ΟΙ ΠΙΟ ΠAΛΙΟΙ σου εύχονταν «Μακριά από γιατρούς και δικηγόρους».
Ήξεραν τι έλεγαν.
Αν η τύχη σου σε στείλει, για κάποιο σοβαρό λόγο, στο νοσοκομείο ή στο δικαστήριο, την έχεις βαμμένη. Είναι τότε που αρχίζεις να χάνεις την μπάλα.
Αρχίζει μια εφιαλτική παραζάλη.
Από ιατρικά δεν σκαμπάζεις και πολλά, και από δικονομικά ελάχιστα καταλαβαίνεις. Περιμένεις να σου εξηγήσουν και σε τρων τα φίδια.
Οι γιατροί σου λένε όσα θέλουν κι οι δικηγόροι σου λένε ό.τι θέλουν.
Χάνεσαι και εκμηδενίζεσαι σ’ έναν λαβύρινθο ενδείξεων, συμπτωμάτων, αποδείξεων, όρων, και ορολογιών που σε γεμίζουν φόβο, αγωνία, ανασφάλεια.
Είναι στιγμές που ο άνθρωπος νιώθει ανίσχυρος. Χάνεις τον έλεγχο, κι όσα ήξερες και όσα έκανες, παύουν να ισχύουν και βρίσκεσαι στο έλεος των άλλων.
Είναι στιγμές που ο άνθρωπος νιώθει ανίσχυρος.
Χάνεις τον έλεγχο, κι όσα ήξερες και όσα έκανες, παύουν να ισχύουν και βρίσκεσαι στο έλεος των άλλων.
Στο νοσοκομείο εξαρτάσαι από τον γιατρό, στο δικαστήριο από τον δικηγόρο. Αυτοί αποφασίζουν. Εσύ απλώς ακολουθείς τις οδηγίες.
Και στις δυο περιπτώσεις, παίζεται η ζωή σου και ενδεχομένως η ελευθερία σου. Αν θα φύγεις ζωντανός ή αν θα βρεθείς πίσω απ’ τα κάγκελα.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Ίσως μόνο σωστή επιλογή γιατρού ή δικηγόρου. Εκεί σταματάει η ενεργός συμμετοχή του. Αλλά κι αυτή η επιλογή εξαρτάται από την τσέπη του.
Αλλά τίποτα δεν σου εγγυάται ευτυχή έκβαση.
Μπορεί να σου μιλάει, σαν να συμπάσχει μαζί σου, «θα γίνουμε καλά» ή «θα αθωωθούμε», μα αυτά είναι τερτίπια της δουλειάς.
Ό,τι κι αν συμβεί αυτός θα πάει σπίτι του, ενώ εσύ δεν είναι καθόλου σίγουρο πού θα καταλήξεις.
Μια άλλη οδυνηρή συνέπεια, στο μπλέξιμο με γιατρούς και δικηγόρους, είναι η οικονομική αφαίμαξη. Η σωτηρία σου προϋποθέτει κόστος, συχνά δυσβάστακτο.
Ουκ ολίγες περιουσίες έχουν εκποιηθεί, σ’ αυτές τις οριακές στιγμές αδυναμίας, και ουκ ολίγοι έχουν μείνει στον άσο.
Ή, ακόμα χειρότερα, στη στενή, ή στην ακόμα πιο στενή, κάτω απ’ το χώμα.
σχόλια