Πως αλλάζουν τα πράγματα...

Πως αλλάζουν τα πράγματα... Facebook Twitter
0

Το πρώτο μου βράδυ εκεί ήμουν μόνη... Οχτώ ώρες (τότε) μακριά απο το σπίτι μου... Δεν ήξερα ΚΑΝΕΝΑ... Μόνη μέσα σε ένα δωμάτιο ενός σπιτιού ξένου. Με μια συγκάτοικο ξένη... Με έπνιξε η απελπισία. Έκλεισα την πόρτα μου και έκλαψα. Έκλαψα πολύ και έκλαψα δυνατά. Κατάφερα να βγω έξω για μια βόλτα. Όλη μου η κοινωνικότητα (και πιστέψτε με έχω μπόλικη) είχε πάει βόλτα εκείνο το βράδυ. Μόνη με όλη την έννοια της λέξης. Μόνη!

Μέσα σε λίγες μέρες όλα αυτά αλλάξανε... Παρέες, καφέδες, ξενύχτια, χαβαλές, γέλια...! Θεατρική ομάδα, μουσική ομάδα, μπιρίμπα μέχρι πρωίας, τρέξιμο στα μαθήματα μη μείνουμε σε κανένα εργαστήριο! Τρέξιμο να πάρεις σημειώσεις πριν τελειώσουν! Μεταμεσονύκτιο delivery φούρνου!!! (Άτιμε Πανταζή... εσύ φταις για τα κιλά!) Αμέ... στις 4 το πρωί έφερνε τυρόπιτες, κρουασάν, κουλουράκια διαίτης (ξέρω εγώ τι λέω)... Και σου έφευγε η λιγούρα στο πιτς φιτίλι! Τέλος του μήνα που λεφτά γιοκ... δεν άνοιγε η τηλεόραση! Βλέπεις ο Μαμαλάκης ήταν στα φόρτε του! Δε λέει με άδειο στομάχι και χωρίς λεφτά να τον βλέπεις! Μπορεί μέχρι και τα κλάματα να σε πάρουν! Και για να μη μείνεις χωρίς λεφτά ξεκινάς και ιδιαίτερα... Αλλά κατα ένα περίεργο τρόπο... Όλα είναι κυλάνε σα να είσαι διακοπές!

Εκδρομές στον Αχέροντα με τη φωτογραφική ομάδα και "σεμινάρια" στη Θεσσαλονίκη...

Ημερήσιες ή Σαββατοκύριακα στην Κέρκυρα και με ενοικιαζόμενο αμάξι (πάντα δια του 4 ή του 5) κατευθείαν Γιάννενα, Πρέβεζα και Σύβοτα...

Με τον καιρό ήρθανε και πίκρες. Αλλάξανε και οι παρέες! Μα ήταν όλα διαφορετικά! Αλλάζεις, μεγαλώνεις. Βλέπεις με άλλο μάτι πολλά πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις...

Σα φοιτήτρια πέρασα απίστευτα καλές και απίστευτα άσχημες στιγμές... Τις κρατάω όλες γιατί μου αρέσει ο άνθρωπος που είμαι σήμερα και αυτές οι καταστάσεις με κάνανε να είμαι έτσι...

Κοιτάζοντας απόψε τις φωτογραφίες με τους φίλους μου (με τους οποίους - λίγους - είμαστε ακόμα φίλοι και μια χαρά) νοστάλγησα αυτό το μέρος. Ηγουμενίτσα... Μου έλειψες Ηγουμενίτσα... και όσο ήμουν εκεί διατεινόμουν πως θέλω να φύγω και ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μου λείψεις...

Μα πόσο όμορφη αποδείχθηκες...


 

Το μόνο βίντεο που μου έρχεται με αυτές τις φωτογραφίες και με τις αναμνήσεις που με έχουν συγκινήσει απόψε είναι το playground love... απολαύστε ονειρική γεύση...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ