Αλέξανδρος Τζάννης
Για τον Αλέξανδρο Τζάννη η σύγχρονη ιστορική μας πραγματικότητα δεν είναι παρά ίχνη στο πέρασμα του χρόνου, η αρχαιολογία του μέλλοντος. Το έργο του είναι μια απόπειρα να απομονώσει στοιχεία που τείνουν να ξεχαστούν, τα οποία με απλά υλικά παραγωγής και σε συνδυασμό με φουτουριστικά μοτίβα, νέον λάμπες και κοσμικές φόρμες, και μέσα από μια χρονοβόρα διαδικασία, δημιουργούν μια αντίστιξη που συνδέει διαφορετικά θέματα.
Ηλίας Παπαηλιάκης
Για τη σειρά έργων του με τίτλο «Ο ζωγράφος της Ανατολής», που ο Ηλίας Παπαηλιάκης εκτέλεσε το πρόσφατο διάστημα από τον Ιανουάριο μέχρι και σήμερα, λέει: «Ταξίδεψα με τον νου, ψάχνοντας τη στιγμή που αρχίζει η μέρα. Αναζητώντας αποχρώσεις και στιγμιότυπα. Ζωγράφισα βλέποντας απ' το παράθυρο τους δρόμους, πότε γεμάτους και πότε άδειους». Αποσπάσματα μορφών και μέρη συνόλου, μια ερευνητική διαδικασία της παραστατικής ζωγραφικής που βασίζεται στην αφαίρεση, ενώ το χρώμα γίνεται ο απόλυτος εκφραστής ιδεών κι επιθυμιών.
Michael Pirgellis
Το παντοτινό όνειρο της πτήσης, η ακατανίκητη επιθυμία του ανθρώπου να νικήσει τον νόμο της βαρύτητας, ο κίνδυνος της πλήρους αποτυχίας και της πτώσης όπως αντανακλώνται στη «σύγχρονη αρχαιολογία» κομματιών – γλυπτά αποσυρμένων αεροσκαφών. Χρησιμοποιώντας μια μινιμαλιστική γλώσσα, ο Michael Pirgellis μιλάει για την αέναη τεχνολογική εξέλιξη στην οποία παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται το κίνητρο που προσφέρει νέες δυνατότητες της οπτικής αντίληψης, της σκέψης και της δράσης.
Μαρία Θεοδωράκη
Ο δημόσιος χώρος, η τέχνη ως ύλη αλλά και ως αποτύπωμα στο περιβάλλον που καταλαμβάνει, οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους, οι μεταλλάξεις οι οποίες μπορεί να παρατηρηθούν κατά τη δημιουργική διαδικασία του περιεχομένου, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της δουλειάς της Μαρίας Θεοδωράκη.
Ένας από τους χώρους του μουσείου στο ιστορικό Μέγαρο Σταθάτου, που χτίστηκε το 1895 από τον Ερνέστο Τσίλλερ, γίνεται το πεδίο δράσης και σχολιασμού της υποψηφιότητάς της.
Μαριάννα Χριστοφίδου
Το να εισβάλλεις στο ημίφως ενός Blueville είναι σαν να εισβάλλεις στο μυαλό της Μαριάννας Χριστοφίδου. Ένα ταξίδι νοητικό μέσω της αφήγησης ετερόκλητων στοιχείων, όπως μια προβολή, ένα γλυπτό, μια βιτρίνα με γυαλί και ένα έργο – που εμπεριέχει και μια έρευνα επάνω στο έργο. Μια εγκατάσταση σε επεισόδια, επηρεασμένη από το βιβλίο Ταξίδι στο δωμάτιό μου του Ξαβιέ ντε Μαιστρ του 1794, όπου οι λεπτομέρειες γίνονται αφορμή για καταβύθιση στη μνήμη και την εικόνα ως τεκμήρια ιστοριών και συμπτωματικών αφηγήσεων, ασύνδετων σε πρώτο επίπεδο μεταξύ τους, αλλά σαφέστατα ψηφίδων μιας υπόγειας συναλλαγής. Σαν ένας εγκλεισμός σε τέσσερις τοίχους που προσκαλεί σε μια αυτοβιογραφική συναρμολόγηση του ψυχισμού της καλλιτέχνιδας.
Κώστας Σαχπαζής
Μέσα από την αρχειοθέτηση, τη σύμπτυξη και τον κατακερματισμό υλικών, ιδεών, χειρονομιών και φόρμας, ο Κώστας Σαχπαζής συνθέτει γλυπτικά αντικείμενα και ασεμπλάζ, συχνά επιτοίχια. Υλικά του η ρητίνη, το ξύλο, ο χάλυβας, το δέρμα, ο χαλκός και το αλουμίνιο, δέρμα και ύφασμα. Μέσα από τις συνεχείς μετατοπίσεις των αρχικών ιδεών του αναδύονται οι μύθοι και οι ιστορίες που θέλει να υπαινιχτεί.
σχόλια