Αυτό είναι το συμβάν. Κατόπιν, η Λίζη Καλλιγά θα βρεθεί σ’ ένα κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης στον Μαραθώνα. Στο δωμάτιό της, αντικρίζει επί τρεις μήνες τον άσπρο τοίχο απέναντι από το κρεβάτι της.  Ο άσπρος τοίχος, μέρα με την ημέρα, αρχίζει να γράφεται∙ να γεμίζει από το βλέμμα της και τη συγκέντρωσή της σ’ αυτόν: σημεία και ίχνη κάνουν την εμφάνισή τους. Τότε αρχίζει να τον φωτογραφίζει και να τον βιντεοσκοπεί  με το κινητό της μετά μανίας. Η φωτογράφιση και η βιντεοσκόπηση αυτού που έχει συνεχώς απέναντί της ως θέα είναι η ενστικτώδης αντίδρασή της ενάντια στη σκοτεινή παρόρμηση του θανάτου, της νεύρωσης και της διαταραχής: σαν προσευχή ή διαλογισμός, αυτή η ανίατη επανάληψη της δράσης, η καταβύθιση στον εαυτό, διαπερνώντας τον τοίχο, παίρνει τη θέση μεγίστης ιαματικής λειτουργίας, σταδίου πένθους και θεραπείας, αποκαλυπτικής πράξης, συνειδητοποίησης και αποδοχής ενός συνεχούς που μετεγγράφεται πάντα στο τώρα οδηγώντας στην απελευθέρωση.

 

(Απόσπασμα από το κείμενο του Θάνου Σταθόπουλου.)

 

1η Δράση του ΑΡΧΕΙΟΥ ΑΚΡΙΘΑΚΗ.

 

Το έργο της Λ.Κ. παρουσιάζεται για 2 εβδομάδες στο διαμέρισμα του ΑΡΧΕΙΟΥ ΑΚΡΙΘΑΚΗ

 

Με την υποστήριξη της Γκαλερί Σκουφά.

 

Εγκαίνια δεν θα πραγματοποιηθούν.

 

Η επίσκεψη θα λαμβάνει χώρα κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού (whats up 6982370878).

 

Οι επισκέπτες θα εισέρχονται στο χώρο σε μικρό αριθμό 8-10 ατόμων

 

Η διαδικασία είναι η εξής: Οι επισκέπτες αφήνουν τα παπούτσια τους στο χολ. Στην είσοδο της βιντεοπροβολής υπάρχουν μαξιλάρια. Παίρνει ο καθένας από ένα και κάθεται στο χαλί. Υπάρχουν και δύο καρέκλες. Δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός στην παρακολούθηση της βιντεοπροβολής. Βγαίνοντας, ο κάθε επισκέπτης αφήνει το μαξιλάρι του. Οι φωτογραφίες βρίσκονται στο χολ.

 

Η Λίζη Καλλιγά θα παρευρίσκεται καθημερινά στην υποδοχή.