Στην κοσμοθεωρία του Βαγγέλη Βαγγελάτου, η ομορφιά δεν είναι μια σταθερή οντότητα, αλλά μια απόκοσμη εκδήλωση της ανθρώπινης εμπειρίας. Μέσα από τα εκφραστικά του έργα, μας οδηγεί σε ένα ταξίδι μέσα στον πολύπλοκο τρόπο πρόσληψης των τοπίων και της φύσης, αποτυπώνοντας την αναντικατάστατη αλληλεπίδραση μεταξύ της παρούσας στιγμής και της απόλυτης μεταβολής.

 

Οι εικόνες του Βαγγελάτου αναδύονται ως ατέλειωτες εικαστικές συνθέσεις, όπου οι επεικονίσεις του είναι περισσότερο μια επιδεικτική κινητικότητα παρά μια σταθερή οπτική. Η αισθητική του εξπρεσιονισμού, που προσκαλεί στη μελέτη του τοπίου με συμβολικά μέσα, αντικατοπτρίζει την παροδικότητα και την αποσυνθετική φύση της ομορφιάς. Ταυτόχρονα, τα έργα της ενότητας κινούνται σε ανοιξιάτικες χρωματικές αναφορές και παστέλ συνδιασμούς που δημιουργούν έναν σύγχρονο τρόπο πρόσληψης της ζωγραφικής, καθώς φέρει στοιχεία που διεγείρουν τις αισθήσεις.

 

Στα έργα του, η χειρονομία της γραφής του και τα στοιχεία της προσωπικής του εμπειρίας, αναμειγνύονται με την κοινωνική του αντίληψη, δημιουργώντας έναν χορό που εκφράζει την αμφισβήτηση και την αναζήτηση για την ουσία του ανθρώπινου αποτυπώματος. Ο ίδιος διακρίνει την αλήθεια μέσα από την αντίφαση, καταγράφοντας τις απρόβλεπτες αλλαγές και τις παραλλαγές της ζωής. Το αποτέλεσμα της δουλείας του είναι πλούσιο σε αντιθέσεις και αντιφάσεις με σκοπό να τονίσει την πολυδιάστατη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας, περιγράφοντας έναν κόσμο που δεν μπορεί να περιοριστεί σε μονοδιάστατες ερμηνείες.

 

Η ουσία που διέπει τον ίδιο τον άνθρωπο, σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, αποτελεί ένα πολύπλοκο μωσαϊκό αντιθέσεων. Ανάμεσα στον Διόνυσο και τον Απόλλωνα, αναζητούμε την αλήθεια μέσα στο χάος και την τάξη, στην ευφυΐα και την έκσταση, στην ανθρώπινη αδυναμία και την αθανασία της δημιουργίας. Εδώ, η ομορφιά είναι παροδική και αφορά στην πολυδιάσταση εμπειρία της. Με αναφορές στον παραδοσιακό χορό Butoh αλλά και σε ποικίλλα ερεθίσματα από μέρη του κόσμου ο εικαστικός μας καλέι σε ένα επικοινωνιακό ταξίδι γεμάτο αναφορές.

 

Τέλος, στον κόσμο του Βαγγέλη Βαγγελάτου, η ομορφιά αποτελεί μια ατελείωτη πηγή έμπνευσης και αναζήτησης, μια παραμονή στην αλλαγή και την ανανέωση, που αντανακλά την απαράμιλλη πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής.