύμα ανεξιχνίαστου μέχρι σήμερα φόνου, τον Αύγουστο του 1988. Αφημένο στην τύχη του και στη φθορά του χρόνου, σε πλήρη εγκατάλειψη, αλλά και ανεκμετάλλευτο, το έβρισκα πάντα κλειδαμπαρωμένο με μια μεγάλη κλειδαριά στην είσοδο. Καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα των κληρονόμων για να συντηρηθεί, όπως μου έχει εκμυστηρευτεί η ανιψιά του Έλλη Αρτέμη-Ταχτσή, πουλήθηκε μετά τον θάνατο του σε ανθρώπους που σκόπευαν να το εκμεταλλευτούν αλλά όχι να το κατοικήσουν. Η συμπαθητική αυτή παλιά κατοικία μου ασκούσε ανέκαθεν ιδιαίτερη γοητεία. Σχετικά πρόσφατα προσπάθησα να πείσω έναν  φίλο εικαστικό, που ζει στο εξωτερικό και έψαχνε σπίτι με ιδιόρρυθμη και πρωτότυπη ταυτότητα, να το αγοράσει, αλλά ανατρίχιασε και μόνο που το άκουσε! «Εκεί που έγινε φόνος; Τρελάθηκες;» μου είπε. 

Όπως και να χει, κάθε φορά που βρίσκομαι απ’ έξω μου έρχονται μνήμες από την μοναδική φορά που βρέθηκα μέσα σε αυτό, δύο μήνες πριν τη δολοφονία εκείνο το μακρινό πια καλοκαίρι του ‘88, χάρη σε μια κοινή τότε φίλη με τον συγγραφέα η οποία με πήρε μαζί της σε μια της επίσκεψη στον άνθρωπο που για τη γενιά μου θεωρούταν, λόγω του «Τρίτου στεφανιού», αλλά κυρίως λόγω της περιπετειώδους και συναρπαστικής του ζωής, περίπου «θρύλος».Τουλάχιστον για μια μερίδα φιλότεχνων και ονειροπόλων νέων της εποχής. Προσωπικά θεωρούσα ότι «Τα ρέστα» όσο και «Η γιαγιά μου η Αθήνα» με είχαν καθορήσει ακόμα και για την μετέπειτα επιλογή μου να δημοσιογραφήσω.

Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Το σπίτι της οδού Τυρνάβου στον Κολωνό, σήμερα. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

 

Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Ο Ταχτσής στο σπίτι του Κολωνού
Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Πλήθος λογαριασμών στα κάγκελα της πόρτας... Φωτ.: Χρήστος Παρίδης / LIFO

Ένας φόβος με έπιασε καθώς διέσχιζα το μέρος, όχι μην μπει κανένας, αλλά συνειδητοποιώντας αίφνης ότι βρισκόμουν όχι απλώς στο σπίτι του Ταχτσή αλλά ακριβώς εκεί που δολοφονήθηκε, εκεί που έγινε ένα από τα πιο πολύκροτα φονικά της μεταπολιτευτικής ιστορίας της Αθήνας.



Από κοντά ο Ταχτσής ήταν ένας θησαυρός εξιστόρησης εμπειριών και αδιανόητων περιπετειών. Καταρχάς ευχάριστος άνθρωπος, αλλά συγχρόνως απαιτητικός στη διατύπωση των σκέψεων του, μετρούσε κάθε λέξη που έλεγε, ήθελε να είναι ακριβής και να μην φλυαρεί χωρίς λόγο. Αναφέρθηκε στα ταξίδια της νιότης του αλλά και τα πιο πρόσφατα, έλεγε ότι ενώ αγαπούσε την Νέα Υόρκη και την Αμερική δεν θέλησε ποτέ να ταξιδεύσει στην Νότιο Αμερική, την έβρισκε απάνθρωπη όπου μόνο οι πολύ πλούσιοι είχαν δικαιώματα.

Μας κοκορεύτηκε για έναν εντυπωσιακό νέο που είχε αλιεύσει τα προηγούμενα βράδια – όλοι γνώριζαν ότι τις νύχτες εκδιδόταν ως τραβεστί, είχε προ πολλού παύσει να είναι μυστικό, έδειχνε χορτασμένος, γεμάτος από τη ζωή, και σαν σκανταλιάρικο παιδί μας ξεφούρνισε αρκετά κουτσομπολιά για πρόσωπα της εποχής –Μελίνα, Κακογιάννη, Χατζιδάκι, Καραμανλή και δεν θυμάμαι ποιους άλλους. Κάποια στιγμή μας άνοιξε το περίφημο φωτογραφικό του άλμπουμ με φωτογραφίες γυμνών αντρών βγαλμένες με μηχανή πολαρόιντ που έβγαζε ο ίδιος. «Στάσου να σας βγάλω μία» είπε και κλικ, αμέσως να μια πολαρόιντ των δυο του επισκεπτών. Το άλμπουμ εκείνο μαζί με τη φωτογραφία μας, μετά το φονικό, θα κατέληγε στα χέρια της αστυνομίας.

 

Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης / LIFO
Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Το εσωτερικό του σπιτιού σήμερα. Φωτ.: Χρήστος Παρίδης / LIFO

 

Λίγο αργότερα μεταφερθήκαμε στην κρεβατοκάμαρα του να παρακολουθήσουμε ποδόσφαιρο, το οποίο του άρεσε πολύ. «Είναι από τις λίγες αντρικές συνήθειες που κρατάω» μας είπε.  Κι ενώ είχε απλωθεί στο κρεβάτι του κάτω από ένα μεγάλο έργο του Φασιανού, έκανα το λάθος να τον ρωτήσω γιατί δεν έγινε ποτέ η μεταφορά του «Στεφανιού» στη μεγάλη οθόνη. Έχοντας λείψει πολλά χρόνια στο εξωτερικό δεν είχα ιδέα για όλα όσα είχαν συμβεί και τους λόγους που ακυρώθηκε η παραγωγή από τον Αγγελόπουλο κι έτσι  με αγνόησε παντελώς, δεν μου απάντησε, και συνέχισε να βλέπει το ματς. Μάλλον θα έλεγα ότι ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από την «αδιακρισία» μου. Ο μέχρι εκείνη τη στιγμή ευγενικός κύριος έγινε ξαφνικά κάπως στριφνός και δηκτικός. Ξεπροβοδίζοντάς μας μου είπε «Μπορείς να λες ότι με γνώρισες» και μου ευχήθηκε να καταφέρω να κάνω κάτι στη ζωή μου. Η συνάντησή μου εκείνη με έναν προσωπικό μου μύθο παρέμεινε ανεξίτηλη στην μνήμη μου έκτοτε.  Το πρωινό της Δευτέρας 29 Αυγούστου 1988, μόλις δύο μήνες μετά, που αντίκρισα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων όπου με μεγάλους τίτλους ανακοίνωναν τη δολοφονία του από άγνωστο πρόσωπο, βρισκόμουν στα Χανιά διακοπές. Είχε συμβεί ξημερώματα Παρασκευής 26 Αυγούστου. 

 

Τα λίγα πράγματα που τυχαίνει να γνωρίζω σχετικά με το σπίτι είναι ότι το είχε αγοράσει ένα χρόνο πριν το θάνατό του στη λαϊκή γειτονιά του Κολωνού γιατί, όπως έλεγε, του θύμιζε τα παιδικά του χρόνια. Πράγματι η οδός Τυρνάβου δεν απέχει και πολύ από την κατοικία της οδού Λεωνίδου στο Μεταξουργείο που ζούσε με τη γιαγιά του τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αθήνα. Βέβαια ήταν και πολύ κοντά στις πιάτσες του έρωτα γύρω από την οδό Αθηνάς και τον Σταθμό Λαρίσης που αναζητούσε τους πελάτες του.

Είχε μεταφέρει τα δικαιώματα του «Τρίτου στεφανιού» από τον Ερμή, όπου είχε κάνει μεγάλη επιτυχία, στον Εξάντα της Μάγδας Κοτζιά και είχε αμειφθεί γενναιόδωρα. Με εκείνα τα χρήματα το είχε αποκτήσει και είχε πληρώσει το κόστος των 5,5 εκατομμυρίων δραχμών. Δεν ήταν μεγάλο αλλά καλόγουστο, με ένα κεντρικό σαλονάκι και γραφείο, κρεβατοκάμαρα, μια μικρή εσωτερική αυλή πίσω.

Θυμάμαι να παρατηρώ πίσω του στη βιβλιοθήκη ένα ντοσιέ με τίτλο «Το φοβερό βήμα». Τότε δεν ήξερα ακόμα ότι επρόκειτο για την αυτοβιογραφία που ετοίμαζε. Λένε ότι αυτό είχε σαν στόχο ο δολοφόνος του, αν και το μόνο που πιστοποιήθηκε ότι έλειπε ήταν ένα βίντεο. Όντως ο τελευταίος επισκέπτης είχε πετάξει τα πάντα στο πάτωμα πριν φύγει. 

 

Στο εσωτερικό του σπιτιού κυριαρχούσε το λευκό χρώμα ενώ μια σειρά από όμορφα αντικείμενα κοσμούσαν τα τραπεζάκια, και στους τοίχους ήταν κρεμασμένα έργα τέχνης κυρίως διάσημων φίλων του όπως του Αλέξη Ακριθάκη και του Αλέκου Φασιανού. Όταν έγινε ο φόνος σκέφτηκα ότι θα ήταν φυσικό για κάποιο εγκληματικό στοιχείο να θεωρήσει το σπίτι κατοικία πλούσιου ανθρώπου, γιατί πράγματι δεν θύμιζε καθόλου την αισθητική της λαϊκής περιοχής όπου βρισκόταν. Εφόσον δεν ήταν φόνος προμελετημένος όπως ακούστηκε εκείνη την εποχή, είτε από εχθρούς του είτε από σημαντικά πρόσωπα των οποίων  θιγόταν η υπόληψη στο βιβλίο που έγραφε. 

 

Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Η αυλή. Από ένα κλειδωμένο εσωτερικό δωμάτιο που πιθανότατα λειτουργεί ως κοτέτσι, ακούς κακαρίσματα από κότες. Φωτ.: Χρήστος Παρίδης / LIFO
Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Ο σομιές του κρεβατιού του στην αυλή... Φωτ.: Χρήστος Παρίδης / LIFO

 

Μια από τις τελευταίες μέρες του 2019 λοιπόν, αποφάσισα να κατηφορίσω προς τον Κολωνό, μέχρι που βολτάροντας αμέριμνα, βρέθηκα  για μια ακόμα φορά –σχεδόν- τυχαία έξω από το «στοιχειωμένο» σπίτι. Και για πρώτη φορά βρήκα την κλειδαριά ξεκλείδωτη! Δεν το σκέφτηκα ούτε λεπτό, έσπρωξα την πόρτα και μπήκα μέσα κατευθείαν. Μπαίνοντας αριστερά, η κρεβατοκάμαρα όπου βρέθηκε νεκρός ο συγγραφέας, είχε λουκέτο. Ίσως να μην ήταν λουκέτο (από την ταραχή μου δεν πρόσεξα καλά) παρά ένα σύρμα αλλά δεν έκανα απόπειρα να το λύσω.

Προχώρησα μέσα προσπαθώντας να θυμηθώ το χώρο. Δεξιά βρισκόταν το μικρό σαλόνι που συνδεόταν με το γραφείο, το δάπεδο με άσπρα και μαύρα πλακάκια παραμένει το ίδιο, μόνο που τώρα  το κατακλύζουν σωροί από κομμένους κορμούς δέντρων  γιατί προφανώς οι ιδιοκτήτες του το χρησιμοποιούν ως αποθηκευτικό χώρο. Ο ίδιος εκείνος χώρος με τα βιβλία και τα έργα τέχνης που επισκεπτόντουσαν λογοτέχνες και διάσημοι καλλιτέχνες. Παρατήρησα στον τοίχο  μια αγιογραφία.

Ένας φόβος με έπιασε καθώς διέσχιζα το μέρος, όχι μην μπει κανένας, αλλά συνειδητοποιώντας αίφνης ότι βρισκόμουν όχι απλώς στο σπίτι του Ταχτσή αλλά ακριβώς εκεί που δολοφονήθηκε, εκεί που έγινε ένα από τα πιο πολύκροτα φονικά της μεταπολιτευτικής ιστορίας της Αθήνας ― αν και επαναλαμβάνω, ο φόνος δεν έχει εξιχνιαστεί ούτε η αστυνομία έχει επιβεβαιώσει κάτι τελικό. 

Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ: Η ΕΥΔΑΠ εξακολουθεί να στέλνει το λογαριασμό στον Κώστα Ταχτσή, 32 χρόνια μετά το θάνατό του. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO


Αριστερά στο βάθος έχουν ρίξει τον τοίχο και το εσωτερικό γίνεται ένα με την πίσω αυλή σαν αυτές που ανέκαθεν υπήρχαν σε όλες τις παλιές μονοκατοικίες της περιοχής. Στην μία πλευρά ακουμπισμένο ένα τσίγκινο σομιέ κρεβατιού. Άραγε να είναι εκείνο επάνω στο οποίο βρέθηκε το νεκρό κορμί του; Στον απέναντι τοίχο φαίνεται το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας. Πίσω από τα πατζούρια ένας θόρυβος, σαν κακαρίσματα κότας. Δεν είχα το κουράγιο να μείνω να διερευνήσω περισσότερο. Άλλωστε τα ξύλα εμπόδιζαν να προχωρήσω στο πίσω μέρος όπου βρίσκονταν το μπάνιο και η κουζίνα. Έβγαλα μερικές φωτογραφίες με το κινητό μου. Βγαίνοντας στο μικρό δρομάκο, κανένας δεν κυκλοφορούσε, κανένας δεν με αντιλήφτηκε. Τραβώντας να κλείσω την εξώπορτα παρατήρησα ότι έχουν συσσωρευτεί με τον καιρό πολλοί λογαριασμοί. Πλησιάζω και διαβάζω έναν φάκελο της ΕΥΔΑΠ: Προς ΤΑΧΤΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ. Κι έχουν περάσει περισσότερο από 30 χρόνια! 

Mέσα στο σπίτι του Κώστα Ταχτσή, που έχει γίνει αποθήκη και κοτέτσι Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κώστας Ταχτσής: ο συγγραφέας του Τρίτου Στεφανιού, ένας ιδιοφυής και αντισυμβατικός άνθρωπος

Σαν Σήμερα / Κώστας Ταχτσής: ο συγγραφέας του Τρίτου Στεφανιού, ένας ιδιοφυής και αντισυμβατικός άνθρωπος

Σαν σήμερα το 1988 βρίσκεται άγρια δολοφονημένος. Το έγκλημα παραμένει μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστο. Ο σκηνοθέτης Τάκης Σπετσιώτης μιλά στο Lifo.gr για το τηλεοπτικό αφιέρωμα που ετοιμάζει για τον μεγάλο συγγραφέα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κώστας Ταχτσής: Η ανά τον κόσμο περιπλάνηση και η ελληνική γειτονιά ως «καταραμένες αντιφάσεις»

Σαν σήμερα / Κώστας Ταχτσής: Η ανά τον κόσμο περιπλάνηση και η ελληνική γειτονιά ως «καταραμένες αντιφάσεις»

«Έφευγα, γιατί ασφυκτιούσα στην Ελλάδα της δεκαετίας του '50 – πνευματικά, κοινωνικά, πολιτικά, σεξουαλικά. Αν δεν είχα φύγει δεν θα είχα γράψει ποτέ Το Τρίτο Στεφάνι».
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ