Το facebook, ένα απέραντο Μακελειό
Ό,τι πιο σάπιο έχει αναφανεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτυχθεί στη θερμοκοιτίδα των σόσιαλ. Γραμμένο με άνεση, θράσος και μίσος. Με πιο πρόσφατο και πιο επικίνδυνο το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό κίνημα».
Μ’ AΡΕΣΕΙ ο ευθύς τρόπος με τον οποίο μιλά ο Μπάιντεν για τα social media. «Υπάρχουν περίπου 12 άτομα που παράγουν το 65% της παραπληροφόρησης για τα εμβόλια στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης. Όλοι τους είναι ενεργοί στο Facebook, ενώ ορισμένοι εκδιώχθηκαν από τις άλλες πλατφόρμες», σχολίασε.
Ο Φάουτσι χθες, υπήρξε πιο γλαφυρός. «Αν υπήρχε facebοok την εποχή της ευλογιάς, η ευλογιά δεν θα θεραπευόταν ποτέ».
Δεν υπάρχει αμφιβολία: Οι πιο επικίνδυνες θεωρίες συνωμοσίας, οι μεγαλύτερες απάτες, χαλκεύσεις, ατιμίες ή δολοφονίες χαρακτήρα έχουν γίνει μέσω των social media. Έχουν γίνει και καλά πράγματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα βάλουμε στο ζύγι. Τώρα μιλάμε για το βρώμικο μέρος. Ακόμα και το αθλιότερο μέσο που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα (η Αυριανή; Ο Στόχος; Το Μακελειό- όποιο κι αν πεις) δεν φτάνει στο μικρό του δαχτυλάκι την πηχτή αρρώστια που περιχύνεται καθημερινά σε πολλούς τοίχους― εξακολουθητικά και ατιμώρητα.
Πώς ο καθένας μπορεί να διαδίδει από το μεγάφωνο των σόσιαλ φήμες και εγκληματικές ανοησίες που σκοτώνουν- κυριολεκτικά; Αυτό εξ όσων ξέρω γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και γίνεται για έναν λόγο. Επειδή τα σόσιαλ είναι υπερδυνάμεις που δεν έχουν ελαχίστως δαμαστεί από τις κυβερνήσεις. Τα σόσιαλ μίντια είναι, προς το παρόν, πιο ισχυρά από τις κυβερνήσεις.
Παρά τους λεονταρισμούς της ΕΕ, τα πύρινα άρθρα στους New York Times, τα εκκωφαντικά εγκλήματα που έχουν υποθάλψει (από τη γενοκτονία των Ροχίνγκια, μέχρι την Cambridge Analytica, την εισβολή στο Καπιτώλιο κ.λπ.), τα social media παραμένουν ουσιαστικά στο απυρόβλητο, σε μια ιδανική ασυλία, με υποτυπώδεις φόρους, και με αστεία πρόστιμα για πελώριες αμαρτίες – μονοπωλιακές και ανήθικες.
Υπάρχουν πολλοί που επαινούν και κολακεύουν τα σόσιαλ, επειδή είναι χρήσιμο αντιπολιτευτικό εργαλείο. Πράγμα που ισχύει. Πολλά πράγματα που μεθοδικά οι εξουσίες προσπαθούν να αποκρύψουν (ειδικά σε χώρες με ολιγόψυχα media), στα σόσιαλ αναδεικνύονται ― αμετροεπώς μεν, αλλά αναδεικνύονται. Λειτουργία πολύτιμη, γιατί η δημοκρατία ανθίζει στο φως.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι συλλήβδην τα σόσιαλ είναι κιβωτός αρετής· όπως ούτε ότι όλα τα παραδοσιακά media είναι γουρούνια στο σακί. Οι μεγάλες έρευνες, οι μεγάλες αποκαλύψεις και οι πλέον χειρουργικές επιθέσεις στην κακότητα της εποχής εξακολουθούν να γίνονται από τα έγκυρα mainstream media. Tα σόσιαλ προσθέτουν το συναίσθημα και τη βουή ίσως, άντε και κάνα βίντεο αυτόπτη μάρτυρα, αλλά την πολύχρονη έρευνα, την δομική ερμηνεία και την σοβαρή ανάλυση την κάνουν τα μέσα. Πες τα συστημικά, πες τα παραδοσιακά ― τι σημασία έχουν οι δηλητηριασμένες ονοματοθεσίες;
Δυστυχώς όμως, τα σόσιαλ είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, όχι τόσο αρένα ελευθερίας, όσο αρένα τοξικής εκτόνωσης. Ό,τι πιο σάπιο έχει αναφανεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτυχθεί στη θερμοκοιτίδα των σόσιαλ. Γραμμένο με άνεση, θράσος και μίσος. Με πιο πρόσφατο και πιο επικίνδυνο το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό κίνημα».
Δεν ήθελε πολύ, βλέποντας τις φωτογραφίες της αντιεμβολιαστικής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, να μην σκρολάρουν μπρός στα μάτια σου τα ανορθόγραφα καλέσματα με ΚΕΦΑΛΑΙΑ, οι ασυναρτησίες στο facebook, η φασίζουσα ξερολίαση- κι από δίπλα, τα «ναι μεν, αλλά» εκείνων που στην αναμπουμπούλα χαίρονται και κυνικά τρέχουν να εργαλειοποιήσουν όποια δυσαρέσκεια ενδέχεται να φθείρει τους αντιπάλους τους. Το facebook, ένα απέραντο Μακελειό.
Ελπίζω μετά και αυτή την ήττα της λογικής, να μη διαβάσω ξανά θούριους για την ομορφιά και ρώμη των social media. To twitter, ειδικά στην Ελλάδα, είναι κατά το πλείστον ένας κοπρόλακκος των τρολ, όσο για το facebook, αντικατοπτρίζει αχαλίνωτο όλα τα στοιχεία του ελληνικού χαρακτήρα: την ανεξαρτησία της γνώμης, την ελευθεροφροσύνη, το χιούμορ, την δημιουργική αντιλογία. Αλλά κυρίως, τον κοπανιστό αέρα, την μαγκιά του σπηλαίου, τον μασκοφόρο φθόνο, την απάτη, την επιθετική βλακεία και το παμπάλαιο εμφύλιο μίσος.
Κάθε που μπαίνω, πηγαίνω τοίχο-τοίχο, κυριολεκτικά.
