ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 τον Σεπτέμβριο του 1997 μεγάλες προσδοκίες γεννήθηκαν για την αναγέννηση του ελληνικού τουρισμού. Το μέχρι τότε μοντέλο «ήλιος-θάλασσα» έδειχνε ξεπερασμένο και οι φορείς του τουρισμού άρχισαν μεθοδικά να προτρέπουν την πολιτική ηγεσία να γυρίσει σελίδα, επενδύοντας σε ειδικές μορφές τουρισμού με την προοπτική επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου.
Απίστευτος χρόνος και χρήμα σπαταλήθηκαν σε ημερίδες, συνέδρια, μελέτες και συμμετοχή της χώρας σε διεθνείς εκθέσεις, μα τίποτα ουσιαστικό και στοχευμένο δεν έγινε, με αποτέλεσμα η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, ως επακόλουθο της κατάρρευσης μεγάλων τραπεζικών οίκων, να γυρίσει τον ελληνικό τουρισμό χρόνια πίσω.
Αντίθετα, τα δύσκολα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’10 η σύμπλευση ιδιωτών (δημιουργία της Marketing Greece) και Δημοσίου (υπουργείο Τουρισμού & ΕΟΤ) σε χαμηλούς τόνους έφτασαν τη χώρα σε αξιοζήλευτα αποτελέσματα. Γκρίνια και Κασσάνδρες πάντα θα υπάρχουν, όμως ας κρατήσουμε τα θετικά, αναλογιζόμενοι πόσο σημαντικά είναι τα έσοδα για τις τοπικές κοινωνίες και το ΑΕΠ. Όποιος νομίζει ότι αυτά αφορούν μόνο τους τουριστικούς επιχειρηματίες είναι αφελής.
Φορείς που κόπτονται για το περιβάλλον ρίχνουν στο τραπέζι μαθηματικούς τύπους που «αποδεικνύουν» πόσο επιβαρύνουν οι ρύποι ενός πλοίου ή αεροπλάνου για τη μεταφορά μιας φιάλης κρασιού από την Ευρώπη στην Αμερική.
Διανύοντας ένα αβέβαιο καλοκαίρι λόγω μεταλλάξεων του ιού, με το βλέμμα στη μετά-Covid εποχή όμως, η υφυπουργός Τουρισμού κ. Σοφία Ζαχαράκη επέλεξε την αμπελόεσσα Σαντορίνη για να δημοσιοποιήσει τη μελέτη που εκπονήθηκε για την ανάπτυξη του οινοτουρισμού στην Ελλάδα και τις δράσεις που θα ακολουθήσουν. Μια τέτοια ενέργεια αποτελεί μοναδική ευκαιρία εξωστρέφειας για όλους όσοι εμπλέκονται στην οινοπαραγωγική δραστηριότητα, μια και, ως γνωστόν, ο κλάδος υπάγεται στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
«Το κρασί αποτελούσε πάντοτε κομμάτι της ζωής, της οικονομίας, του εμπορίου, του πολιτισμού μας ως Ελλήνων. Και το κρασί δεν είναι για εμάς απλώς μια γευστική εμπειρία. Είναι μια εμπειρία πολιτισμική, η οποία ξεφεύγει από τα όρια του ποτηριού και του ουρανίσκου. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, λάτρεις και ειδικοί του κρασιού αλλά και απλοί τουρίστες, επιλέγουν προορισμό με κριτήριο όχι μόνο να απολαύσουν το κρασί στον φυσικό του τόπο αλλά και να γνωρίσουν την ίδια τη διαδικασία παραγωγής του. Και η τάση αυτή συνεχώς διευρύνεται. Ο οινοτουρισμός είναι, λοιπόν, αναπόσπαστο κομμάτι και του κρασιού και του τουρισμού του μέλλοντος. Και αυτό ακριβώς σηματοδοτούμε με την παρουσία μας εδώ: το ιστορικό χθες που ενώνεται με το γεμάτο προκλήσεις σήμερα και το γεμάτο ευκαιρίες αύριο. Γι’ αυτό κι εμείς προχωρούμε κατά προτεραιότητα σε σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων για την ενίσχυση αυτής της τάσης και τη διεκδίκηση της υψηλότερης δυνατής θέσης που η χώρα μας αξίζει», δήλωσε η υφυπουργός, δίνοντας στη συνέχεια ιδιαίτερη έμφαση στην καταγραφή, στη σήμανση και στις προϋποθέσεις των επισκέψιμων οινοποιείων σε όλη τη χώρα και στα οφέλη που προκύπτουν από την προβολή τους.
Ένα τέτοιο οργανωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη του οινοτουρισμού μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει για το επώνυμο ελληνικό κρασί που βρίσκεται ακόμα στην εφηβεία του. Την εποχή που διανύουμε οι εξελίξεις σε κάθε κλάδο της οικονομίας είναι ραγδαίες και ο εφησυχασμός μπορεί να αποβεί μοιραίος.
Και για να γίνω περισσότερο σαφής, βραχυπρόθεσμα, με τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που ισχύουν για τον περιορισμό της πανδημίας, το κρασί (και η μπίρα) «κερδίζουν» στην κατανάλωση έναντι των σκληρών ποτών. Όσο η διασκέδαση υπολειτουργεί και η νύχτα έχει περιορισμούς αυτονόητο είναι ότι ο κόσμος επιλέγει ήπια κατανάλωση οινοπνεύματος, κυρίως σε αλκοολικούς βαθμούς.
Από την άλλη, μακροπρόθεσμα το κρασί απειλείται επικίνδυνα από τoν νεοσυντηρητισμό και την πολιτική ορθότητα. Ενώ γενιές και γενιές μεγαλώνουν με τα ευεργετικά οφέλη της λελογισμένης κατανάλωσής του, επιστημονικές μελέτες με όχημα το Europe’s Beating Cancer Plan λειτουργούν υποχθόνια για τον περιορισμό της διακίνησης και κατανάλωσης, κυρίως μέσω επικείμενης εξοντωτικής φορολόγησης.
Παράλληλα, φορείς που κόπτονται για το περιβάλλον ρίχνουν στο τραπέζι μαθηματικούς τύπους που «αποδεικνύουν» πόσο επιβαρύνουν οι ρύποι ενός πλοίου ή αεροπλάνου για τη μεταφορά μιας φιάλης κρασιού από την Ευρώπη στην Αμερική.
Το νέο «κυνήγι μαγισσών» έχει ξεκινήσει ήδη και αυτήν τη φορά αφορά το προϊόν που συντροφεύει τις πιο σημαντικές στιγμές των λαών της Μεσογείου, το κρασί.
