Αυτό το περιοδικό εκφράζει όλα όσα μισεί η Χρυσή Αυγή. Πιστεύει στη δικαιωματική αξία του διαφορετικού. Στο διάλογο και στην αλληλεγγύη. Πιστεύει στις ανθρώπινες ιδιότητες, κορυφαία των οποίων είναι να μην καταχράσαι τη δύναμή σου όταν μπροστά σου στέκεται ένας άνθρωπος αδύναμος.
Σε αυτό το περιοδικό δουλεύουν άνθρωποι που δυνάμει είναι στόχοι της. Δεν την πολεμάμε απλώς επειδή είναι το σωστό. Την πολεμάμε για λόγους προληπτικής ιατρικής. Όταν η αρρώστια καλπάζει, «σε βυθό πέφτει από βυθό, ώσπου δεν είναι άλλος». Αν αυτή η συμμορία αφεθεί ελεύθερη, καταχρώμενη τα κενά ασφαλείας της περίπλοκης δημοκρατίας, θα βρεθεί μαθηματικά στην πόρτα σου ένα πρωί (ή μάλλον, επειδή είναι θρασύδειλοι, αργά το βράδυ, όταν γυρνάς στο σπίτι σου), να σε βάλει στη θέση σου, χάριν αυτού του πλέιμομπιλ εθνικισμού που βασίζεται σε αγράμματες απλουστεύσεις, αξόδευτη αδρεναλίνη μεταξύ γυμναστηρίου και στρατώνα, την παράδοξη ψαλίδα μεταξύ προλετάριας καταγωγής και λευκής, άριας περηφάνιας, ιστορικές ανακρίβειες κι έναν γκροτέσκο ματσίσμο που επιζητεί διαρκώς και υπόπτως την επιβεβαίωση.
Αυτοί οι τύποι δεν έχουν σχέση με την πολιτική, ούτε καν με την κοινωνία. Όπως κι αν τους ονομάσεις (incels, μόρφωμα, φασίστες), είναι ένας λεπρός δορυφόρος που περιδινίζεται γύρω και έξω από την κοινωνία, μισώντας τυφλά ό,τι την υποστασιοποιεί. Περιφρονούν τη δημοκρατία, περιφρονούν την ίδια την έννοια της πολιτικής ‒ απλώς θέλουν, όπως ο Αδόλφος, να φτάσουν στην κόλαση μέσω της Βουλής, την οποία επανειλημμένως έχουν μαγαρίσει. Απλώς διότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Σε αυτή, λοιπόν, την κομβική στιγμή διαλέξαμε να κάνουμε εξώφυλλο το αντίθετο του χρυσαυγίτη. Τον Άλλο Άνθρωπο. Που χρόνια τώρα, σταθερός, προσηλωμένος, αθόρυβος, αντί να μαχαιρώνει στην Ομόνοια μετανάστες, αντί να ξυλοκοπάει αδερφές, αντί να δολοφονεί Παύλους, δίνει ένα κομμάτι ψωμί στους πεινασμένους.
Έχουν, δυστυχώς, συμμάχους: τα σόσιαλ μίντια και την τελευταία φουρνιά ηγετών του κόσμου, όπως ο Τραμπ, ο Μπολσονάρου, ο Όρμπαν κ.λπ.
Τα μεν σόσιαλ μίντια τους φέρνουν κοντά. Τους τυλίγουν σε ένα ναρκισσιστικό σύμπαν που αυτοδικαιώνεται και «φορτώνει» στη νιοστή, με τυφλό, αέναο μίσος. Συνδυάζεται με ψεκασμένες θεωρίες, ανορθόγραφες μαγκιές, λάβαρα, δάφνες και σπάθες της επαναστάσεως ‒ καθείς και το χοιροστάσιό του.
Οι δε απίθανοι ηγέτες των μεγάλων κρατών του κόσμου, συντονισμένοι στην καλπάζουσα οπισθοδρόμηση της white, male supremacy, σαν να τους δίνουν κουράγιο να γίνουν πιο κτηνώδεις, πιο σίγουροι για τη βία των ενστίκτων τους, λιγότερο απολογητικοί για το ό,τι έσβησαν με μια γομολάστιχα τις ανθρώπινες ιδιότητές τους.
Κι όλα αυτά εκβάλλουν σε μια ποπ της βαρβαρότητας, ούγκανους ράπερ σεξιστές, πράουντ μπόις με φρεντ πέρι και τα λοιπά και τα λοιπά…
Όμως, αυτοί οι μαχαιροβγάλτες δεν έχουν θέση ούτε στην πολιτική ούτε στην κοινωνία. Διότι απειλούν τον πυρήνα των πόλεων και τον πυρήνα της ανθρώπινης κατάστασης. Διαταράσσουν τον κάθετο καπνό που ανέβηκε στον ουρανό απ’ τη θυσία του Άβελ. Κανένας θάνατος δεν είναι καλός. Οι άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν δεν είναι εχθροί. Τον πεσμένο άνθρωπο δεν τον κλοτσάμε. Στοιχειώδη πράγματα που πρέπει να τα συλλαβίσουμε ξανά στον κλονισμένο κόσμο.
Σε αυτή, λοιπόν, την κομβική στιγμή διαλέξαμε να κάνουμε εξώφυλλο το αντίθετο του χρυσαυγίτη. Τον Άλλο Άνθρωπο. Που χρόνια τώρα, σταθερός, προσηλωμένος, αθόρυβος, αντί να μαχαιρώνει στην Ομόνοια μετανάστες, αντί να ξυλοκοπάει αδερφές, αντί να δολοφονεί Παύλους, δίνει ένα κομμάτι ψωμί στους πεινασμένους.
Εμάς, αυτοί είναι οι ήρωές μας.
Τους άλλους τους θέλουμε αποκομμένους από τον κόσμο που φτιάχνει η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός και η αγάπη.
Η πολιτική του Ανθρώπου, δηλαδή.
σχόλια