Με φρίκη βλέπω στο meteo.gr ότι έρχεται κι άλλος καύσωνας. Αυτοί οι καύσωνες του Σεπτεμβρίου είναι τελείως αποκαρδιωτικοί και κάθε χρόνο πιστοί στου ραντεβού τους: πολλές ζωές πριν, γυρνώντας από διακοπές, μας περίμενε μία εξεταστική περίοδος πνιγμένη στον ιδρώτα και στην υγρασία, ενώ το μαύρισμά μας χανόταν υπερβολικά γρήγορα.
Μαζί με το νέο κύμα ζέστης έρχονται και οι ειδήσεις που είχαμε αποφύγει για λίγες εβδομάδες. Μερικοί, ως άλλα τζιτζίκια, αποφεύγουμε ακόμα να βλέπουμε και να διαβάζουμε ειδήσεις μέχρι να μας αναγκάσει η βροχή και το κρύο να μείνουμε σπίτι.
Και πάλι όμως, δεν μπόρεσα να αποφύγω να διαβάσω για τα φαγητά των δύσκολων εποχών. Χαζεύοντας δεξιά αριστερά στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε μία περιγραφή του «γλυκού ψυγείου», ένας γλυκό ημί-προκατασκευασμένο, το οποίο δεν ήθελε ψήσιμο και υπήρχε σε διάφορες παραλλαγές. Την περιγραφή του γλυκού ψυγείου έχει κάνει τέλεια ο Μιχάλης Μιχαήλ εδώ. Οι μαμάδες εκείνης της εποχής καμάρωναν πολύ για τις επιδόσεις τους και αυτό το γλυκό έμοιαζε τότε χιπ και δροσερό και ελαφρύ και μοντέρνο. Αυτή ήταν η χροιά που του δώσαμε εμείς τότε: όμως αυτό το γλυκό γεννήθηκε κατά την περίοδο της μεγάλης παγκόσμιας κρίσης του Μεσοπολέμου. Είναι φτηνό, δεν χρειάζεται ρεύμα για να ψηθεί, δεν είναι καθόλου άσχημο στη γεύση. Αναρωτιέμαι σε πόσο καιρό θα γίνει πάλι της μόδας στην Ελλάδα, αυτή τη φορά γι’ αυτούς τους λόγους.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε το 1933, μερικά χρόνια μετά το Μεγάλο Κραχ, στην εφημερίδα Chicago Daily Tribune, η συντάκτρια Mary Meade, προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι. Η προσπάθειά της είναι συγκινητική:
Γεια σας! Επίσης, απίθανο! Μόλις κρυφοκοιτάξαμε στο ψυγείο και η μητέρα ψήνει ένα γλυκό! Δεν αστειεύομαι, είναι ένα κανονικό ψυγείο. Επίσης, είναι ένα κανονικό γλυκό. Μπήκε μέσα μαλακό και ρευστό και βγαίνει τρεμουλιαστά σφιχτό, δελεαστικά αφράτο- το πιο απολαυστικό για τον ουρανίσκο γλυκό. Και η απάντηση: η άφιξη μιας νέας γενιάς γλυκών που χρειάζονται μόνο ψυγείο αναστάτωσε όλη την πόλη και καταρρίπτει όλες τις αμφιβολίες σαν ντόμινο. Η ντελικάτη σπονδυλική στήλη –αν μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει τόσο χονδροειδή χαρακτηρισμό για μια τόσο υπέροχη δημιουργία- είναι η ζελατίνη. Αλλά το αποτέλεσμα δεν μοιάζει με τίποτα με όσα γλυκά με ζελατίνη έχετε δοκιμάσει. Κομματάκια ανανά ή φρέσκες φράουλες ανατριχιάζουν από ευχαρίστηση όταν συμμετέχουν στο ψυγείο για να «ψηθούν στο κρύο» μέχρι να κόβονται ωραία. Τα γλυκά ψυγείου δε βλέπουν ποτέ το φούρνο. Συνδυασμένα με καφέ ή με τσάι, μετά από ένα ωραίο γεύμα, για μένα, είναι η ιδανική επιλογή. Ένα άλλο είδος –ή μπορεί να είναι μέλος μίας εντελώς διαφορετικής οικογένειας- ξεχωρίζει επειδή κάποιος ανακάλυψε ότι ο χυμός λεμονιού πήζει το συμπυκνωμένο γάλα…
σχόλια