«Το χρονικό μιας εκούσιας απαγωγής» μιας Eβραίας από έναν χριστιανό το 1914 στη Θεσσαλονίκη

Ένας ανοίκειος έρωτας στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
Η Casa Bianca, που καθώς σώζεται σήμερα, στη Βασιλίσσης Όλγας, αποτελεί τεκμήριο της κοινωνικής ζωής και του πλούτου του ανώτερου στρώματος της εβραϊκής κοινότητας.
0

Ήταν ένας απαγορευμένος έρωτας. Αυτή, Εβραία της Θεσσαλονίκης. Αυτός, χριστιανός της Αθήνας. Ερωτεύτηκαν. Την απήγαγε εκούσια. Παντρεύτηκαν. 

Αυτή ήταν η Aline Fernandez Diaz, κόρη του Dino Fernandez Diaz (1867-1943), ενός από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης, στην κορυφή της εβραϊκής κοινότητας, μαζί με τους Αλλατίνι, τους Μοδιάνο, τους Μορπούργκο και τους Μισραχί. Ο πατέρας της Aline ήταν από τους ιδρυτές της ζυθοποιίας Όλυμπος στην περιοχή του Μπεχτσινάρ, ενός μεγάλου υφαντουργείου στην ίδια περιοχή, και από τα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου Βιομηχάνων Μακεδονίας. Ήταν επίσης φιλάνθρωπος, με μεγάλη κοινωνική προσφορά προς τα μέλη της κοινότητάς του.

Από το 1912, το σπίτι της οικογένειας ήταν μια εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής έπαυλη, η Casa Bianca, που καθώς σώζεται σήμερα, στη Βασιλίσσης Όλγας, αποτελεί τεκμήριο της κοινωνικής ζωής και του πλούτου του ανώτερου στρώματος της εβραϊκής κοινότητας. Αυτό το σπίτι αναστατώθηκε το 1914 με τον ανοίκειο έρωτα, λόγω θρησκεύματος, της Aline για έναν νέο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού. 

Οι επιστολές του Αλιμπέρτη στον Πικιώνη αποτελούν μέρος του αρχείου του αρχιτέκτονα και δημοσιεύονται εδώ ολόκληρες για πρώτη φορά, ως τεκμήριο μιας «πολιτισμικής σύγκρουσης» στον ιδιωτικό χώρο του έρωτα. 

Ο Σπύρος Αλιμπέρτης (1886-1964) ήταν μαθηματικός, αστρονόμος αλλά και κριτικός της λογοτεχνίας. Κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο και υπηρέτησε ως υπασπιστής του συνταγματάρχη του Πυροβολικού Κλεομένη Κλεομένους, διοικητή της 7ης Μεραρχίας, που ήταν θείος του, αδελφός της μητέρας του.

Ο Σπύρος Αλιμπέρτης ήταν ένας από τους άνδρες της Μεραρχίας Κλεομένους, στην οποία είχε δοθεί διαταγή να προελάσει στη Θεσσαλονίκη λίγο πριν από την τελική συμφωνία παράδοσης της πόλης από τους Οθωμανούς στους Έλληνες. Ο πατέρας του Σπύρου, Ιωάννης, ήταν απ’ αυτούς τους πολυμήχανους Έλληνες της διασποράς, με δράση στην Κωνσταντινούπολη και στη Ρουμανία. Το 1893 χρεοκόπησε ως έμπορος τροφίμων στη Ρουμανία και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Η μητέρα του Σπύρου, Σωτηρία Αλιμπέρτη, ήταν παιδαγωγός, από τις πρωτοπόρες του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα και ιδρυτικό μέλος του Αθηναϊκού Γυναικείου Συλλόγου Εργάνη Αθηνά.

Ένας ανοίκειος έρωτας στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
…επιτέλους μαζί! Το ευτυχισμένο ζεύγος (Αρχείο Πικιώνη)
Ένας ανοίκειος έρωτας στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
Ο Πικιώνης ένστολος (Αρχείο Πικιώνη)

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ο Σπύρος Αλιμπέρτης παρέμεινε στην πόλη επί έναν χρόνο, υπηρετώντας στο Φρουραρχείο Θεσσαλονίκης. Είναι ο χρόνος που γνωρίζει την Aline. Λέγεται ότι η γνωριμία τους έγινε μέσα στο τραμ, στο βαγόνι που προοριζόταν για τις κυρίες και τους αξιωματικούς. «Κάποια στιγμή η Aline αισθάνεται ξαφνική αδιαθεσία και ο ιπποτικός Αλιμπέρτης της προσφέρει βοήθεια». Η Aline είναι στο τραμ με την αδελφή της Nina. Ο Αλιμπέρτης τις συνοδεύει στο σπίτι τους, στην Casa Bianca, και «έκτοτε προστίθεται στον κατάλογο των επίσημων προσκεκλημένων της οικογένειας. Έτσι πλέκεται το ειδύλλιο». 

ΕΚΟΥΣΙΑ ΑΠΑΓΩΓΗ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Το χρονικό μιας εκούσιας απαγωγής, Επιμέλεια: Μαρία Πλαστήρα-Βαλκάνου, Εκδόσεις University Studio Press, Σελ.:180

Το ειδύλλιο αυτό και η απαγωγή, που αποτελούν ένα γεγονός μικροϊστορίας, το οποίο μας βοηθάει όμως να καταλάβουμε τη μεγάλη ιστορία της μετάβασης της Θεσσαλονίκης και των κοινοτήτων της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο εθνικό κράτος, ανασυστήνεται από τη Μαρία Πλαστήρα-Βαλκάνου, καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στο βιβλίο της Το χρονικό μιας εκούσιας απαγωγής.

Το απροσδόκητο στοιχείο σε αυτό το βιβλίο είναι η πηγή στην οποία στηρίζεται η συγγραφέας για να παρουσιάσει το γεγονός. Πρόκειται για την αλληλογραφία του Σπύρου Αλιμπέρτη με τον Δημήτρη Πικιώνη, δεκαεφτά επιστολές που έστειλε ο Αλιμπέρτης στον Πικιώνη στο διάστημα μεταξύ Σεπτεμβρίου 1913 και Νοεμβρίου 1916.

Την εποχή αυτή ο Δημήτρης Πικιώνης δεν είναι ακόμη ο γνωστός αρχιτέκτονας που γνωρίζουμε αργότερα. Είναι περίπου είκοσι πέντε ετών, έχει ολοκληρώσει σπουδές στην Αθήνα, το Μόναχο και το Παρίσι και υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία από το 1912 έως το 1918, δηλαδή κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α’ Παγκόσμιο. Αποστρατεύτηκε ως λοχαγός του Μηχανικού.

Η φιλία του με τον Σπύρο Αλιμπέρτη δημιουργήθηκε στα χρόνια της στρατιωτικής τους θητείας. Οι επιστολές του Αλιμπέρτη στον Πικιώνη αποτελούν μέρος του αρχείου του αρχιτέκτονα και δημοσιεύονται εδώ ολόκληρες για πρώτη φορά, ως τεκμήριο μιας «πολιτισμικής σύγκρουσης» στον ιδιωτικό χώρο του έρωτα. 

Το πλάνο της απαγωγής της Aline από τον Αλιμπέρτη παρουσιάζεται σε τέσσερις επιστολές που είναι αχρονολόγητες. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι γράφονται στις αρχές του 1914, αφού η απαγωγή γνωστοποιείται και περνάει στον Τύπο της εποχής ως είδηση στις 8 Μαρτίου 1914.

Σύμφωνα με τις επιστολές, το σχέδιο καταστρώνεται από κοινού, από τον Αλιμπέρτη και την Aline. Στο σχέδιο εμπλέκονται και κάποιοι φίλοι ως διάμεσοι. Η Aline κάποια στιγμή δείχνει να φοβάται και να διστάζει.

Ο Αλιμπέρτης γράφει σχετικά στον Πικιώνη: «Της λέω να είναι ήσυχη και να μην έχει φόβο κανένα – κάποιος εκεί διαδίδει πως θα με σκοτώσει όταν ξαναπάω. Δεν μου γράφουν ποιος είναι – μα και δε με μέλει να μάθω».

Η απαγωγή, τελικά, έγινε, και πέτυχε, μία από τις πρώτες μέρες του Μαρτίου 1914. Η Aline βγήκε πρωί από την Casa Bianca, λέγοντας στους δικούς της όταν θα επισκεπτόταν κάποια φιλική οικογένεια. Κατευθύνθηκε όμως προς την πλατεία Ελευθερίας, όπου την περίμενε ο Αλιμπέρτης. Το ζευγάρι έτρεξε γρήγορα στο λιμάνι και ανέβηκε στο πλοίο «Ερεσσός» που αναχωρούσε εκείνη τη στιγμή για τη Χαλκίδα. «Η φυγή από τη θάλασσα έκανε πιο δύσκολο τον εντοπισμό και τη σύλληψη του ζεύγους. Το σχέδιο, τελικώς, πέτυχε και ακολούθησε ο γάμος στην Αθήνα, αφού η Aline έγινε χριστιανή».

Στην αλληλογραφία σώζεται και η αγγελία γνωστοποίησης του γάμου τους στα γαλλικά, γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα πολλά από τα τεκμήρια που χρησιμοποιούνται σε αυτό το βιβλίο. «Spiros Alibertis, Aline Fernandez-Diaz, Mariés, Athènes, le 13/26 Avril 1914, Observatoire National». Η αναφορά στο Αστεροσκοπείο Αθηνών (Οbservatoire National) δείχνει ότι ο Αλιμπέρτης εργαζόταν εκεί ως επιμελητής μετά την αποστράτευσή του και οπωσδήποτε έως το 1915. Μέσα στη χρονιά αυτή επιστρέφει στον Στρατό.

Μάλιστα τον Σεπτέμβριο του 1915, σε επιστολή του προς τον Πικιώνη, δίνει ιδιότητα και διεύθυνση «υπολοχαγός Πυροβολικού, Γ’ Σώμα Στρατού». Το ζευγάρι στο μεταξύ έχει γίνει δεκτό και ο γάμος αποδεκτός από την οικογένεια της Aline. Στην ίδια επιστολή προς τον Πικιώνη ο Αλιμπέρτης γράφει «μένουμε στο σπίτι έξω στους γονείς». 

Ένας ανοίκειος έρωτας στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
Ο Αλιμπέρτης ένστολος (Αρχείο Πικιώνη)

Σε κείμενό του, γραμμένο στα γαλλικά το φθινόπωρο του 1914, ο Αλιμπέρτης παρουσιάζει την ιστορία της απαγωγής σαν διήγημα, με ήρωες έναν μαρκήσιο και μια μικρή Τσιγγάνα. Ο μαρκήσιος απάγει την Τσιγγάνα με τη βοήθεια ενός φίλου του ζωγράφου. Την ανεβάζει σε μια άμαξα και φεύγουν. «Λένε ότι ο έρωτας της μικρής Τσιγγάνας και ο τρόπος της ν’ αγαπά ήταν το μυστικό και η μεγάλη ευτυχία του μαρκησίου».

Ο Αλιμπέρτης πέθανε το 1964, αφήνοντας απαρηγόρητη την Aline, όπως φαίνεται από τα γράμματά της προς τον Δημήτρη Πικιώνη και τη σύζυγό του Αλεξάνδρα, που δημοσιεύονται επίσης στο βιβλίο της Μαρίας Πλαστήρα-Βαλκάνου. Η Aline, όπως και η αδελφή της Νina, που είχε παντρευτεί Γάλλο, ήταν τα μόνα μέλη της οικογένειας Fernandez-Diaz που επέζησαν του Ολοκαυτώματος.

Ο πατέρας Dino, ο αδελφός της Pierre, η γυναίκα του αδελφού της Liliane και τα τρία παιδιά τους Jean, Robert και Blanchette δολοφονήθηκαν από τους ναζί σε μια κωμόπολη κοντά στη λίμνη Ματζιόρε της Βόρειας Ιταλίας, όπου πίστευαν ότι θα βρουν καταφύγιο. Η τύχη της οικογένειας είναι κι αυτή μέρος της μικροϊστορίας του ειδυλλίου της Aline και του Σπύρου, ψηφίδες, όπως είπαμε, της μεγάλης ιστορίας.

Ένας ανοίκειος έρωτας στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
Θεσσαλονίκη, 4.10.1913 Ἔλαβα ἕνα γράμμα γιά σένα ἀπό τό Παρίσι. Δέ σοῦ τό στέλνω, ἄν δέν μοῦ γράψεις – πρῶτα γιά νά μοῦ γράψεις, κι ἀκόμα γιατί φοβοῦμαι μήπως χαθεῖ. Ἐγώ ἔχω ταχτικά γράμμα της ἀπό τή Λοζάνη, ὅπου βρίσκεται ἀκόμα ἡ φίλη μου. Εἶναι, ὅπως τά ἤξερες, πάντοτε ὡραία, τό ἴδιο πάντοτε καί πάντοτε καινούρια· πολλές φορές μοῦ ἦρθε νά σοῦ ἀντιγράψω κομμάτια καί νά σοῦ τά στείλω. Εἶσαι ὁ μόνος πού ἔχεις διαβάσει ἀπό τά γράμματα αὐτά. Ὁ Μπουρνιᾶς ἤτανε πάλι ἐδῶ γιά δυό μέρες – ἔφυγε χτές. Γράψε μου ἤ ἔλα. Σ. Ἀλιμπέρτης
Ένας ανοίκειος έρωτας στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
Ένας ανοίκειος έρωτας στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Λεόν Σαλτιέλ: «Δεν υπήρξε, γενικά μιλώντας, κανένα ενδιαφέρον για τη μοίρα των Ελλήνων Εβραίων της κατεχόμενης Θεσσαλονίκης… δυσκολεύομαι ακόμα να εξηγήσω το γιατί»

Λεόν Σαλτιέλ / «Δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για τη μοίρα των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης»

Με έναυσμα το βραβευμένο τελευταίο του βιβλίο όπου εξετάζει πώς (δεν) αντέδρασαν οι τοπικές αρχές και φορείς στην εξόντωση της εβραϊκής κοινότητας από τους ναζί, ο Θεσσαλονικιός ερευνητής, συγγραφέας και εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου στον ΟΗΕ στη Γενεύη μιλά για εκείνα τα γεγονότα αλλά και για τον αντισημιτισμό ως διαχρονικό φαινόμενο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ