ανάβαν φώτα
στις βεράντες
κι η ψυχή μου
ανέμιζε στα ολάνοιχτα παράθυρα
μ’ ένα προχώρημα της άνοιξης
δειλά μες στο αθέατο καλοκαίρι
τότε κατάλαβα τη νιότη μου ν’ ανοίγει
/σαν τα λουλούδια/
και τους στίχους να καρπίζει
όχι
καρδιά μου
τόση ευτυχία
N.A. Aσλάνογλου
Το βράδυ
σχόλια