Τα εσωτερικά τοπία της Bella δημιουργούνται μέσα από ένα ιδιωτικό, απόλυτα προσωπικό ταξίδι σε αναζήτηση ενός ασφαλούς τόπου, το οποίο γράφει τη δική της ιστορία σε μια περίοδο που ο κόσμος μας γίνεται όλο και πιο άστατος. Διερευνώντας ιδέες γύρω από το πέρασμα του χρόνου και τη μνήμη, η ενδοσκοπική της προσέγγιση ενσωματώνει το ενδιαφέρον της για τα σχήματα, τη διακόσμηση, την επανάληψη, το φως και τον χώρο. Αντιμετωπίζει το χάος εικόνων και σημείων συνθέτοντας μικρά θραύσματα σε μια αρμονική ενότητα. Σχηματίζοντας κατοπτρικά ζεύγη, περνά το χρώμα σε λεπτά στρώματα για να αποκαλύψει την εικόνα μέσα από μια μακρά και περίπλοκη διαδικασία πίεσης και επαφής. Το κάθε θραύσμα αποδίδεται ελαφρώς διαφορετικά —φλου/εστιασμένο, φωτεινό/σκοτεινό, μέσα/έξω, ίσια/ανάποδα, αριστερά/δεξιά, σκληρό/μαλακό, πάνω/κάτω, ζεστό/κρύο— ώστε να πυροδοτήσει αντιθετικές ενέργειες, σε ένα παιχνίδι αντιφάσεων που συνεχίζεται μέχρι ο διπλασιασμός των δύο μισών να οδηγήσει σε ένα όλον.

 

Ξεκινώντας με μικρής κλίμακας σχέδιο, η δημιουργός αναπαράγει και αντικατοπτρίζει εικόνες, ιστορία και πολιτισμό εξετάζοντας αποσπάσματα αρχιτεκτονικών χώρων και αντικείμενα εκ των έσω, παίζοντας μεταξύ του παρόντος και του απόντος. Η ψευδαίσθηση του χώρου μέσω της γεωμετρίας, της συμμετρίας και της διαβάθμισης του φωτός γύρω από ένα σπονδυλωτό πλέγμα αποτελεί μια αισθητική σταθερά στη δουλειά της. Τα τεχνικά άρτια έργα της παράγονται με αντισυμβατικούς και μοναδικούς τρόπους, ως υβρίδια ζωγραφικής και χαρακτικής. Στη νέα αυτή ενότητα χρησιμοποιεί χειροποίητες πλάκες ξυλογραφίας για να μεταφέρει τα χρώματα λαδιού στον καμβά και να δημιουργήσει τους πίνακες. Κατόπιν οι ίδιες οι πλάκες επαναχρησιμοποιούνται και τυπώνονται σε μεταξωτά υφάσματα που ράβονται μαζί σε ένα πέπλο, σαν να πρόκειται για σκιές ή φασματικά είδωλα των εικόνων. Εδώ η αποκάλυψη κρυμμένων επιφανειών επιτρέπει τη διερεύνηση της ασύμβατης παράθεσης εκλεκτικιστικών προτιμήσεων από περασμένες εποχές ενταγμένων σε συμμετρικές τομές χωρίς νόημα. Η εικαστικός είναι γνωστή για τις μεγάλης κλίμακας, υποβλητικές και ατμοσφαιρικά φωτισμένες συνθέσεις που ανταποκρίνονται στον περίγυροž η διερεύνηση του τεχνητού και του σκηνοθετημένου μετατρέπει το κοινότοπο και πλέον ανεπιθύμητο του παλιού καιρού σε νέους, ανοίκειους χώρους γεμάτους μυστήριο, βάθος και νοσταλγία.

 

“Η Bella έχει βρει τρόπους χρήσης των εξωτερικών στοιχείων του τυχαίου, του τόπου, του χρόνου και του υλικού που εισφέρουν νέες φόρμες στο προσωπικό της λεξιλόγιο. Η μετάβαση μεταξύ χρόνου και χώρου στη δουλειά της μπορεί να ερμηνευθεί ότι αναφέρεται στο τοπίο και τη χαρτογράφηση, στα στεγανά μεταξύ του έξω και του μέσα, ενώ η ίδια είναι —σχεδόν παράδοξα— πολύ ικανή στο να ανακαλύπτει ‘τυχαίες’ προεκτάσεις. Έκδηλη είναι ακόμη η παρουσία στο υπόβαθρο του μοντερνιστικού πλέγματος και της δόμησης που παρέχει.”-
Paul Carey-Kent, Εικαστικός συγγραφέας και επιμελητής