Το Filament Zine είναι ένα διαδικτυακό φανζίν που ξεκίνησε αρχικά ως blog στο Tumblr και αργότερα έγινε λεύκωμα. Το μπλογκ καταγράφει την ανεξάρτητη μουσική σκηνή της χώρας και όχι μόνο.
Διάφοροι ανεξάρτητοι μουσικοί και καλλιτέχνες αυτοσυστήνονται, συμπληρώνοντας ένα μικρό ερωτηματολόγιο για τη δουλειά τους. Από το 2015 έχουν απαντήσει πάνω από 245 μουσικοί και συγκροτήματα.
Πριν από λίγες ημέρες ανέβηκε στο Βandcamp και μια συλλογή με τίτλο A piece of music that I wrote during quarantine, που είναι σαν μια έξτρα ερώτηση του Filament.
Είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει ο τίτλος: 35 κομμάτια που έγραψαν μουσικοί από διάφορα σημεία της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κρήτη) αλλά και το εξωτερικό. Μια συλλογή που έχει και αλληλέγγυο χαρακτήρα, μια και τα έσοδα θα πάνε στο «Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση».
Ζητήσαμε από την Κατερίνα να μας γράψει το χρονικό του ιδιαίτερου αυτού πρότζεκτ.
Σκεφτόμουν ότι σίγουρα η καραντίνα έδωσε περισσότερο χρόνο για δημιουργία σε όσους η "κανονικότητα" δεν το επέτρεπε, ενδεχομένως έμπνευση (ως μια νέα κατάσταση), διάθεση για πειραματισμό και παιχνίδι – λογικά, όσοι το κάνουν σίγουρα θα έχουν γράψει κάτι και τώρα.
«Ένα απόγευμα του Απριλίου, περίπου στη μέση της καραντίνας, άρχισα να σκέφτομαι την ιδέα μιας Filament Ρlaylist με κάποια έξτρα ερώτηση σχετική με τις μέρες που όλοι βιώναμε συγχρονισμένα. Σκεφτόμουν να επικοινωνήσω με όσους συμμετείχαν ήδη στο Filament, δηλαδή όσους έχουν συμπληρώσει ως τώρα το ερωτηματολόγιό του, για να τους θέσω αυτή την έξτρα ερώτηση και να απαντηθεί με ένα κομμάτι κάποιου άλλου, όπως γίνεται και με τις 8 βασικές ερωτήσεις του Filament. Ποια θα ήταν αυτή η ερώτηση; Προσπαθώντας να την ορίσω και μη μπορώντας να καταλήξω σε κάποια ικανοποιητική ιδέα, της οποίας η απάντηση να έχει κάποιο ενδιαφέρον και ίσως νόημα, ήρθε η επόμενη ιδέα, η ιδέα της συλλογής.
Mια συλλογή που θα λέγεται A piece of music that I wrote during quarantine και αυτήν τη φορά οι συμμετέχοντες δεν θα απαντούν με το κομμάτι κάποιου άλλου αλλά με κάποιο που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι. Σκεφτόμουν ότι σίγουρα η καραντίνα έδωσε περισσότερο χρόνο για δημιουργία σε όσους η "κανονικότητα" δεν το επέτρεπε, ενδεχομένως έμπνευση (ως μια νέα κατάσταση), διάθεση για πειραματισμό και παιχνίδι – λογικά, όσοι το κάνουν σίγουρα θα έχουν γράψει κάτι και τώρα. Το open call έγινε για να βρεθούν όλοι όσοι θέλουν να μοιραστούν κάτι, ανεξάρτητα από τις επαφές του Filament.
Υπήρξε ανταπόκριση. Στάλθηκαν 35 κομμάτια που επιλέχθηκαν χωρίς κάποιο κριτήριο αξιολόγησης. Δεν είμαι πολύ φαν της κριτικής της έκφρασης του άλλου γενικά, και ειδικά σε ένα τέτοιου είδους open call, που δεν θα ταίριαζε κιόλας, γι' αυτόν τον λόγο νιώθω τυχερή που μου αρέσει πραγματικά το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, τα 35 tracks τοποθετήθηκαν σε μια υφολογική, ας πούμε, σειρά, σαν να είναι μέρος ενός DJ set.
Ακούγοντάς τα ξανά και ξανά, και σε συνεργασία με τον αδελφό μου, Κώστα, προέκυψε η ιδέα του εξωφύλλου. Ο Κώστας σχεδίασε το lettering, εγώ το αντέγραψα με έναν ανεξίτηλο μαρκαδόρο στο παράθυρο του δωματίου του και την επόμενη μέρα το φωτογράφισε. Τελικά, κρατήσαμε την ιδέα ο φωτογράφος (το βλέμμα) να μην είναι στον εσωτερικό χώρο, γι' αυτό η κάμερα τοποθετήθηκε απ' έξω, ως παρατηρητής όσων γίνονται εντός του δωματίου, όπως περίπου θα λαμβάνει την πληροφορία και ο ακροατής της συλλογής.
Παράλληλα με όλα αυτά ξεκίνησε και η επικοινωνία με τη φεμινιστική πρωτοβουλία "Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση". Πέρασε η ιδέα από τη συνέλευσή τους και συμφωνήσαμε ότι τα έσοδα θα διατεθούν στη δράση τους, που κυρίως αφορά τις μετανάστριες κρατούμενες που ζουν υπό συνθήκες εξαθλίωσης στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη. Πέρα από είδη πρώτης ανάγκης, τους παρέχουν νομική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη. Τις επισκέπτονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και αποτελούν ένα κανάλι επικοινωνίας για εκείνες με τον έξω κόσμο. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο παρουσίασής τους, όπως το συνέταξαν οι ίδιες.
Η λήξη της καραντίνας συνέπεσε χρονικά με την καταληκτική ημερομηνία του καλέσματος. Το digital release έγινε στις 6 Μαΐου. Μέχρι σήμερα, που γράφονται αυτές οι λέξεις, τα έσοδα ανέρχονται στα 430 ευρώ και έχω νιώσει μεγάλη χαρά από την αλληλεγγύη που έδειξαν όσοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Ο λόγος που η προτεινόμενη τιμή (€5) της συλλογής είναι τόσο χαμηλή είναι για να είναι όσο το δυνατό πιο προσιτή, ώστε να τη στηρίξουν όσο περισσότεροι γίνεται, γιατί με συλλογικό πνεύμα καμία συνεισφορά δεν είναι ασήμαντη.
Αναγνωρίζω ότι μια συλλογή, ότι αυτή η συγκεκριμένη συλλογή, δεν μπορεί να επιφέρει ριζική αλλαγή στη ζωή αυτών των γυναικών, αλλά θεωρώ σημαντικό το ότι λειτουργεί ως υπενθύμιση όσων διαβάσαμε πριν από μήνες, όταν το "Σπίτι των Γυναικών" δημοσίευσε κάποιες επιστολές των γυναικών, στις οποίες περιγράφουν τι βιώνουν καθημερινά και πώς οδηγούνται ομαδικά σε εξόντωση. Μια αθέατη για τους περισσότερους κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια στην Π. Ράλλη, σε ένα πλαίσιο κραυγαλέας κρατικής ανομίας. Εν αναμονή του κλεισίματος των κέντρων κράτησης –σε αυτό ελπίζουμε–, ας σταθούμε δίπλα τους. Η δύναμή μας ας γίνει και δική τους. Ακολουθήστε το "Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση" για να ενημερώνεστε για τις δράσεις τους.
Ευχαριστώ τον Νίκο από τη Sonic Playground, που βοήθησε όπου χρειάστηκε στην παραγωγή, τον Κώστα, για τη βοήθεια στο εξώφυλλο της συλλογής, τη Δανάη, τη Μαίρη και τη Νατάσα για τη στήριξη, τον Άγγελο για τα Bandcamp tips και, φυσικά, ευχαριστώ όσους μου εμπιστεύτηκαν τα κομμάτια τους για να γίνει αυτή η συλλογή».
Μπορεί κάποιος να την ακούσει και, αν θέλει, να συνεισφέρει εδώ.
σχόλια