Τις συνδυάζει δημιουργώντας μία φόρμα εκτόνωσης και αποφόρτισης. Η καινούργια σειρά έργων του, που παρουσιάζονται στην έκθεση αυτή, αποτελούν ένα συνεχές σε σχέση με τους προηγούμενους σταθμούς στη δουλειά του καλλιτέχνη.

 

Έχοντας περάσει επιδέξια από το συνδυασμό γκραφίτι και ακαδημαϊκής ζωγραφικής (keep a light on, 2008-09, the headhunter, 2010) στον αφαιρετικό ρεαλισμό (the banners of a postponed revolution, 2011, daily unsimplicity, 2013) και στις ζωγραφικές εγκαταστάσεις του χρωματικού πεδίου (Horizon, 2015, f_other, 2019),
συνεχίζει την ανατρεπτική διαδρομή που τον προσδιορίζει.

 

«Έγγραμμα», αναφέρει ο Ανδρεάδης, «είναι ο τόπος των πρωταρχικών μας καταγραφών», των πρώτων μας αναμνήσεων που δεν ανακαλούνται εύκολα από το υποσυνείδητο και απαιτείται αυτή η συγκεκριμένη μέθοδος ώστε να έρθουν στην επιφάνεια. Τα έργα της έκθεσης Engram αποτελούν το αποτύπωμα αυτής ακριβώς της διαδικασίας: της ενδοσκόπησης, της πορείας προς τον πυρήνα. Στρώσεις χρωμάτων σε καμβά που όσο πληθαίνουν τόσο πλησιάζουν την πηγή του καλλιτέχνη. Κινήσεις και πινελιές, που για τον ίδιο είναι συνυφασμένες με τη πρακτική που ορίζει ο τίτλος της έκθεσης.

 

«Στην έκθεση αυτή υπάρχει έκδηλη η αίσθηση της επιστροφής στις πρωταρχικές καταγραφές. Το ίχνος, η κηλίδα. Μία αφηρημένη μνήμη. Ένας σύγχρονος πριμιτιβισμός. Μια αναφορά στην προϊστορία της πρώτης ηλικίας. Μια υπόθεση ανοιχτή σε ποικίλες κατευθύνσεις, πάντα συγκεντρωμένη όμως στα βασικά υλικά της εμπειρίας του. Ένα πινέλο, λίγο χρώμα, μία επιφάνεια. Το ανθρώπινο χνάρι. Η μαγεία της απλότητας.», όπως σημειώνει και ο ίδιος περιγράφοντας αυτό που τον αφορά να προσεγγίσει.