Κάθε πολιτισμός χορεύει. Η σύνδεση του ανθρώπινου σώματός με τη μουσική είναι πανταχού παρούσα σε όλη την ιστορία και σε όλο τον κόσμο. Γιατί, λοιπόν, αυτή η φαινομενικά γεμάτη ελαφρότητα πράξη είναι τόσο θεμελιώδης για την ανθρώπινη ύπαρξη; Η απάντηση, όπως φαίνεται, βρίσκεται στην ανάγκη μας για κοινωνική συνοχή – αυτή τη ζωτική «κόλλα» που εμποδίζει τις κοινωνίες να διαλυθούν, παρά τις διαπροσωπικές διαφορές.
Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Émile Durkheim (1858-1917) διατύπωσε τη θεωρία ότι ο «συλλογικός αναβρασμός» –οι στιγμές κατά τις οποίες οι άνθρωποι συναντιούνται σε κάποια μορφή ενωτικής, διεγερτικής δραστηριότητας– είναι η ρίζα αυτού που κρατάει τις ομάδες ενωμένες.
Πιο πρόσφατα, η Bronwyn Tarr, εξελικτική βιολόγος και ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η οποία είναι επίσης χορεύτρια, έχει ερευνήσει τα εξελικτικά και νευρολογικά υπόβαθρα της έμφυτης τάσης μας να ξεσηκωνόμαστε.
Βασισμένο στο έργο τόσο του Durkheim όσο και της Tarr, αυτό το πρωτότυπο βίντεο του Aeon εξερευνά αυτό το ενοποιητικό συναίσθημα του ομαδικού «ηλεκτρισμού» που μας ανεβάζει όταν ενθουσιαζόμαστε με τις αγαπημένες μας αθλητικές ομάδες, όταν συμμετέχουμε σε θρησκευτικές τελετές, όταν μαγευόμαστε από τη μουσική και όταν χορεύουμε όλη τη νύχτα.
Σκηνοθεσία και animation: Rosanna Wan και Andrew Khosravani.
Πηγή: aeon
