ΤΟ THREADS ΕΙΝΑΙ εδώ λοιπόν. Είναι σαν το Twitter, αλλά στο Instagram. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν θα γίνουν ποτέ όπως ήταν κάποτε. Απλώς θα ζουν και θα πεθαίνουν ξανά και ξανά, σαν τα ζόμπι. Κι εμείς θα εφευρίσκουμε διαρκώς νέες εφαρμογές που κάνουν το ίδιο πράγμα.
Το 2006 μια χούφτα ήδη επιτυχημένων, ως επί το πλείστον, επιχειρηματιών τεχνολογίας ξεκίνησαν το Twitter ως ένα περίεργο πείραμα για την ανάρτηση σύντομων κειμένων με αιχμηρές ατάκες.
Αυτή η ιδέα ήταν καινοφανής: Ο κόσμος έγραφε blogs εκείνη την εποχή, αλλά τα blogs απαιτούσαν δέσμευση, και ακόμη και οι σύντομες αναρτήσεις σε blogs ήταν σχετικά μεγάλες. Τα smartphones δεν ήταν ευρέως διαδεδομένα, και η ιδέα του να δημοσιεύεις το γεύμα σου ή τις διαστρεβλωμένες πολιτικές σου απόψεις στον κόσμο έμοιαζε εικονοκλαστική.
Το Twitter εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικά δημοφιλή προορισμό δημοσιεύσεων μέχρι πέρυσι που το αγόρασε ο Ίλον Μασκ και άρχισε να το διαλύει.
Το Twitter εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικά δημοφιλή προορισμό δημοσιεύσεων μέχρι πέρυσι που το αγόρασε ο Ίλον Μασκ και άρχισε να το διαλύει. Οι χρήστες δήλωναν ότι λαχταρούσαν να ανακτήσουν την παλιά σταθερότητα ή να αποφύγουν την τοξικότητα, λες και αυτές οι ιδιότητες ήταν ποτέ πραγματικά παρούσες στο Twitter, ένα μέσο όπου οι κακόβουλες αναρτήσεις είχαν γίνει ο κανόνας πολύ πριν από τον Μασκ.
Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ –ο οποίος δήλωσε αστειευόμενος ότι προτίθεται να παλέψει με τον Μασκ σε έναν πραγματικό αγώνα κλουβιού– προφανώς διαισθάνθηκε την παρουσία μιας σπάνιας ευκαιρίας. Η ομάδα του στο Instagram έφτιαξε ένα αντίγραφο του Twitter, όπως ακριβώς είχε κλωνοποιήσει προηγουμένως τα χαρακτηριστικά του Snapchat και του TikTok. Έτσι εμφανίστηκε ξαφνικά το Threads στα καταστήματα εφαρμογών.
Ο Ζούκερμπεργκ ξέρει πώς να προκαλεί δικτυακά εφέ. Έγραφε σε ένα νήμα στο Threads την ημέρα των εγκαινίων της εφαρμογής, πριν από μια εβδομάδα: «Πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει μια εφαρμογή δημόσιου διαλόγου με ένα δισεκατομμύριο και πλέον ανθρώπους σε αυτήν. Το Twitter είχε την ευκαιρία να το κάνει, αλλά δεν το έχει καταφέρει. Ας ελπίσουμε ότι θα το καταφέρουμε εμείς».
Αν έχετε παρακολουθήσει την τελευταία δεκαετία παγκόσμιου χάους που μας αρέσει να αποκαλούμε «εποχή των social media», πιθανότατα συνειδητοποιείτε ότι αυτή είναι μια πραγματικά τρομακτική διακήρυξη. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να βγει αληθινή: Σύμφωνα με τον Ζούκερμπεργκ πάνω από 100 εκατομμύρια άτομα εγγράφηκαν στο Threads τις πρώτες πέντε μέρες της λειτουργίας του.
Έτσι αρχίζει ξανά η ίδια τελετουργία – η αγωνία και η έκσταση της ένταξης σε μια νέα πλατφόρμα. Δεν μπορούμε εύκολα να αντιγράψουμε και να επικολλήσουμε παραδείγματα εδώ, επειδή το Threads είναι διαθέσιμο μόνο σε εφαρμογή (αν και μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε συνδέσμους κοινής χρήσης). Η ροή του Threads, που κατασκευάζεται από έναν αόρατο αλγόριθμο, δείχνει αναρτήσεις από οποιονδήποτε και όχι από τους threaders που ακολουθεί κανείς – κάποιοι θεωρούν ότι είναι επικίνδυνο να μην μπορούν να επιμεληθούν τις ροές τους. Κάποιοι άλλοι που εντάχθηκαν στη νέα πλατφόρμα βίωσαν κάτι νοσταλγικό που ξύπνησε μια θετική ανάμνηση της εποχής που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ακόμα φρέσκα.
Ακόμα όμως κι αυτή η χαρά μοιάζει άστοχη ή απλώς εκτός χρόνου, σα να προέρχεται από μια εποχή που τελείωσε οριστικά. Το Threads αντιπροσωπεύει την ανάμνηση μιας εποχής που μάλλον έχει περάσει, αλλά δεν μπορούμε ακόμη να την αφήσουμε να φύγει. Η εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει τελειώσει και δεν μπορεί να ανακτηθεί. Ο Ζούκερμπεργκ απλώς αντέγραψε και επικόλλησε ένα κοινωνικό δίκτυο, και βρισκόμαστε πάλι εκεί που ξεκινήσαμε, αλλά με όλο το βάρος και τα ψυχολογικά σημάδια που μας έχουν αφήσει οι προηγούμενες εμπειρίες «διασύνδεσης».
Με στοιχεία από The Atlantic
