Μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία, το Αγοραφοβικό Φεστιβάλ επιστρέφει τον Σεπτέμβριο στο ΠΛΥΦΑ για δύο βραδιές σε τρία stages και με ένα line up που έχει επιμεληθεί ο Metaman, στο οποίο βρίσκουμε μερικά από τα πιο σημαντικά ονόματα της ελληνικής εναλλακτικής σκηνής.
Ο φετινός επιμελητής, κρατώντας την αόρατη κορδέλα που ενώνει τη Λένα Πλάτωνος με τον Eddie Dark, πλέκει τον ιστό ενός φεστιβάλ ανοιχτού με κάθε σημασία της λέξης. Φέρνει κοντά φίλ@ και είδωλα ή και τα δύο ταυτόχρονα, σε ένα line-up αρκετά από τα ονόματα του οποίου συνοδεύει, λιγότερο ή περισσότερο, ο χαρακτηρισμός «θρυλικός», ακόμα και αν χρειάστηκε κάποιοι να κάνουν το Παρίσι-Ντακάρ γονατιστοί για να δούμε την επιστροφή των Regressverbot και των Victory Collapse.
Κάπως έτσι, ο Larry Gus και οι ανεπανάληπτες ζωντανές εμφανίσεις του συναντούν τα beats της DJ Pitsouni, ο αιρετικός λόγος των Lost Bodies συναντά τον νιχιλισμό των Dramachine, ενώ το electro-ποιητικό στοιχείο είναι πανταχού παρόν, από τον εμβληματικό Κ. Βήτα ως τη Molyneaux, τον Λαλούση και την Α. Επίθετη. Ολίνα και Ευρυπίδης δίνουν μια πιο ευαίσθητη οπτική στα πράγματα, μαζί με τους Tropical Geometry που ενδίδουν σε πιο ποπ φόρμες, τιμώντας τις kraut καταβολές τους.
«Η Αθήνα, όπως και η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα, όχι μόνο αντέχουν, αλλά χρειάζονται και μερικά χειμερινά φεστιβάλ. Το αν οι τσέπες μας είναι σε θέση να τα υποστηρίξουν όλα είναι άλλη κουβέντα».
Penny, Dolly Vara και Expe, από την άλλη, σχηματίζουν μια εκρηκτική τριάδα, με τον δικό της προσωπικό τρόπο η κάθε μία, που έρχεται να προστεθεί στις Krista Papista και Sci-Fi River, οι οποίες με τη σειρά τους φέρνουν στο ΑΦΦ24 δύο από τις πιο απολαυστικές εμφανίσεις του ΑΦΦ23.
Incognito επιστροφές από την περσινή εκδοχή του φεστιβάλ αποτελούν όμως και οι παρουσίες των Echo Tides, Vassilina και Kristof, σε μια τοπική σκηνή που αλλάζει σχήματα, ονόματα και συνδυασμούς, βρίσκοντας διαρκώς νέους τρόπους να δυναμώνει τους δεσμούς της και να εξελίσσεται, κουβαλώντας και παραδίδοντας τον ίδιο σταυρό από γενιά σε γενιά, από τη δεκαετία του ‘80 μέχρι τις μέρες μας.
Ο Άρης (Νικολόπουλος), μουσικός και ο ίδιος με τη δική του πορεία ως μέλος της ιστορικής μπάντας My Wet Clavin, ο άνθρωπος πίσω από την ιδέα του φεστιβάλ, και ο Metaman, επίσης μουσικός, δημιουργός «αστικής ηλεκτρονικής μουσικής και ιστοριών προσωπικής καθημερινότητας», που επιμελείται το φετινό πρόγραμμα, μας μίλησαν για το όραμα του ανεξάρτητου φεστιβάλ που ευελπιστεί να γίνει θεσμός και για αυτά που θα δούμε στις σκηνές του ΠΛΥΦΑ.
— Άρη, με ποιο όραμα ξεκίνησε το Αγοραφοβικό Φεστιβάλ; Ποιοι ήταν οι στόχοι του;
Το Αγοραφοβικό βασίζεται σε ορισμένες καταστατικές αρχές, από τις οποίες επίσης αυτοπεριορίζεται: το πρόγραμμα καταρτίζεται από διαφορετικό curator κάθε χρόνο, τα σχήματα που εμφανίζονται είτε προέρχονται από την Ελλάδα, είτε σχετίζονται ευθέως με ό,τι συμβαίνει εδώ, δεν υπάρχουν χορηγοί ή επιχορηγήσεις και κάθε είδους περισπασμοί στον χώρο, στον οποίο λειτουργούν παράλληλα τουλάχιστον 3 σκηνές. Τέλος, όταν δεν υπάρχει κάποιο σχήμα επί σκηνής, από τα ηχεία του φεστιβάλ δεν ακούγεται τίποτα. Στόχος του είναι να μπορεί να επαναλαμβάνεται κάθε Σεπτέμβρη, παρά τον αυτοκτονικό οικονομικό σχεδιασμό του.
— Αντέχει τόσα φεστιβάλ η Αθήνα; Τι παραπάνω φέρνει το Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στη μουσική της Αθήνας;
Η Αθήνα, όπως και η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα, όχι μόνο αντέχουν, αλλά χρειάζονται και μερικά χειμερινά φεστιβάλ. Το αν οι τσέπες μας είναι σε θέση να τα υποστηρίξουν όλα είναι άλλη κουβέντα. Αυτό που εμφανώς λείπει, πάντως, είναι ένα πραγματικά μεγάλο, τριήμερο-τετραήμερο φεστιβάλ, με μεγάλα ονόματα από το εξωτερικό, πολλαπλές σκηνές και δυνατότητα διαμονής για το κοινό, λίγο έξω από την πόλη.
Οι συνθήκες μοιάζουν πιο ευνοϊκές από ποτέ, λαμβάνοντας υπόψη την έκρηξη του τουρισμού και την ταυτόχρονη ύπαρξη αρκετών μεγάλων διοργανωτών που έχουν την εμπειρία να το κάνουν, αρκεί βέβαια να βγαίνουν και τα νούμερα.
Το Αγοραφοβικό δεν φέρνει κάτι νέο. Ως ιδέα, είναι ανασύνθεση μιας σειράς παλαιότερων εγχειρημάτων. Προσπαθεί να ανασυστήσει την ατμόσφαιρα των θρυλικών Synch του Λαυρίου και του προπομπού τους, του Bios Festival, εμπνεύστηκε από τα Plissken μεταγενέστερα, αναγνωρίζει ως πρόγονό του το Φεστιβάλ Πολλής Μουσικής, ενώ στο πρόσφατο παρελθόν, οι βραδιές της Αισθηματικής Αγωγής στο Gagarin και τα προφητικά Ανθός Φεστιβαλ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην τελική του διαμόρφωση.
Η ιστορία με το curation είναι φυσικά ξεδιάντροπα ξεπατικωμένη από τα All Tomorrows Parties. Μια και κατέληξα να απαριθμώ τα εγχώρια φεστιβάλ που επηρέασαν ευθέως το ΑΦΦ, όμως, ας προστεθούν στη λίστα και το Indie Free, το πατρινό West Side που λείπει και προφανώς τα Velvet Festival και Velvet οτιδήποτε των Callas, που δίνουν και μια πιο διαυγή εικόνα για τις DIY καταβολές του Αγοραφοβικού.
— Πόσο δύσκολο είναι να οργανώσεις ένα ανεξάρτητο φεστιβάλ αυτήν τη στιγμή; Ποια είναι η πιο μεγάλη δυσκολία;
Νομίζω αυτό δεν αφορά μόνο τα φεστιβάλ. Σε οποιαδήποτε προσπάθεια, τα πράγματα τα κάνουν εύκολα ή δύσκολα οι άνθρωποι που συνεργάζεσαι και που συναντάς. Οι άνθρωποι είναι που κάνουν τις προκλήσεις να φαίνονται βουνό απροσπέλαστο ή βόλτα στην ακρογιαλιά. Προσωπικά, δεν νιώθω διοργανωτής, με την έννοια ότι δεν έχω την εμπειρία, τη γνώση και την ευελιξία ανθρώπων που βιοπορίζονται από τις συναυλίες εδώ και δεκαετίες. Περιτριγυρίζομαι όμως από μια ομάδα που μετρά πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, την οποία εμπιστεύομαι σε απόλυτο βαθμό.
— Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου στην περσινή διοργάνωση;
Το περσινό ΑΦΦ ήταν sold out, η δεύτερη μέρα ειδικά, από πολύ νωρίτερα. Ανεξάρτητα από όσα φανερώνει αυτή η προδιάθεση όμως, το κοινό που προσήλθε στο πρώτο ΑΦΦ ήταν με μια λέξη φανταστικό και αυτό φάνηκε κυρίως από την ενθουσιώδη ανταπόκριση που είχαν και τα σχήματα που εμφανίστηκαν πολύ νωρίς, στις εσωτερικές σκηνές.
— Ποιο ήταν το δικό σας highlight;
Πέρσι ήμουν και διοργανωτής και επιμελητής. Αυτό σημαίνει ότι μου άρεσαν εκ των προτέρων πάρα πολύ τα σχήματα που προσκάλεσα. Ήταν μαζεμένες 18 συναυλίες τις οποίες ήθελα πολύ να δω. Κοίταζα το lineup και σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να το έχει κάνει κάποιος άλλος αυτό το φεστιβάλ, ώστε να μπορέσω να το απολαύσω χωρίς άγχος. Αν πρέπει να διαλέξω μια στιγμή, πάντως, αυτή θα ήταν η είσοδος της Krista Papista στη σκηνή. Και το κόλπο του Pan Pan με τους φακούς των κινητών, που πρωτοείδα στο ΑΦΦ. Βασικά θα αναφέρω ξανά όλο το περσινό lineup, για να φανεί πόσο δύσκολη είναι αυτή η ερώτηση. Σtella, Τα Παιδιά της Παλαιότητας, Μελεντίνη, The Boy, Nalyssa Green, Sci-Fi River, The Callas, Soft Skull, Veslemes, Sillyboy, The Model Spy, Degear0001, Colorgraphs, My Brother the Couch, Γλυφός. Ήταν στα αλήθεια υπέροχα.
— Metaman, με τι κριτήρια επέλεξες τους καλλιτέχνες;
Το γεγονός ότι με τους περισσότερους συμμετέχοντες έχουμε συνεργαστεί μουσικά ή έχουμε κάνει σχέδια γι' αυτό, νομίζω απαντάει στην ερώτηση. Είναι άνθρωποι που θαυμάζω τη δουλειά τους και με έχουν επηρεάσει στη δικιά μου. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να τους μαζέψω όλους στο ίδιο μέρος. Είναι κάτι που ήθελα πάντα να κάνω, αλλά σκεφτόμουνα σε τι χάλι θα ήταν μετά από τόσο κόσμο το σπίτι μου την επόμενη μέρα.
— Πόσο καλή πόλη είναι για έναν μουσικό η Αθήνα;
Τα ετερόκλητα ερεθίσματα που τόσο απλόχερα προσφέρει, ακόμα και χωρίς να την ψάξεις ιδιαίτερα, καθιστούν την Αθήνα μοναδική πηγή έμπνευσης για κάθε είδους δημιουργική διαδικασία. Για εμάς που την έχουμε κάνει κομμάτι του εαυτού μας, κάθε βήμα μακριά της είναι άλλη μια ευκαιρία να ξαναγυρίσουμε. Ρομαντικοί και εμμονικοί.
— Τι θα δούμε στο φετινό φεστιβάλ;
Κατά τη γνώμη μου το φετινό ΑΦΦ καταφέρνει να συνεχίσει την παράδοση του περσινού, από την άποψη ότι φεύγοντας έχεις γίνει κοινωνός ενός αντιπροσωπευτικού δείγματος της ποιοτικής εναλλακτικής μουσικής του χτες και του σήμερα. Σε 2 ημέρες προφανώς δεν χωράνε όλα τα σχήματα που θα έπρεπε να μπούνε, αλλά αν συνεχίσει έτσι το ΑΦΦ θα γίνει κάτι σαν θεματοφύλακας της ελληνικής indie/alternative.
— Γιατί δεν πρέπει να το χάσει κάποιος;
Metaman: Αν επικεντρωθούμε στο lineup, τότε τα πολυαναμενόμενα reunion των Regressverbot και Victory Collapse, η μοναδική συνύπαρξη των δυο οραματιστών της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα, του Κ. ΒΗΤΑ και της Λένας Πλάτωνος, η νέα γενιά που εκπροσωπείται εμφατικά, από τον Eddie Dark και τους Dramachine ως τις σημερινές riot grrrls που φτύνουν fem-rap, οι ιστορικά απρόβλεπτοι Lost Bodies και Larry Gus, οι Echo Tides, Echo Tides, Echo Tides και το σύμπαν που χτίζεται γύρω από αυτή την παρέα, άνθρωποι που γράφουν τη δική τους ιστορία, μερικές φορές μόνο με ένα laptop ή ένα synth και ένα μικρόφωνο, αλλά και σχήματα που δεν θα πετύχεις εύκολα να κάνουν live σε άλλη περίσταση, μπορούν σίγουρα να χορτάσουν και τον πιο πεινασμένο μουσικόφιλο και να δώσουν μια εφ’ όλης της ύλης γεύση από την εναλλακτική σκηνή μας. Εκτός lineup, ένας αντικειμενικός λόγος είναι τα φοβερά μπιφτέκια που κάνει το ταβερνάκι απέναντι από το ΠΛΥΦΑ.
Το πλήρες lineup του ΑΦΦ24: Κ. Βήτα, Regressverbot, Λένα Πλάτωνος, Echo Tides, Lost Bodies, Penny+Sci-Fi River, Eddie Dark, Dolly Vara, Krista Papista, Vassilina, Kristof, Larry Gus, Dramachine, Ολίνα, Expe, Evripidis and His Tragedies, Victory Collapse, Molyneaux+Agatha, Α. Επίθετη, DJ Pitsouni, Tropical Geometry, Στέλιος Λαλούσης και Metaman
20/9/24 | 1η Αγοραφοβική Μέρα
Κ. Βήτα, Echo Tides, Penny+Sci-Fi River, Eddie Dark, Kristof, Larry Gus, Dramachine,Evripidis ND His Tragedies, Molyneaux+Agatha, DJ Pitsouni, Στέλιος Λαλούσης
21/9/24 | 2η Αγοραφοβική Μέρα
Regressverbot, Λένα Πλάτωνος, Lost Bodies, Dolly Vara, Krista Papista, Vassilina, Expe, Ολίνα, Victory Collapse, Α. Επίθετη, Tropical Geometry, Metaman
Αγοραφοβικό Διήμερο: €35
Πρώτη Αγοραφοβική Μέρα: €20
Δεύτερη Αγοραφοβική Μέρα: €20
Στο ταμείο: €23 (Hμερήσιο).
ΠΛΥΦΑ, Κτίριο 7Α, Κτίριο 7Γ, Αυλή.
