Σε έναν έλεγχο αγαλμάτων που έγινε στο Λονδίνο τον Οκτώβριο διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν περισσότερες απεικονίσεις ζώων παρά επώνυμες γυναίκες στους δρόμους της πρωτεύουσας. Μόνο το 4% από τα 1.500 μνημεία είναι αφιερωμένα στις γυναίκες.
Έτσι, αποφασίστηκε να τοποθετηθεί ένα άγαλμα της Βιρτζίνια Γουλφ, στην όχθη του Τάμεση, με τη συγγραφέα να κάθεται σε ένα παγκάκι της όχθης.
Η τοποθέτηση σε αυτό το μέρος του αγάλματος θεωρείται μια πράξη που δεν έχει ευαισθησία αφού η Βιρτζίνια Γουλφ αυτοκτόνησε σε ποτάμι.
Στις 28 Μαρτίου 1941 η Γουλφ, σε ηλικία 59 ετών εγκατέλειψε το σπίτι της προς άγνωστη κατεύθυνση αφήνοντας δυο σημειώματα, ένα για την αδερφή της και ένα για τον σύζυγό της. Αν και στο σημείωμα έγραφε ότι είχε σκοπό να αυτοκτονήσει, ωστόσο αγνοούνταν για 3 εβδομάδες, μέχρι να βρεθεί πρώτα το καπέλο της και το μπαστούνι της σε μια όχθη του ποταμού Ουζ και αργότερα τρία μικρά παιδιά να ανακαλύψουν το πτώμα της στις 19 Απριλίου του 1941.
Η θέση του αγάλματος με θέα στον ποταμό στην όχθη του ποταμού Richmond στο νοτιοδυτικό Λονδίνο, όπου έζησε για περίπου μια δεκαετία από το 1914 σχεδιάστηκε από την γλύπτρια Laury Dizengremel.
Η επιτροπή περιβάλλοντος, βιωσιμότητας, πολιτισμού και αθλητισμού του συμβουλίου του Ρίτσμοντ ενέκρινε τα σχέδια για το άγαλμα, αλλά μια τοπική ομάδα είπε ότι φοβόταν ότι η τοποθέτησή του ήταν κακή, δεδομένης της φύσης του θανάτου της. «Δεδομένου του τρόπου της ασθένειάς της και τελικά του τρόπου με τον οποίο πέθανε… μας φάνηκε λίγο αναίσθητο να έχουμε αυτό το άγαλμα και τη φιγούρα της Βιρτζίνια Γουλφ να κάθεται σε ένα παγκάκι και να κοιτάζει πάνω από το νερό», λένε στην ανακοίνωσή τους.
Το μόνο σημερινό μνημείο της Γουλφ στο Ρίτσμοντ είναι μια μπλε πινακίδα στο Hogarth House όπου αυτή και ο Leonard ίδρυσαν τον εκδοτικό τους οίκο. Αυτή και ο σύζυγός της, Λέοναρντ Γουλφ, ίδρυσαν την Hogarth Press το 1917, ως μέλη της ομάδας Bloomsbury.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της η Γουλφ βασανίστηκε από διανοητικές διαταραχές ωστόσο, οι λογοτεχνικές δυνατότητές της παρέμειναν άθικτες. Συνηθισμένα συμπτώματα της αρρώστιας της , ήταν οι βαριές ημικρανίες, οι αυπνίες και η έλλειψη όρεξης. Η ανορεξία ήταν το κυριότερο σύμπτωμα που κουβαλούσε από την παιδική της ηλικία. Η οικογένεια από την πλευρά του πατέρα της είχε ιστορικό ψυχικών ασθενειών, από σχιζοφρένεια μέχρι και βαριά κατάθλιψη. Ο ίδιος ο πατέρας της, ο Λέσλι Στίβεν είχε υποστεί κάποιου είδους νευρική κατάρρευση, καθώς προετοίμαζε το βιβλίο του Dictionary of National Biography. Το 1945, η ετεροθαλής της αδερφή, Λώρα, πέθανε στην ψυχιατρική κλινική όπου την έκλεισαν και ο ανιψιός του σερ Λέσλι, Τζεμ Στίβεν, ήταν επίσης ψυχικά διαταραγμένος.
Το Aurora Metro, ο εκδοτικός οίκος του νοτιοδυτικού Λονδίνου που διεξάγει εκστρατείες και συγκεντρώνει χρήματα για το άγαλμα, έλαβε μια σειρά από δωρεές μετά τα αμφιλεγόμενα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος προς τιμήν της Mary Wollstonecraft στο Newington Green, στο βόρειο Λονδίνο το 2020. Έχει συγκεντρώσει 35.000 £ από τις 50.000 £ χρειάζεται για το χάλκινο έργο από το 2017.
«Στόχος του αγάλματος είναι να τιμήσει διαφορετικές ζωές και να ενθαρρύνει συζητήσεις γύρω από την ψυχική υγεία, τον φεμινισμό, τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν το άγαλμα είναι κρυμμένο σε έναν οικιστικό δρόμο», λένε οι εκπρόσωποι της οργάνωσης.