Tο δρώμενο με τίτλο «Ταράματα» αποτελεί σύλληψη του καλλιτέχνη Πάνου Σκλαβενίτη και υλοποίηση του ίδιου, της επιμελήτριας Νάντιας Αργυροπούλου και μιας ευρύτερης δημιουργικής ομάδας που συνεργάστηκε στην ολοκλήρωση, εμψύχωση και απελευθέρωση του τέρατος, του θηρίου, του αλλόκοτου ζώου που πρωταγωνιστεί στη δημόσια αυτή περιπλάνηση.

 

Το Σάββατο 9 Μαρτίου, τα «Ταράματα» απελευθερώνουν στην πόλη πολλά περισσότερα από το ίδιο το τέρας καθώς αντλούν τις πολυδιάστατες αναφορές τους, ανάμεσα σε άλλα: από το λαϊκό́ καρναβαλικό́ δρώμενο της «καμήλας» που συναντάται σε αρκετά μέρη της νοτιοανατολικής Ευρώπης και απαιτεί τη συνεργασία αρκετών ατόμων για την κίνηση ενός υπέρμετρου ομοιώματος του ζώου· από το έθιμο «Ταράματα» το οποίο εμφανίζεται στην Αθήνα ως είδος βακχικής πομπής όπου άνθρωποι ντυμένοι με προβιές ζώων τρέχουν δαιμονιωδώς και θορυβωδώς τρομάζοντας το αστικό πλήθος· από την πρακτική της ριζικής ανατροπής, της επαναστατικής ταραχής και διεκδίκησης που βρίσκεται στην καρδιά του «καρναβαλικού» (Μιχαήλ Μπαχτίν)· από την παράδοση λαϊκών και καλλιτεχνικών μορφών δημόσιων διεκδικητικών συνευρέσεων και παιχνιδιών στις πρωτοπορίες του 20ού αιώνα και τις αναδυόμενες πρακτικές απολαυστικής μαχητικότητας στον 21ο αιώνα· από τη διερευνητική πρακτική του bricolage· από διηγήσεις που συγκεντρώθηκαν από την ίδια την ιστορία του Χαλανδρίου αλλά και άλλες από την ευρύτερη συγκυρία της εποχής.

 

Δράκος, ιππόκαμπος, σαυροειδές, σαλιγκάρι, συγγενής του μυθικού dodo ή του vampyroteuthis infernalis, θαλάσσιος ελέφαντας, ονειρική ανάδυση, επιστημονική ανάμνηση, «εξαίσιο πτώμα» ή παραρεμάτιο ερπετό, το τέρας στο Χαλάνδρι αποφεύγει να ταυτοποιηθεί και αντ’ αυτού παίρνει τους δρόμους. Το τέρας στο Χαλάνδρι έχει τη ρευστή, υβριδική, ενδιάμεση ταυτότητα που συμπεριλαμβάνει στοιχεία του νερού, της γης, του αέρα, της χιμαιρικής φαντασίας και της ποπ κουλτούρας. Εμφανίζει την εμπλοκή πολλών χαρακτηριστικών, ιδιοτήτων, κινήσεων και χειρονομιών, τη low-fi όψη ενός συναλλογενούς από ταπεινά υλικά, υφές, σωματικότητες και διαθέσεις κάθε είδους.

 

Προτείνει την επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης μας με το ζώο, το θηρίο, τη δημόσια και επί του πεδίου κριτική αναμόχλευση εθιμικών τελετουργικών, της σημασίας του χαλινού και της εξ-ημέρωσης όπως έχει καταγραφεί σε περιπτώσεις εκμετάλλευσης και εργαλειοποίησης ζώων σε λαϊκά θεάματα και αναπαραστάσεις αλλά και στην καθημερινή σχέση μας με «κατοικίδια» κάθε είδους. Με συνθήματα επείγοντα, αταξινόμητα και ποιητικά, με φωνές απείθαρχες, χορούς ακανόνιστους, κινήσεις συνδυαστικά αδέξιες, μουσικές ταραχοποιές, στοιχεία λόγια και στοιχειά παράλογα, με την ατίθαση συλλογικότητα που συνεμψυχώνει το τέρας, το δρώμενο «Ταράματα» προτείνει μια σχέση με τον δημόσιο χώρο που αρνείται τον επιφανειακό «εξευγενισμό» του, δείχνει προς μια άλλη αντίληψη για τους χρόνους και τους τ(ρ)όπους του κοινοτισμού, για τα ευφρόσυνα τεχνάσματα της επινοητικότητας που ζωομορφίζει, τερατοποιεί και εξοικειώνει με το άγνωστο, όχι για να το περιθάλψει αλλά για να το γιορτάσει.

 

Στα πλαίσια της έκθεσης «έξω φρενών από ευχαρίστηση» (29.9 – 12.11.23) στο κτίριο Νόμπελ, σε επιμέλεια της Νάντιας Αργυροπούλου, ο Σκλαβενίτης παρουσίασε την επιτόπια εγκατάσταση «σπουδή για πέντε κεφάλια παρελαυνόντων» ως μέρος της έρευνας #thehead την οποία διεξάγει σε διάφορες περιοχές της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Καλλιτέχνης και επιμελήτρια κάλεσαν ομάδες του Χαλανδρίου να μοιραστούν ιστορίες και γνώσεις σχετικά με ζωόμορφες μεταμφιέσεις, πομπές και τελετουργικά, καρναβαλικά δρώμενα και συλλογικές συναθροίσεις της περιοχής με ευρύτερα κοινωνικά αιτήματα και παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο. Σε ανταπόκριση της πρόσκλησης εκείνης υλοποιήθηκαν, όπως είχε ανακοινωθεί, εργαστήρια στο κτίριο Νόμπελ, χάρη στα οποία αναδύθηκε το καλλιτεχνικό και εννοιολογικό πλαίσιο εμψύχωσης του τέρατος και σχεδιάστηκε η περιπλάνησή του σε δρόμους και δημόσιους χώρους του Χαλανδρίου. Την τελετουργική πορεία από το κτίριο Νόμπελ (Ήβης 30 & Τυμφρηστού, 16:00) και μέσω της ρεματιάς του Χαλανδρίου στην κεντρική πλατεία συμπληρώνουν τα εξωφρενικά πνευστά και χάλκινα της μπάντας «Αγία Φανφάρα», ομάδα performers, αλλά και όσες/όσοι/όσα θέλουν να συμμετάσχουν ελεύθερα.