Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το σιγουράκι

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το σιγουράκι Facebook Twitter
44


________________
1.


Εχω ενα θεμα και δεν ξερω σε ποιον να απευθυνθω.

Αντιμετωπιζω το εξης προβλημα: ειμαι απροσεχτη. Ειμαι απροσεχτη στη δουλεια. Σε διαφορες που εχω δοκιμασει.

Συνηθως δε θα δωσω την πρεπουσα σημασια για κατι που αν με ρωτησει καποιος αλλος πως να το κανει θα του απαντησω σωστα. Ενολιγοις κανω αδικαιολογητα λαθη. Για πραγματα που ξερω. Αλλα και στη μαθητικη και φοιτητικη ζωη εκανα λαθη στα πιο απλα πραγματα. Να ενημερωσω πως εχω τελειωσει θετικη σχολη και ενα απαιτητικο μεταπτυχιακο παραλληλα με δουλεια. Δεν πιστευω πως ειμαι τοσο χαζη. Νιωθω πως δε θα προχωρησω ποτε μπροστα λογω αυτων των λαθων. Κι εγω η ιδια δεν ξερω αν με εμπιστευομαι.

Η προοπτικη αυτη ομως με τρομαζει. Επιπροσθετα φιλοι απο τη δουλεια εχουν εξελιχθει. Και εγω ειμαι απο τους λιγους που μενουν στασιμοι. Μου λενε πως δε δειχνω αρκετα οτι θελω να αναλαβω πραγματα. Δεν ξερω πως να το δειξω. Δεν ξερω αν το αξιζω καν. Αλλα καθε φορα που αναλαμβανει καποιος κατι κι εγω τιποτα νιωθω πως μενω βηματα πισω. Σορρυ για αυτη την εκρηξη αλλα κανενας δε μου δινει τιποτα περα απο τα συνηθισμενα κι εγω δεν ζηταω γιατι νομιζω πως φαινεται, κανω οτι μου ζητηθει με ορεξη και ειμαι πολυ προθυμη. Εχω αρχισει να αναρωτιεμαι μηπως οντως δε θελω να προχωρησω και ολοι το διακρινουν εκτος απο εμενα. Το αποτελεσμα ολων αυτων ειναι ολη την ωρα γκρινιαζω στους φιλους μου. Θα με βαρεθουν στο τελος και θα εχουν δικιο. Σκεφτομαι να αρχισω να το παιζω αδιαφορη αλλα για ποσο; τη μια νιωθω απελπισμενη. Την αλλη πως ειναι η ζωη στα χερια μου. Ισως δεν κανω οτι πρεπει. -Απροσεξια σε αδιεξοδο και χωρίς χρόνο

1. Ξέρεις ακριβώς τι φταίει (είσαι απρόσεχτη) και ενώ γράφεις κατεβατό, δεν υπονοείς καν κάποια προσπάθεια ή έστω, σκέψη, να προσπαθήσεις αν όχι να αλλάξεις, τουλάχιστον να βελτιωθείς.
2. Ξέρεις ακριβώς τι φταίει (είσαι απρόσεχτη) και δεν φαίνεται να αναρωτιέσαι: ΓΙΑΤΙ είσαι απρόσεχτη;
3. Ξέρεις ακριβώς τι φταίει (είσαι απρόσεχτη) και δε νομίζω να το αναλύεις έστω και λίγο: είσαι πάντα απρόσεχτη; Μόνο στη δουλειά; Σε ποιου είδους δουλειά; Υπάρχουν εργασίες που κάνεις με προσοχή; Ήσουν από πάντα ή ξεκίνησε κάποια περίοδο; Αν ναι, τι προηγήθηκε;


Έκανες μια παρατήρηση που –υποθέτουμε- είναι σωστή. Το μόνο που κάνεις με αφορμή αυτή την παρατήρηση είναι η ανάλυση των αποτελεσμάτων. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο είναι να κάνεις ανάλυση της ρίζας. Μπορεί η απροσεξία σου να είναι σύμπτωμα, μπορεί και να είναι αφετηρία. Το τι πρέπει να να κάνεις διαφέρει πολύ κατά περίπτωση.

________________
2.

Γειά και συγχαρητήρια για την στήλη. Είσαι, έχω να παραδεκτώ, άνθρωπος με οξυδέρκεια! Δεν θα σε απασχολήσω πολύ, έχω πάρει ήδη κάποιες γνώμες φίλων, όμως θα ήθελα και τη δική σου. Πρίν από κάνα χρόνο οι γονείς μου ανακάλυψαν, μέσω μιάς ατυχούς περιήγησης στον υπολογιστή μου, ότι είμαι gay. Βρέθηκαν αυτοβούλως για 1-2 συνεδρίες στο γραφείο ενός ψυχολόγου για να τους κατατοπίσει σχετικά με την καινούρια πληροφορία (όλα αυτά τα ξέρω εκ του αδελφού μου και ότι είχαμε κλάμματα για καμμιά βδομάδα, εμένα ποτέ δε μου μίλησαν). Ένα χρόνο μετά εξακολουθεί να επικρατεί σιγή ιχθύος. Το χειρότερο δε, και το πιο στενάχωρο, είναι ότι πρόσφατα τους έκανα σαφές μέσα από συζήτηση ''ότι ξέρω, ότι ξέρουν'' και ότι ''ξερείς μαμά και μπαμπά, με ενδιαφέρει να δείχνετε το ενδιαφέρον σας ΚΑΙ για την προσωπική μου ζωή. Η απάντηση ήταν ''μας είναι πολύ δύσκολο..'' και κάπου εκεί τελείωσε... Έχω δυο αδέρφια με παιδιά, εγώ είμαι 30 χρονώ, έχω μακροχρόνια σχέση, μένω μόνος, βγάζω χρήματα για να μπορώ να συντηρώ τον εαυτό μου, τελείωσα τις σπουδές μου στο εξωτερικό στην ώρα τους με άριστα, γυμνάζομαι και κολυμπαώ καθημερινά, είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου και πότε δεν τους έχω απογοητεύσει. Με έχουν μεγαλώσει υπέροχα, με πολύ αγάπη, τους είμαι ευγνώμων, μου έχουν δώσει τα πάντα κι ακόμη με βοηθούν (και στεναχωριούνται όταν τους λέω όχι) με λογαριασμούς και έξοδα, και τους επισκεπτομαι συχνά κτλ... ΓΙΑΤΙ είναι τόσο δύσκολο να με αποδεκτούν; Τι μπορεί να ειναι αυτό που τους φοβίζει;; Γιατί τελευταία μέσα μου απορρίπτω συνεχώς την ανιδιοτέλεια της αγάπης τους (αυτής δηλαδή που, υποτίθεται, ισχύει για όλους τους γονείς προς τα παιδιά τους) και που την θεωρώ(ουσα) ιερή και απαραβίαστη, ότι δηλαδή είσαι ο γιός μας no matter what!... ; Πως γίνεται ένα ζευγάρι ώριμων ανθρώπων με λογική σκέψη να μην μπορεί να κατανοήσει ότι δεν ήταν επιλογή μου, γιατί τότε το μονο σίγουρο είναι ότι θα επέλεγα τον straight δρόμο- τον πολυ πιο εύκολο straight δρόμο! Χωρίς δηλαδή να χρειάζεται χρόνια ολόκληρα να τους λέω ψέμματα για το ''με ποίον πήγα διακοπές ή ποίος είναι αυτός δίπλα σου σε όλες τις φωτογραφίες κτλ.'' Είμαι εγωιστής που απαιτώ μέσα μου, αλλά δε θα τους πιέσω ποτέ, να με αποδεχτούν ΟΛΟΚΛΗΡΟ, όπως είμαι, αγγίζοντας την προσωπική μου ζωή;;;... Μέσα μου έχω πει ότι η μπάλα είναι στο δικό τους τερέν, εγώ το αφήνω στην τύχη του κι ας με τρώει. Να τ'αφήσω; (τελικά πολλά τα ερωτήματα, αισθάνομαι ότι σε εκμεταλλεύομαι ;-) –jay

Αγαπητέ μου jay


Ακόμη και οι ώριμοι άνθρωποι με τη λογική σκέψη έχουν μέσα τους προκατασκευασμένες απόψεις. Ακόμη και οι πιο ώριμοι, και οι πιο λογικοί από όλους. Οι προκατασκευασμένες απόψεις είναι αυτές με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε συνέχεια από την στιγμή που γεννιόμαστε, μέχρι που μετατρέπονται σε αγκυλώσεις, και οι πιο άκαμπτες αγκυλώσεις έχουν να κάνουν με το σεξ.


Οι γονείς σου είναι μέλη αυτής της κοινωνίας που βρίσκεται σε τρομερή σύγχυση σχετικά με τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους – ή μάλλον πιο σωστά, με όσους δεν είναι ετεροφυλόφιλοι. Δεν είναι περίεργο που δεν μπορούν να το δεχτούν, αντιθέτως, οι γονείς που το δέχονται είναι οι εξαίρεση. Πώς να το δεχτούν όταν το επίσημο κράτος κάνει την πάπια στην καλύτερη και επιτίθεται στη χειρότερη; Πώς να το χωνέψουν, αν έχουν μεγαλώσει με κατηχητικό και φόβο για τη μετά θάνατον ζωή και τις αμαρτίες; Δεν τους δικαιολογώ γιατί πέρα από το περιβάλλον μας έχουμε και προσωπική κρίση, αλλά η κρίση θέλει κόπο και ιδρώτα και εδώ που τα λέμε, λίγα πράγματα μπορεί να αλλάξει. Οι μεγαλύτερες αλλαγές έρχονται μέσα από εμπειρίες, η θεωρία δεν γίνεται κτήμα.


Οι γονείς σου έχουν την εμπειρία τώρα με σένα και ομολογούν ότι τους είναι δύσκολο. Σε σχέση με τον μέσο έλληνα γονέα είναι σχεδόν αξιέπαινοι. Μην αναρωτιέσαι γιατί δεν είναι όπως θέλεις να είναι, αναρωτήσου γιατί είναι όπως είναι και προσπάθησε να τους βοηθήσεις. Φαίνεται ότι δεν ξέρουν πώς να το κατανοήσουν αλλά νομίζω ότι θέλουν. Σε αγαπάνε και τους αγαπάς, αυτό είναι η καλύτερη βάση. Μην περιμένεις να αρχίσετε να μιλάτε για τη σχέση σας από τη μια μέρα στην άλλη. Προσπάθησε να το προσεγγίσεις φιλοσοφικά, όπως τα λες εδώ σε εμάς. Λες πολύ ωραία "Πως γίνεται ένα ζευγάρι ώριμων ανθρώπων με λογική σκέψη να μην μπορεί να κατανοήσει ότι δεν ήταν επιλογή μου, γιατί τότε το μονο σίγουρο είναι ότι θα επέλεγα τον straight δρόμο- τον πολυ πιο εύκολο straight δρόμο!" Αυτό που λες δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι περισσότεροι από τους συνομηλίκους μας, το τι άκουσα τις τελευταίες μέρες σχετικά δεν περιγράφεται. Μιλήστε για την αποδοχή του διαφορετικού, για το φόβο του ξένου, ώστε να καταλάβουν ότι ο φόβος του μπαμπούλα και ο φόβος του ομοφυλόφιλου είναι το ίδιο πράγμα. Σιγά σιγά.


Και όχι, η μπάλα δεν είναι στο δικό τους τερέν. Μην μιλάς με όρους αγώνα, είναι οι γονείς σου, τα χρόνια περνάνε και μπορεί να μετανιώσετε και οι δύο πολύ πικρά τον χρόνο που χάνετε τώρα. Μην πεις ξανά το «ανιδιοτελής αγάπη», είναι φράση κλισέ μέτριων δημοσιογράφων. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Εσύ γιατί δεν τους αποδέχεσαι ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ, με τους δισταγμούς τους, όπως ακριβώς είναι;

________________
3.

Μέχρι πότε βρε συ Α μπα θα είμαι single, δεν μπορώ άλλο. Εχω τόση αγαπη που θελω να δωσω, να μοιραστω πράγματα να, να...αλλά δεν έρχεται τπτ. Δεν θεωρώ οτι δεν ειμαι ωραια, ισα ισα και κοινωνικη και αστεια αλλα δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει...Μελίνα!


Αν είσαι ωραία, κοινωνική και αστεία, μπορεί να φταίει ότι ψάχνεις σε λάθος περιβάλλον, ότι φαίνεται ότι ψάχνεις και αυτό είναι απωθητικό ή ότι δεν έχεις καταλάβει ποιος είναι ο άντρας που σου ταιριάζει. Φυσικά, μπορεί και να είναι συνδυασμός ανά δύο ή να είναι και τα τρία.


Εσύ τι λες ότι είναι; Εγώ δε μπορώ να σου πω αν ισχύει κάτι από τα παραπάνω, μπορώ να σου πω όμως το εξής: υπάρχει πολύ μεγάλη περίπτωση, ή έστω καθόλου αμελητέα, να πρόκειται για κακή τύχη. Έτσι όπως το λέω. Το να συναντήσεις αυτόν που σου ταιριάζει είναι πιθανότητες, και μπορεί να είσαι από τους άτυχους. Τόσο απλά. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βελτιώσεις τις πιθανότητές σου, εξετάζοντας τα προαναφερθέντα ενδεχόμενα. Η εξέταση θα πάρει πολύ καιρό – κάπου εκεί μέσα θα τον βρεις.
Μην στενοχωριέσαι. Θα τον βρεις. Αν έχεις αγάπη μέσα σου να δώσεις, θα τον βρεις. Σου το λέω εγώ, μια άγνωστη.

________________
5.


Αγαπητή Α Μπα, ξεκίνησα να διαβάζω την σελίδα σου πριν λίγους μήνες κ ομολογώ πως μου έχει γίνει συνήθεια πλέον. Ήθελα λοιπόν με την σειρά μου να σου εκθέσω το πρόβλημα μου μπας και με βοηθήσεις. Λοιπόν, όταν ήμουν 15 γνώρισα ένα παιδί που ήταν 19 στην κατασκήνωση. Κάναμε λίγη παρέα στην αρχή που σιγά σιγά άρχισε να γίνεται πιο έντονη εφόσον είχαμε και κοινή παρέα. Εμένα από τότε που τον γνώρισα μου άρεσε αλλά εκείνος μόλις είχε μπει σε σχέση. Τα χρόνια πέρασαν (4,5) και σταδιακά η κατάσταση άλλαξε αφού αρχίσαμε να μιλάμε κάθε μέρα, να βγαίνουμε πολύ συχνά μόνοι μας και γενικότερα η φιλική μας σχέση να εξελίσσεται σε κάτι παραπάνω. Γενικά περνάμε πάρα πολύ καλά, ταιριάζουμε στους περισσότερους τομείς και ώρες ώρες φαίνεται λες και τα έχουμε χωρίς όμως να έχει συμβεί κάτι μεταξύ μας. Το θέμα είναι πως συνεχίζει και έχει κοπέλα, την οποία εδώ και τεσσεράμισι χρόνια έχω δει μόνο 2 φορές, αλλά εκείνος συνέχεια πετάει υπονοούμενα και κάνει κινήσεις που υποδηλώνουν ενδιαφέρον αλλά εγώ τον σταματάω επειδή έχει ακόμη κοπέλα. Εκείνος μου λέει ότι του είναι δύσκολο να διαλύσει τόσα χρόνια σχέσης χωρίς να έχει συμβεί κάτι κακό και ότι του αρκεί έστω να με βλέπει. Αλλά εμένα δεν μου αρκεί πλέον αυτό και όσο δεν ξεκαθαρίζει η κατάσταση νιώθω πώς με "κρατάει" από το να ξεκινήσω κάποια άλλη σχέση..Τι μου προτείνεις να κάνω?- Απελπισμένη αναγνώστρια

Αγαπητή μου απελπισμένη, δυστυχώς πρέπει να προσθέσω κι άλλο στην απελπισία σου. Αυτός ο άνθρωπος σε χρησιμοποιεί ως αναβατόριο αυτοπεποίθησης (δικής του) και ενέργεια που σπαταλάται σε αυτή τη διαδικασία είναι η δική σου. Στο ιδανικό (του) σύμπαν θα σας είχε και τις δύο, αλλά έλα που δε ζούμε στη Σαουδική Αραβία.


Δεν του είναι δύσκολο να χωρίσει επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια σχέσης, του είναι δύσκολο γιατί ψιλοβαριέται και που να μπλέκει τώρα. Ναι, σε κρατάει από το να ξεκινήσεις άλλη σχέση. Αυτό που σου προτείνω είναι να του πεις ότι δε σου αρκεί πλέον αυτό, ότι όσο δεν ξεκαθαρίζει η κατάσταση νιώθεις πώς με "κρατάει" από το να ξεκινήσεις κάποια άλλη σχέση οπότε μπάι μπάι.


Σε προειδοποιώ: δεν σου το λέω αυτό επειδή πιστεύω ότι θα ταραχτεί και θα σε κυνηγήσει. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα κάνει τίποτα. Κατάπιε το αυτό πριν συμβεί, και όλα θα πάνε καλά.

________________
6.


Αγαπημένη Α,μπα;
Πριν ακριβώς μια εβδομάδα χώρισα από μια σχέση ενός χρόνου. Κινηματογραφικά. Στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, με χαμηλόφωνες αλλά προσβλητικές κουβέντες, στρεψοδικίες, ματιές όλο φαρμάκι και ένα μεγαλοπρεπές απ' τη μεριά μου χαστούκι αφότου ξεστόμισα μια γερή βρισιά, ένα «αν δεν αλλάξεις μυαλά θα δυστυχήσεις, σε λυπάμαι» και χτύπησα την εξώπορτα πίσω μου. Σημασία δεν έχει πως φτάσαμε έως εδώ, στην αρχή η ανοχή μου, ύστερα η βολή και η ρουτίνα. Δε ξέρω αν τον ερωτεύτηκα, αν τον αγάπησα. Αυτός πάντως το δήλωσε, δε με σέβεται σαν άνθρωπο, θεώρει την προσωπικότητα μου φρικτή, δε με ερωτεύτηκε ποτέ και με κεράτωνε ασύστολα. Όμως θέλει να μείνει μαζί μου για να δει «αν θα αντέξει να ζει σε σχέση» και γιατί είμαι «πολύ ωραία γκόμενα». Είμαι κομμάτια, έχω μια απέραντη ερημιά μέσα μου. Να είμαι όντως τόσο σκάρτη; Οι φίλοι δίνουν μια παρηγορητική συμβουλή και προσπερνούν. Νιώθω πια συναισθηματικά ανάπηρη και μόνη, πολύ μόνη. Πώς να ξαναπάρω μπροστά; Γιατί στη ζωή είναι όλα τόσο ψεύτικα; Και που στο καλό πήγαν όλοι οι άντρες; Και σκέψου είμαστε και οι δύο ακόμη δεκαεννιά. –Nassia

Το σκέφτομαι, και το συμπέρασμα είναι ότι αυτό φταίει. Ότι είσαστε ακόμη δεκαεννιά.


Χτυπηθείτε τώρα που τα πράγματα δεν έχουν σημασία, να ξεδώσετε. Στα αληθινά χαστούκια της ζωής δεν θα έχεις κουράγιο να υποδύεσαι την τραγική ηρωίδα.

________________
7.

Αγαπητή Άμπα,
Το σκεφτόμουν αρκετό καιρό να σου στείλω το ερωτημά μου, αλλά δεν ξέρω γιατί, νομίζω δείλιαζα.. Όπως και να έχει, το κάνω τώρα.. Λοιπόν, το ερώτημα είναι το εξής, πότε και πως καταλαβαίνεις ότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσεις παρακάτω; Πως καταφέρνεις να αφήσεις πίσω σου τη σιγουριά για κάτι εντελώς αβέβαιο το οποίο όμως μοιάζει να είναι πολύ συναρπαστικό αλλά από την άλλη καθόλου σίγουρο... Και ναι το θέμα έχει να κάνει με άντρες και σχέσεις.. Σαν άτομο, επιζητώ την σταθερότητα αλλά νοιώθω επίσης οτι πνίγομαι στην ρουτίνα της καθημερινότητας μας. Ακόμη είναι κάτι που λείπει και θέλω να το βρω αλλά είναι τόσο δύσκολο.. Ευχαριστώ για τον χρόνο σου! *stuck here*-xtapodarousa

Όταν σου γυαλίζει άλλο γκομενάκι, είναι ήδη αργά για τη σχέση σου. Το αν το γυαλιστερό γκομενάκι είναι σίγουρο ή όχι δεν έχει σημασία παρά μόνο στο πόσο παρτάκιας είσαι.


Για να το κάνω πιο σαφές, το «επιζητώ τη σταθερότητα αλλά νοιώθω επίσης ότι πνίγομαι στη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας» σημαίνει ότι είσαι παρτάκιας. Θέλεις να διασκεδάζεις χωρίς να παίρνεις το ρίσκο; Λυπάμαι, αυτό γίνεται μόνο στο τσίρκο. Η ζωή δεν είναι συναρπαστική μόνο για μερικούς τυχερούς, είναι συναρπαστική για αυτούς που προσπαθούν και παλεύουν να αλλάξουν αυτά που δεν τους αρέσουν, να ρισκάρουν και έτοιμοι να αποτύχουν. Δεν περιμένουν από το γυαλιστερό γκομενάκι να τους βγάλει από τη ρουτίνα, ως πριγκίπισσες, ούτε κατηγορούν τον μόνιμο αν βαριούνται. Άντε, προχώρα παρακάτω, άσε το σίγουρο κλαδί και ζήσε, μήπως και μάθεις κάποτε ποια είσαι.


44

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
@3 Ώραια η απάντηση σου Α μπα.. Μελίνα κι εγώ έτσι ακριβως νιωθω καιρο τωρα.. Θελω να γνωρισω εναν ανθρωπο αλλα δεν τα καταφερνω. Νιωθω οτι εχω τοσα να προσφερω κι ομως.. Και παραλληλα οσο περναει ο καιρος αυτο σε "βαραινει" ολο κ περισσοτερο..
@3 εχω πια πεισθει οτι οι ανθρωποι εχουν εναν αισθητηρα "απελπισιας". Δεν πλησιαζουν ευκολα ατομα που ψαχνονται, ειναι κι αυτη η πιεση που αναφερεις.Θυμαμαι οσο ημουν σιγκλ ποσο δεν μου ερχοταν αυτο που ηθελα, οσο κι αν εβγαινα, οσο κι αν συναναστρεφομουν, και μολις εκανα σχεση, και ημουν χαλαρη , ειχα τις καλυτερες προτασεις..τι κριμα!
#2 Συμφωνώ με όσους έγραψαν ότι οι γονείς σου τηρουμένων των αναλογιών είχαν μια καλή αντίδραση. Ξέρεις, χωρίς να θέλω να σε θίξω, πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι δικό σου. Και εξηγούμαι: Είσαι νέος, πετυχημένος, ωραίος άντρας, έχεις μια καλή σχέση, είσαι οικονομικά ανεξάρτητος. Πού έχεις σκαλώσει; Στο ότι δεν έχεις ή δεν νιώθεις ότι έχεις, την πλήρη αποδοχή για όλες τις πλευρές της προσωπικότητας σου. από τους γονείς σου. Αποδέξου το. Είναι εύκολο; Όχι, λέω ως παθούσα. Θα το καταφέρουμε ποτέ; Άγνωστο. Δεν ξέρω πως κόβεται αυτό το τελευταίο ίχνος του ομφάλιου λώρου και δίνω συμβουλές σε κάποιον τις οποίες εγώ δεν έχω κατακτήσει ούτε στο ελάχιστο. Νομίζω όμως πως πρέπει να αντλείς δύναμη από όσα καλά έχεις στη ζωή σου, τα οποία δεν είναι και λίγα.
Μα δεν είναι ανάγκη να ικανοποιούμε τους γονείς μας στα πάντα, να ακούμε σε όλα μπράβο. Είναι διαφορετικό πράγμα η αγάπη και διαφορετικό η αποδοχή. Υποθετικό παράδειγμα:Ο γιος μου είναι άριστος μαθητής αλλά επειδή βαριέται να διαβάζει πάει και γίνεται σερβιτόρος.Το αποδέχομαι; όχι. Θεωρώ ότι έκανε λάθος επιλογή στη ζωή του. Θα το αποδεχτώ ποτέ; Μάλλον όχι.Τον αγαπάω το ίδιο με πριν; Φυσικά! (Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση ο jay δεν έκανε λάθος και άδικα οι γονείς του δεν το αποδέχονται, αλλά στο μυαλό τους δεν μπορούν -ακόμα- να το αποδεχτούν. Δεν του είπαν όμως να αλλάξει κι αυτό είναι σιωπηρή αποδοχή)
Ενα σχόλιο πάνω στην ερωτηση 3. Ρε παιδια δηλαδη πως καταλαβαινεις οτι καποια ειναι απελπισμενη? Μπορεις να το καταλαβεις οτι καποιος ειναι καιρο μονος του αν δεν μιλα γι αυτο? Μου κανει εντυπωση γιατι συχνα ακουω οτι ειναι απωθητικο να φαινεται οτι αναζητας καποιον, αλλα απο την αλλη αν δεν φαινεσαι διαθεσιμος πως θα σε πλησιασουν? Εσεις πως το καταλαβαινεται οτι καποιος ειναι καιρο μονος?
@mia_petalouda για το 3ΟΚ σορρυ. Πέρα από την εμφάνιση που είναι αρκετά προφανές και δεν χρειάζεται πιστεύω σχόλιο, υπάρχουν πολλά άλλα συνειδητά και ασυνείδητα κριτήρια όταν έχουμε απέναντι μας κάποιο υποψήφιο σύντροφο.Από την στάση του σώματος μέχρι την μυρωδιά του, από την προφορά του μέχρι το ντύσιμο, από την περιουσιακή και κοινωνική του θέση μέχρι τον τρόπο που μας κοιτά όταν του μιλάμε.Από τις πληροφορίες της ερώτησης δεν μπορούμε να ξέρουμε πολλά. Μπορεί απλά να ψάχνει λάθος ανθρώπους, σε λάθος μέρη, σε λάθος ώρα. Ίσως να έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη. Ίσως απλά να ήταν άτυχη. Ίσως να έχει δίπλα τον ιδανικό και να μην μπορεί να τον αναγνωρίσει. Ίσως να έχει μια κακιά κολλητή που της βάζει λόγια. Ίσως να ζει σε ένα μικρο νησί με 30 κατοίκους. Ίσως, ίσως, ίσως...Η άποψη μου είναι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω για τον καθένα μας, όχι μόνο ένας. Σίγουρα. Ας ανοίξουμε το μυαλό μας, ας αναγνωρίσουμε ποιοι είμαστε εμείς και τι στα αλήθεια θέλουμε και κάποιος κατάλληλος θα βρεθεί, χωρίς καμία αμφιβολία.Ελπίζω αυτό να βοήθησε.
Μπραβο! ηθελα κι εγω ν απαντησω στο 3, μου εκανε εντυπωση που κανεις δεν το σχολιασε.Ναι, φαινεται... ειναι ισως η αυρα του, ο τροπος που κοιταζει γυρω του, που σκαναρει τον χωρο οποτε βγαινει, να δει αν θα βρει κατι. Ειναι στο μυαλο του, του εχει γινει εμμονή...εχω γνωστη με το ιδιο θεμα, εμφανισιμη,κοινωνικη, αστεια, και ολα τα φωντα, αλλα ειναι αυτη η πιεση "ποτε θα βρω καποιον" ειναι και η πιεση της ηλικιας... οι αντρες το νιωθουν αυτο, τους φοβιζει. Συναπτουν πολυ ευκολοτερα σχεσεις με μικρουλες, που εχουν τον αερα της ανεμελιας και του εφημερου και δεν νιωθουν την πιεση για κατι 'σοβαρο" και μονιμο. Ειναι σκληρα τα στερεοτυπα της κοινωνιας μας, και στις γυναικες ασκειται μια τεραστια πιεση να χωρεσει σ αυτο το (γελοιο) μοτιβο.. δεν ξερω αν το ειπα καλαελπιζω να με καταλαβαινετε
και εγω νομιζω οτι δεν ειναι τοσο προφανες οτι καποιος ψαχνεται...επειδη ειμαι η κοπελα που έστειλα την ερωτηση, πλέον έχω καταλήξει οτι ειναι θεμα τυχης και οτι απλα ειμαι ατυχη... @de la net δεν ισχυει τπτ απο αυτα που λες. Απλα αν λαβουμε υποψη οτι η ομορφια δεν παιζει ρόλο (αν και ειμαι εμφανίσιμη) δεν γινεται καποιες κοπελες να μην μενουν ποτε μονες τους και καποιες αλλες να μην εχουν ουτε ενα φλερτ για πολυ καιρο...εκει λες κατι φταει και δεν μπορεις να βρεις τι...
@mplr: θα σου πω την προσωπική μου γνώμη, αν θες τη λαμβάνεις υπόψη. Ασφαλώς είναι και θέμα τύχης (το σωστό timing) αλλά προσπάθησε κι εσύ να γίνεις πιο θαρραλέα, μην φοβάσαι να εκτεθείς. Κατ'αρχήν, χαλάρωσε,χαμογέλα και διασκέδασέ το, δες το σαν μια περιπέτεια (που είναι).Δεν πειράζει αν φας και χυλόπιτα (και τί έγινε;). Αν πιστεύεις ότι κάποιος σου ταιριάζει, μην περιμένεις να κάνει αυτός την πρώτη κίνηση για να εκδηλωθείς.Ρώτα κάποιον που σου αρέσει πραγματικά αν θα ήθελε να βγείτε για καφέ. Φαντάζεσαι να σκέφτεται το ίδιο αλλά να διστάζει; Ξέρεις πόσες ευκαιρίες σχέσεων χάθηκαν από αμοιβαίο δισταγμό; Άπειρες! Δεν είναι κρίμα;
Αγαπητή mplrΚαι η ατυχία μέσα στην ζωή είναι, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να της παραδοθούμε. Όχι απόλυτα, αλλά σε μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι κατευθύνουν την τύχη τους.Αφήνοντας τις αιτίες στην άκρη, επέτρεψε μου να σου προτείνω 1-2 πράγματα που πιθανόν να βοηθήσουν: Άλλαξε τα μέρη που πηγαίνεις - αν τα μπαράκια και οι καφετέριες δεν δουλεύουν για εσένα, πάνε σε συναυλίες, θέατρο, ομιλίες, βόλτες στην παραλία ή όπου αλλού σου αρέσει. Ξεκίνα ένα ομαδικό άθλημα ή ασχολία - αν κάνεις κάτι που σου αρέσει πχ παραδοσιακούς ή latin χορούς, αγγειοπλαστική, λέσχη διαβάσματος, κάποια ξένη γλώσσα, θα βρεις εκεί ανθρώπους που θα έχετε τουλάχιστον ένα πράγμα κοινό.Γράψου σε ένα εκδρομικό σύλλογο, θα γνωρίσεις δεκάδες ενδιαφέροντες ανθρώπους που θα είναι μαζί σου για λίγες μέρες από το πρωί έως το βράδυ. Πάνε σε πολλούς γάμους και κάτσε μέχρι αργά(στους γάμους γίνονται πολλά νταλαβέρια – αλλά χόρεψε μην κάθεσαι στην γωνιά σου). Πάρε ένα κουτάβι και βγάλε το βόλτες, ένα σωρό κόσμος θα έρθει να σου μιλήσει.Δείξε ότι είσαι διαθέσιμη: περιποιήσου τον εαυτό σου, χτενίσου, βάψου, κάνε τα νύχια σου, ντύσου για να σε προσέξουν, ακόμη και όταν πας γυμναστήριο – όχι υπερβολές όμως – αυτές μάλλον τρομάζουν. Καταλαβαίνεις που το πάω, αν αυτό που κάνεις τώρα δεν σε βοηθάει, μην συνεχίζεις να το κάνεις, άλλαξε συνήθειες, κάνε πράγματα που σε φέρνουν σε επαφή με κόσμο και όλα θα πάνε καλά. Καλή τύχη!
ευχαριστω για τις απαντησεις σας!εννοειται πως εχω κανει κ εγω κινησεις που δεν ειχαν ευχαριστη καταληξη..όλα αυτα που λετε τα ξερω και συμφωνω και τα περισσοτερα τα κανω ή τα εχω κανει...τεσπα μαλλον το να το αναλυσουμε αλλα το θεμα δεν βγαζει και καπου...
"τεσπα μαλλον το να το αναλυσουμε αλλο το θεμα δεν βγαζει και καπου… "Μπορείς να την διαβάσεις ξανά και ξανά αυτή την πρόταση; Μπορείς να την διαβάζεις μέχρι να νιώσεις τι εκπέμπεις στον άλλον;Μπορείς να σκεφτείς τί θα σου έβγαζε ένας τύπος απέναντι στο μπαρ αν στο συννεφάκι πάνω απ'το κεφάλι του έγραφε: "τεσπα μαλλον το να το αναλυσουμε αλλο το θεμα δεν βγαζει και καπου… ";Μπορείς;Όλα τα παιδιά εδώ έκαναν ότι μπορούσαν να σε βοηθήσουν. Και ναι παίζει και το θέμα τύχης, αλλά όχι ότι θα την κλάψουμε και κάτι βγάλαμε, αλλά ότι θα την κυνηγήσουμε όπως προτείνει ο De La Net ας πούμε ναι. ΝΑΙΚαι βγες χαλαρή εκεί έξω. Βγες όλη εσύ. Και θυμίσου. Να κόβει το μάτι σου αλλά και να αποτραβιέσαι λίγο. Ο κυνηγός άμα τον κοιτάει το ζώο αμύνεται. Όταν δεν τον κοιτάει νιώθει πιο σίγουρος να κάνει επίθεση. Και για μένα αν μπορώ να το πω ενέργεια…ε, έτσι θα το πω….Η ενέργεια που βγάζεις δεν περνάει έτσι στα ψιλά γράμματα. Μπορεί να μην μεταφράζεται με λόγια τί είναι αυτό που σε καρφώνει, αλλά υπάρχει. Χαλάρωσε και απόλαυσε την ελευθερία σου και τον εαυτό σου ολόκληρο όπως είναι. Αντε, γιατί μόλις χαλαρώσεις θα έρθει αυτός και καλο ειναι να'σαι χορτασμένη, μην τρομάξει! Να σε απολαμβάνεις!Και να μας πεις το όνομά του..
#6.Πως ν αντισταθει κανεις σ αυτο το μοδατο ''μα που πηγαν ολοι οι αντρες;''....Εχω μερικες ιδεες..πηγαν ας πουμε με φουστακια και φυλανε τους εθνοπατερες ενω τους κουτσουλανε περιστερια εξω απ τη βουλη..πηγαν super market τρεμοντας μη δε σας βρουν τη σωστη σερβιετα..πηγαν σ εκπομπες μαγειρικης να λογαριαζουν ποσο αλευρι παιρνει το ανοιγμα φυλλου για τυροπιτα..πηγαν να χορευουν ζεμπεκικα οι λεβεντομαλακες εκλιπαρωντας την προσοχη σας..πηγαν να ψαξουν για δουλεια μπας και με κεινο το μονοπετρο εκτοξευτει η λιμπιντο σας στα υψη που την εφερνε ο πρωην σας..αλλοι παλι πηραν τα βουνα κυνηγωντας και αλλαζουν στο γκαραζ μη σας γεμισουν λασπες τη φωλιτσα σας..μερικοι ουρλιαζουν αερογαμωντας τη μανα του αντιπαλου τερματοφυλακα..λιγοι σχεδιαζουν μια ληστεια..και ακομα λιγοτεροι ψαχνουν στα μπαρ να βρουν μια πραγματικη γυναικα..μα που πηγαν κι αυτες;..ολοι βαλτοί ειναι να χανονται ακριβως τη στιγμη που τους χρειαζεσαι.
Προς τις τρυφερές γυναικείες και ανδρικές καρδιές που παραμένουν μόνες:Μην αναζητάτε τον άνθρωπό σας σαν να ψάχνετε ένα χαμένο κουμπί. Σίγουρα θα απογοητευθείτε. Είναι η μόνη αναζήτηση που δεν πρέπει να στηριχθείτε στα μάτια σας αλλά στην ψυχή σας. Ακούστε την ψυχή σας τί έχει να σας πει και προχωρήστε, δεν θα βγείτε χαμένοι.
#5 Αν αυτός από τα 19 έχει μία μόνιμη συν μία να την παραμυθιάζει, φαντάσου τι παπάδες έχει να κάνει όταν θα'ναι ευυπόληπτος οικογενειάρχης. Βέβαια, βρίσκει και τα κάνει.
@ 2Το παρακάτω κείμενο το είχα πετύχει στο net πάνε δύο χρόνια περίπου.Ηταν ανώνυμο,σε blog το είχα πετύχει;; σε fb ;; δεν θυμάμαι να πάρει η ευχή..με είχε κατασυγκινήσει όμως και το κράτησα.et voila:"Θα αισθανόμουν ηλίθιος αν είχα την απαίτηση η κυρά-Φωτεινή ,γυναίκα της επαρχίας,του δημοτικού,χήρα,αγωνίστρια της ζωής και θρήσκα, να είναι χαρούμενη που ο γιός της,το παλικάρι της το στερνοπούλι της κοιμάται τα βράδια αγκαλιά με το Φώντα. Οχι πως δεν ξέρει,ξέρει τώρα πιά, έχει καταλάβει αλλά δεν μιλά ,κουβέντα δεν λέει η Κυρά-Φώτω,αγαπάει μονάχα. Πάνε 3 χρόνια από τον παρακάτω διάλογο: -Πότε παιδί μου θα παντρευτείς,να κάνεις και συ φαμελιά σαν τα αδέρφια σου;;;; -Μάνα,δεν θα παντρευτώ και δεν θα κάνω φαμελιά. -Γιατί γιέ μου;;;;;;;; -Δεν γίνεται Μάνα,δεν μπορεί να γίνει. Της κράταγα τα χέρια ,την κοίταγα στα μάτια ,βούρκωσα,βουρκωσε και κείνη..μας πήραν τα ζουμιά αγκαλιασμένους. Σ΄αγπάω μάνα της είπα,και γω σ¨αγαπάω γιέ μου ,παιδί μου στερνοπούλι μου... Δεν μου ξαναμίλησε για παντρολογήματα και φαμελιές. Εχει τα εγγόνια της από τα αδερφια μου .. Αγαπιόμαστε. Να¨ναι καλά η καλή μου... "
#1 Προσωπικά, διακρίνω και μια έλλειψη αυτοπεποίθησης.Δεν καταλαβαίνω όμως αν η έλλειψη αυτοπεποίθησης προκύπτει από τα γεγονότα, ή αν προϋπήρχε κι έτσι σου δημιουργεί άγχος για την απόδοσή σου στη δουλειά, και το άγχος με τη σειρά του θολώνει την κρίση σου και κάνεις λάθη.Αν ισχύει το πρώτο, βελτίωσε τη διατροφή σου, κάνε γενικές εξετάσεις ώστε να αποκλειστεί ο παθολογικός παράγοντας,κι όλα θα πάνε καλά.Στη δεύτερη περίπτωση, πέρα από τα κλισέ τύπου αγάπα τον εαυτό σου, θα σου πρότεινα να ψαχτείς όσον αφορά έννοιες όπως αυτοβελτίωση και προσωπική ανάπτυξη.Όπως και να'χει, που και που κάνε καμιά εκτίμηση όχι μόνο γι αυτά που δεν έχεις επιτύχει ακόμη, αλλά και για τους στόχους που έχεις επιτεύξει, μιας και υποθέτω ότι τις κατακτήσεις σου δεν σου τις χάρισε κανείς :)
#2 Εγώ διαφωνώ με πολλούς -και με σένα που έστειλες την ερώτηση - και βλέπω από αυτά που λες ότι μόνο ανιδιοτελή μπορείς να χαρακτηρίσεις την αγάπη των γονιών σου στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ποιά μεγαλύτερη απόδειξη ανιδιοτέλειας θες από το γεγονός ότι, ενώ έχουν τέτοιο κόλλημα που πήγαν σε ψυχολόγο για να το διαχειριστούν, παρόλα αυτά ούτε έκοψαν επαφή ούτε σταμάτησαν να σε στηρίζουν. Άλλο το ότι -κακώς- δε στηρίζουν την σεξουαλική σου ταυτότητα κι άλλο δε σ' αγαπάνε. Δες το αλλιώς. Μυαλό πρέπει να τους αλλαξεις, η καρδιά τους είναι εκεί που πρέπει.
"Γιατί τελευταία μέσα μου απορρίπτω συνεχώς την ανιδιοτέλεια της αγάπης τους - jay"Καλα κανεις γιατι δεν υπαρχει τετοιο πραγμα... τα τσιτατα σχετικα με parent-offspring conflict θα τα βρεις μονος σου.
#1 Έχει βάση αυτό που λέει η Franny. Σκέψου και κάτι άλλο. Μήπως τα λάθη αυξάνονται επειδή έχεις βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια στη δουλειά σου; Είχα περίπου το ίδιο πρόβλημα. Όταν άρχισα να βαριέμαι, άρχισα να κάνω και λάθη κυρίως σε εργασίες που επαναλλαμβάνονταν γιατί ασχολούμαι σχεδόν μηχανικά με ορισμένες από αυτές. Μπορεί να σου συμβαίνει το ίδιο. Όταν σε ρωτάνε και απαντάς σωστά μπορεί να το κάνεις γιατί συγκεντρώνεσαι επειδή αποκτάει άλλο ενδιαφέρον. Υπάρχει λύση. Πρέπει να βρεις όμως αυτή που σου ταιριάζει. Για παράδειγμα, εγώ κόλλησα στο πλάι της οθόνης του υπολογιστή μου stickers με τα πεδία στα οποία κάνω λάθος. Πλέον τα έχω εμπεδώσει, κι όταν έρθει η ώρα να ασχοληθώ με κάποιο από αυτά διπλοτσεκάρω τον εαυτό μου, δεν μιλάω παράλληλα στο τηλέφωνο, δε σκέφτομαι άλλα κτλ.. Επίσης, σταμάτα να το συζητάς με άλλους. Εντείνεται το άγχος σου, χάνεις ενέργεια και απογοητεύεσαι. Είναι προτιμότερο να τη χρησιμοποιήσεις την ώρα που αχολείσαι με την εργασία σου...!!Τέλος, σκέψου ότι μια πιο απαιτητική θέση θα σου γινόταν φορτική κάτω από αυτές τις συνθήκες. Μπορεί και για εσένα να είναι καλύτερο που δε σου την προτείνουν ακόμη μιας και θα σου ενέτεινε το πρόβλημα... Και μην ξεχνάς ότι κι εκεί που είσαι, πιθανότατα κάτι κάνεις καλά.
#1. Μπορεί να φταίνε χίλια πράγματα για τη συμπεριφορά σου αλλά θα σου πρότεινα να τσεκάρεις μήπως υπάρχει -και- θέμα Ελλειμματικής Προσοχής (στα αγγλικά ADHD, στα ελληνικά ΔΕΠΥ). Η διάγνωση στους ενήλικες είναι δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη. Προσπάθησε να μην κάνεις αυτοδιάγνωση, δεν έχει νόημα. Μπορείς να βρεις και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ειδικούς οι οποίοι ασχολούνται με το θέμα και θα σε καθοδηγήσουν.
#2 Έχω φίλο που οι γονείς του όχι απλά δεν δέχονται να συζητήσουν το θέμα, δεν τον δέχονται καν στο σπίτι. Οι γονείς σου σε αγαπούν πολύ και το προσπαθούν. Το γεγονός ότι πήγαν σε ψυχολόγο για να πάρουν κάποιες κατευθηντήριες γραμμές, το δείχνει. Ισως, για να μην πουν πράγματα που μπορεί να σε πληγώσουν, προτίμησαν τη σιωπή.Σε ένα γονιό όταν μάθει κάτι τέτοιο περνούν πολλά από το μυαλό. Κατ΄αρχάς η κοινωνία και ο στενός οικογενειακός περίγυρος και ο τρόπος που θα αποδεχθεί εσένα αλλά και αυτούς. Αναρωτιούνται μήπως κάναν κάτι αυτοί λάθος στο μεγάλωμα σου και κατέληξες gay και άλλα τέτοια, που σε εμάς μοιάζουν αστεία αλλά σε ανθρώπους μιάς άλλης ηλικίας και νοοτροπίας είναι λογικά. Επίσης σίγουρα φοβούνται για το μέλλον που σε περιμένει, τρομάζουν ότι το παιδί τους θα μείνει χωρίς οικογένεια (γυναίκα και παιδιά).Δώσε χρόνο και δείξε καταννόηση.
#1 Μήπως κυνηγάς περισσότερο την αποδοχή των άλλων παρά να ψάξεις να βρεις τι είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις σε βάθος (π.χ. μια τρύπα στο νερό να σε ικανοποιούσε περισσότερο).#2 Για τα Ελληνικά δεδομένα πολύ προχωρημένους γονείς έχεις !Επικεντρώσου στα θετικά που έγραψες. Μια σύγκριση με άλλους δεν θα ήταν άσχημα πιστεύω.#3 Αν έχεις πολύ αγάπη, δώσε την εκεί που χρειάζεται πραγματικά χωρίς να ζητάς αντάλλαγμα. #4 Δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα.#5 Συνέχισε αυτήν την εμμονή ή θα τον βαρεθείς ή θα φας τα μούτρα σου. Την καλύτερη διαπραγμάτευση (βγαίνοντας κυρία) με τον εαυτό σου την επιτυγχάνεις όπως έγραψε η Λένα. #6 Θέλεις να χτυπηθείς ακόμα με αυτήν την ιστορία και να μπεις στο βάθος, να καταλάβεις τι έγινε. Μόνο που για τους άλλους είναι βαρετά όταν αναμασιέται αφηγηματικά. Πιστεύω όμως ότι οι συγκάτοικοι της πολυκατοικίας θα έδειξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον πίσω από τις πόρτες τους.#7 Υπάρχει η συναισθηματική σταθερότητα, η οικονομική, περιβαλλοντολογική κ.ο.κ. που χρειάζεται ο άνθρωπος για να νιώθει σιγουριά. Για να έρθουν τα πάνω κάτω δεν πρέπει να είναι η ρουτίνα μόνο βαρετή, πρέπει να έρθουν και μερικά σοβαρά προβλήματα.
#7: Όσον αφορά τα διλήμματα συναισθηματικής -και όχι μόνο-φύσης, υπάρχουν,λένε, τρεις κατηγορίες ανθρώπινων αντιδράσεων:α) αυτοί που θέλουν και μπορούν να πάνε παρακάτω (και μπράβο τους)β) αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν (για χ,ψ,ω λόγους)γ) αυτοί που μπορούν αλλά δεν θέλουν (δεκτόν-και το παίρνεις απόφαση).Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαριστεί μια για πάντα το εξής:Μην παραμυθιάζεστε από κανέναν, ούτε καν από τον ίδιο σας τον εαυτό, οι κατηγορίες είναι μονάχα ΔΥΟ. Όποιος θέλει, μπορεί και όποιος δεν μπορεί είναι επειδή δεν θέλει. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
#1 Από το κείμενό σου νομίζω πως είσαι παρατηρητική και έξυπνη, άρα η απροσεξία σου δεν είναι αποτέλεσμα χαζομάρας. Έτσι, μας μένουν οι δύο άλλες περιπτώσεις. Είτε έχεις κάποιο άλλο πρόβλημα (στο παρόν ή από το παρελθόν σου), ας πούμε κάποιο τραύμα ή κάποια κακή σχέση, ή κάτι τέλοσπάντων άλλο που σε απασχολεί και σου κλέβει την προσοχή από αυτό που κάνεις (ακόμα και αν δεν το βλέπεις ή δεν το σκέφτεσαι όλη την ώρα), είτε το υποσυνείδητό σου σε σαμποτάρει γιατί έχεις πάει κι έχεις βρει να κάνεις μία δουλειά και μία καριέρα που δεν σου ταιριάζει, κι αυτό το κακόμοιρο προσπαθεί να σου περάσει το μήνυμα, αλλά εσύ πού να ακούσεις. Κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά. "Αν κρίνεις την εξυπνάδα ενός ψαριού από την ικανότητά του να σκαρφαλώνει σε δέντρα, θα περάσει όλη του την ζωή πιστεύοντας πως είναι ηλίθιο", λέει μία σοφία που διάβασα στο φέισμπουκ (και δεν θυμάμαι και ποιός την είπε). Εκεί νομίζω βρίσκεσαι και εσύ. Εκεί βρισκόμουν κι εγώ πριν μερικά χρόνια, δεν είσαι μόνη σου (σαν μαθήτρια μπορούσα να λύσω ολοκληρώματα για να κάνω στις τελευταίες γραμμές της άσκησης λάθος στην πρόσθεση...). Προσπάθησε να εστιάσεις σε πράγματα που αληθινά θέλεις, και να δεις αυτά που όντως σε ενοχλούν, και η προσοχή θα έρθει "ως δια μαγείας"...
Στο βιβλίο "Thinking fast, thinking slow" ο συγγραφέας (δε θυμάμαι το όνομα του) έλεγε ότι σκεφτόμαστε με 2 διαφορετικά συστήματα, το "Σύστημα 1" που είναι η γρήγορη, αστραπιαία σκέψη, και το "Σύστημα 2" που είναι η αργή και συνειδητή. Επειδή το Σύστημα 2 είναι πολύ κουραστικό, χρησιμοποιούμε κυρίως το 1. Μπορεί και η κοπέλα να κάνει αυτό το πράγμα, δεν είναι ανάγκη να έχει υποστεί τραύμα.
#7"πότε και πως καταλαβαίνεις ότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσεις παρακάτω;"οταν το "παραπανω" εχει αγανακτησει κι εχει φυγει απο μονο του και βλεπεις μονο την σκονη του....
#5"Εκείνος μου λέει ότι του είναι δύσκολο να διαλύσει τόσα χρόνια σχέσης χωρίς να έχει συμβεί κάτι κακό και ότι του αρκεί έστω να με βλέπει. Αλλά εμένα δεν μου αρκεί πλέον αυτό και όσο δεν ξεκαθαρίζει η κατάσταση .. "μεταφραση:"Εκεινος δεν εχει σκοπο να διαλυσει την σχεση του γιατι περναει μια χαρα και δεν θεωρει την γνωριμια μας κατι καλυτερο απο αυτο που εχει τωρα, ωστε να χωρισει για μενα. Θελει να με βλεπει εφοσον το θελω κι εγω, αλλα κι αν δεν με βλεπει, δεν θα εχει κανενα προβλημα. Εγω ομως τον θελω και θελω μια κανονικη σχεση μαζι του και υποφερω"(πως σου φαινεται τωρα?)συμπερασμα:εκεινος το εχει πολυ ξεκαθαρο και περναει και μια χαρα, ειτε μονο με την σχεση του, ειτε και με σενα μαζι να ξεροσταλιαζεις.αρα ολο το μπλεξιμο και η δυσφορια ειναι ΜΟΝΟ δικα σου.ανοιξε τα ματακια σου και μην χανεις τον (περιορισμενο) χρονο σου.κανεις δεν μενει στην σχεση του απο λυπηση, ουτε αποφευγει μια νεα σχεση απο οποιονδηποτε φοβο. οσο ασχολεισαι με δεσμευμενους ανδρες και κανεις σεναρια να το βολεψεις καπως αλλιως στο μυαλο σου, η χασουρα θα ειναι μονο δικια σου.