Ξεκινώντας, ας απαντήσουμε σε μία επίμονη ερώτηση, που τίθεται ξανά και ξανά. Με την επίθεση του ίντερνετ, την πτώση των εφημερίδων, την παγκόσμια κρίση, μήπως το βιβλίο έχει πεθάνει; Ένα site δίνει την απάντηση. Για να την διαβάσετε πατήστε πάνω στην ερώτηση:
Is the book dead;
Το ίντερνετ δεν είναι ο εχθρός του βιβλίου
Δεν ξέρω γιατί συσχετίζεται η επιβίωση του βιβλίου με το ίντερνετ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το ένα μέσο ενισχύει το άλλο. Υπάρχει κανείς που μπορεί να διαβάσει ολόκληρο βιβλίο από την οθόνη του υπολογιστή ή που έστω, εκτυπώνει αμέτρητες σελίδες και τις δένει με συρραπτικό για να τις διαβάσει λες και είναι σημειώσεις φυσικής από το φροντιστήριο; Οι αναγνώστες θέλουν την τελετουργία και αγαπούν το αντικείμενο-βιβλίο, ακόμα κι αυτοί που έχουν στραφεί σε e-readers.
Παλιά, όταν διάβαζα ένα βιβλίο που με ενθουσίαζε, έπρεπε να διαβάσω τη βιογραφία του συγγραφέα, αν υπήρχε, για να μάθω ποιες ήταν οι επιρροές του. Έτσι ξεκινούσε ένα γαϊτανάκι συσχετισμών, οι οποίοι καταγράφονταν σε ένα βιβλιαράκι, για ονόματα που έπρεπε να ψάξω. Η λίστα μεγάλωνε με τα χρόνια (δεν έβρισκα πάντα αυτό που ήθελα, ούτε είχα το βιβλιαράκι πάντα μαζί μου). Κάποτε έχασα αυτό το βιβλιαράκι. Η συντριβή μου δεν περιγράφεται.
Μετά ήρθε το ίντερνετ! Τώρα μπορώ να μάθω όχι μόνο ποιες ήταν οι επιρροές του κάθε συγγραφέα, αλλά κριτικές και αναλύσεις των βιβλίων του μέχρι τι έτρωγε για πρωινό. Από τότε οι συγγραφείς δεν είναι κύριοι ή κυρίες με κοστούμια σε αραχνιασμένα δωμάτια αλλά άνθρωποι με μίση και με πάθη, ολοζώντανοι. Οι πιθανότητες να αγοράσω το λάθος βιβλίο για μένα μειώνονται συνέχεια.
Έτσι δεν διστάζω να σας δείξω την σελίδα που έχει όλα τα έργα του Oscar Wilde, όλα μα όλα, σε PDF. Δεν πιστεύω ότι έτσι δεν θα αγοράσετε τα έργα του - πιστεύω ότι όσοι δεν τον έχετε αγαπήσει ακόμα, είναι επειδή δεν τον έχετε διαβάσει, κι αφού δε μπορώ να σας σύρω από το γιακά να πάτε να αγοράσετε βιβλία του, ας ξεκινήσουμε από δω. Αν δέχεστε μία μικρή υπόδειξη, θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε από το “The Portrait of Mr. W. H.”, το οποίο μιλάει για πλαστογραφία στη λογοτεχνία-πρόκειται για μία ιστορία η οποία μπροστά σε μία σύγχρονη μεταμοντέρνα ιστορία θα έλεγε δυνατά «ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ».
Ας υποθέσουμε: φιλίες που θα έκαναν πάταγο, περίπτωση 1η
Όλοι μας έχουμε αγαπήσει, ερωτευτεί ή μισήσει ήρωες βιβλίων σα να ήταν ζωντανοί. Με μερικούς θα ήθελα να ήμουν φίλη, ή θα ήθελα να πηγαίναμε σε ένα ωραίο μπαρ να τα λέγαμε πίνοντας. Δυστυχώς, δεν είμαι τόσο ενδιαφέρουσα όσο οι αγαπημένοι μου ήρωες, οπότε η επόμενη σκέψη ήταν η εξής: ποιοι ήρωες θα γινόταν καλοί φίλοι μεταξύ τους;
Max Demian («Ντέμιαν», Χέρμαν Έσσε) – Tom Ripley («ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» κλπ, Πατρίσια Χάισμιθ)
O Μαξ δεν περιγράφεται τόσο εκτεταμένα όσο ο Tom, αφού τον γνωρίζουμε μόνο μέσα από τα μάτια του φίλου του Έμιλ, ο οποίος τον έχει για Θεό, οπότε σίγουρα θα παραβλέπει τα κουσούρια του. Όμως σίγουρα έχει σκοτεινές κι επικίνδυνες πλευρές, οι οποίες, λόγω της γοητείας του, συγχωρούνται από τα θύματά του. Σ’ αυτό ταιριάζει απόλυτα με τον Τομ, ο οποίος είναι αμοραλιστής και κυνηγά την ηδονή και την άνεση, αν και δεν έχει την ίδια αυτοπεποίθηση.
Η φιλία τους θα έκανε μάλλον κακό στον περίγυρό τους, αλλά θα έκανε πλουσιότερη την ανθρωπότητα. Ο συνδυασμός τους θα έσπερνε πτώματα ερωτοχτυπημένων αγοριών και κοριτσιών λόγω της αμφισεξουαλικής τους υπόνοιας και γοητείας τους και ο ένας θα έβρισκε έναν αντάξιο συνοδοιπόρο αλλά και αντίπαλο στον άλλο. Ο Τομ θα επωφελούνταν από τις γνώσεις ψυχανάλυσης του Μαξ και θα κατάφερνε να καταλάβει καλύτερα τι του συμβαίνει και γιατί, βοηθώντας τον να αναπτύξει την αυτοπεποίθησή του- ο Μαξ από την άλλη θα μπορούσε να δείξει στον Τομ που φτιάχνουν τα καλύτερα χειροποίητα παπούτσια στην Ιταλία, γιατί στη Γερμανία της εποχής που μεγάλωσε φορούσαν τσόκαρα από ξύλο.
Τελικά, ο φίλος που δεν κατάφερε κανείς από τους δυο τους να βρει (ένας φίλος αντάξιος, με την ίδια φιδίσια γοητεία και μπαγαποντιά και όχι ένας απλός θαυμαστής) βρισκόταν σε ένα άλλο βιβλίο.
Aν έχετε να προτείνετε κι άλλες ενδοβιβλιακές φιλίες (ή ερωτικές σχέσεις!) προσθέστε ελεύθερα στα σχόλια..
Judgmental Bookseller Ostrich
(οι φωτογραφίες είναι από την ταινία "ο ταλαντούχος κύριο Ρίπλεϊ")
σχόλια