Κεντρικό θέμα στη δουλειά του Κάσση είναι ο τουρισμός τον οποίο και προσεγγίζει τόσο ως «κοινωνικό φαινόμενο, όσο κι ως τρόπο θέασης του κόσμου», όπως αναφέρει ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος.

 

Ο καλλιτέχνης δημιουργεί κολλάζ χρησιμοποιώντας πληθώρα διαφορετικών υλικών φωτογραφίες από παζάρια και αποκόμματα περιοδικών που συνδυάζονται με υλικά του αστικού περιβάλλοντος, όπως κομμάτια ασφάλτου, τούβλα, καρφιά, καφάσια και κομμάτια επίπλων. Δημιουργεί συνθέσεις άναρχες, τοποθετημένες στον χώρο με τέτοιο τρόπο, που σκοπίμως μοιάζουν μη ολοκληρωμένες και λειτουργικές, «ένα είδος «φτωχής τέχνης» με μπαρόκ χαρακτηριστικά».

 

«Κάθε εικόνα είναι λειψή, αποκομμένη από το χωρικό ή χρονικό της συγκείμενο… επιφέροντας μια χρονική στρέβλωση, μια αφηγηματική ασυνέχεια. Η φωτογραφία γίνεται κι αυτή αντικείμενο που φανερώνει την ευθραυστότητα της ζωής, την ομορφιά και τον πόνο» παρατηρεί ο Χριστόφορος Μαρίνος, ο οποίος χαρακτηρίζει τα έργα του καλλιτέχνη αντιμινιμαλιστικά, πολυσύνθετα και θορυβώδη υπενθυμίζοντας πως η τέχνη είναι συνυφασμένη με τη ζωή.

 

Επιμέλεια κειμένου: Χριστόφορος Μαρίνος, Ιστορικός τέχνης και επιμελητής

 

Ο Σταύρος Κάσσης (Esta. Bros) (1985, Αθήνα) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Εικαστικές Τέχνες στην Πολυτεχνική Σχολή της Βαλένθια, στo Πανεπιστήμιο της Πόλης του Μεξικού και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ειδικεύτηκε στην Τέχνη στον Δημόσιο χώρο με μάστερ στην καλλιτεχνική παραγωγή στην Πολυτεχνική Σχολή της Βαλένθια. Παράλληλα με την εικαστική δημιουργία ασχολείται με την διδακτική της Τέχνης, είναι καθηγητής σχεδίου στην Σχολή Βακαλό, και την μετάφραση ισπανικών. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα το εξωτερικό.

 

H εικαστική του έρευνα με κέντρο τον στοχασμό πάνω στο ρόλο της εικόνας ως εργαλείου διαμόρφωσης προσωπικών και κοινωνικών φαντασιακών στρέφεται γύρω από την ανακύκλωση εικόνων και τη διαχείριση έτοιμου υλικού (collage, found footage, objet trouvé) του οπτικού πολιτισμού επιχειρώντας την αντανάκλαση των δομών του και τον κριτικό σχολιασμό του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος. Παράλληλα δημιουργεί συνθέσεις με βάση το σχέδιο σε χαρτί, με μολύβι και μελάνι.