Παίζουμε σινεμά;

Facebook Twitter
0

Όπως κάθε Παρασκευή, ξεκινάμε με την κριτική της εβδομάδας, από την Άννα Κουτσιλοπούλου

Eleven του Mark Watson (Simon & Schuster Ltd, 2010)

Ο Xavier Ireland αυτοεξορίζεται στην Αγγλία, αφήνοντας στη γενέτειρά του, την Αυστραλία, τη ζωή όπως την ήξερε και δε θέλει πια να θυμάται. Αναλαμβάνοντας τη νυχτερινή ζώνη ενός ραδιοφωνικού σταθμού, κρατάει παρέα  σε ταλαιπωρημένους insomniacs, συμβουλεύοντάς τους με μια ιδιαίτερη λακωνική μελαγχολία, ενώ τις λίγες ώρες της ημέρας που δεν κοιμάται, καλείται να τα βγάλει πέρα με την Pippa, την larger-than-life οικιακή βοηθό του.

Και κάπως έτσι, σιγά σιγά, χωρίς καμία περιγραφική εμμονή και πίεση, ο Βρετανός stand-up comedian και συγγραφέας, Mark Watson, μας βάζει στην καθημερινότητα έντεκα χαρακτήρων, άγνωστων μεταξύ τους, των οποίων τελικά οι ζωές συνδέονται – αγαπημένο συγγραφικό κλισέ που ποτέ δε βαριέμαι – αναπόφευκτα, ασυνείδητα και νομοτελειακά.

Η κατά βάση πεσιμιστική φύση του συγγραφέα πλημμυρίζει τις σελίδες του “Eleven”, όχι όμως για να προκαλέσει εκβιαστικά συγκίνηση, αλλά για να μπορέσει σταδιακά να τραβήξει το δρόμο της προς ένα πιο ενήλικο “I can see the light at the end of this shitty tunnel” συναίσθημα.

Πέρα από τον βασικό πρωταγωνιστή, τον Xavier, που παραμένει διακριτικά συμπαθής σε όλο το βιβλίο, όλοι οι εμπλεκόμενοι χαρακτήρες είναι οικείοι και άρα προβλέψιμοι, όχι όμως με την έννοια του βαρετού, αλλά του been there, done that. Κι όσο κι αν ακούγεται τραβηγμένο, και στους έντεκα μπορεί κανείς να εντοπίσει στοιχεία ταύτισης και αποδοχής.

Όσο για το φινάλε, μπορεί να μη σου παίρνει το μυαλό, ούτε να σε κάνει να ανατριχιάσεις από ένα ντόμινο ανατροπών, είναι όμως καθαρτικά αναμενόμενο και εντελώς πιστό στη βασική αγωνία του συγγραφέα: να εξηγήσει τις επιπτώσεις που έχουν στη ζωή μας οι αποφάσεις που ποτέ δεν πήραμε και οι δρόμοι που ποτέ δεν ακολουθήσαμε.

Άννα Κουτσιλοπούλου

Ludens Labs

"Τα LUDENS LABS είναι εργαστήρια παιχνιδιών, αντικαταθλιπτικό σύνθημα, σημείο στο χάρτη, πείραμα, βέβαια ιστορία χαμηλού κόστους, όλα μαζί και άλλα τόσα a playground for the mind.” Έτσι προσδιορίζεται αυτή η προσπάθεια που γίνεται στο κέντρο της Αθήνας, με διάφορα εργαστήρια, παιχνίδια και παρέες που συναντιούνται με στόχο να μάθουν, να διδάξουν και φαντάζομαι, να διασκεδάσουν.

Κάθε Τετάρτη από τις 7 μέχρι τις 9 διεξάγεται ένα εργαστήριο που ονομάζεται «Παίζουμε Σινεμά» που περιγράφεται ως εξής:

«Εργαστήριο κινηματογραφικής ιστορίας, αισθητικής και ηθικής με τη μέθοδο του link, δηλαδή τη σχέση μεταξύ του ενός με τον άλλον.

Αμφισβητούμε ό,τι έχει ειπωθεί και ανασυνθέτουμε την αφήγηση της κινηματογραφικής εποχής σύμφωνα με τους δικιές μας ευαισθησίες. Φτιάχνουμε τη δική μας ιστορία, διακρίνουμε τα δικά μας ορόσημα, μαθαίνουμε για έναν κινηματογράφο που διώχθηκε και συνειδητοποιούμε ότι η άποψή μας για τον κινηματογράφο έχει πολιτικό και κοινωνικό βάρος.

ΠΑΙΖΟΥΜΕ δηλαδή ΣΙΝΕΜΑ προσπαθώντας να καταλάβουμε γιατί ο κινηματογράφος είναι η μοναδική τέχνη που κανείς ποτέ δεν έπαιξε μαζί της. Πάντα ακριβός και απόμακρος ο κινηματογράφος κινούνταν παράλληλα με την τεχνολογική πρόοδο. Στην εποχή μας που τα πάντα είναι κινηματογράφος, η μοναδική του διέξοδος είναι να χάσει το βάρος του. Να γίνει παιχνίδι χαμηλού κόστους βρίσκοντας για πρώτη φορά την αθωότητα που οφείλει να έχει η Τέχνη."

                                                                                                                   

Τα εργαστήρια γίνονται με τη βοήθεια του Αλέξανδρου Βούλγαρη, o οποίος είχε την καλοσύνη να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις σχετικά με το εργαστήριο:

"Εργαστήριο κινηματογραφικής ιστορίας, αισθητικής και ηθικής με τη μέθοδο του link, δηλαδή τη σχέση μεταξύ του ενός με τον άλλον." Δηλαδή;

Η εκμάθηση της κινηματογραφικής ιστορίας στις σχολές γίνεται συνήθως με χρονολογική σειρά κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά βαρετό για τον μαθητή που μετά το πρώτο έτος της σχολής ακόμα δεν έχει φτάσει στον ομιλών κινηματογράφο. Η δική μας λογική είναι ότι η ιστορία του κινηματογράφου αποτελείται από κομμάτια που συνδέονται μέσα στον χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο το Mullholand Drive μας οδηγεί στο Sunset Boulevard ή το Gummo στο Even dwarfs started small.


  

"Παίζουμε σινεμά". Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για παιχνίδι ή για αναπαράσταση του σινεμά;

Σκοπός του σεμιναρίου είναι να εξανεμίσει τον φόβο των ανθρώπων απέναντι στην "πολυσύνθετη" και "ακριβή" τέχνη του σινεμά χωρίς να αφαιρέσει τον σεβασμό που νιώθουνε για αυτό.  


 

Ποια είναι η προσωπική σου σχέση με το σινεμά;

Είμαι φανατικός θεατής από πολύ μικρός. Δεν περνάει μέρα χωρίς να βλέπω ταινίες. Σε πρακτικό επίπεδο έχω δουλέψει σε αρκετές ταινίες και τώρα τελείωσα την τρίτη μου μεγάλου μήκους ταινία.


  

Τί είναι αυτό που προσπαθείς να πετύχεις ως συντονιστής και τί είναι αυτό που θέλεις να κερδίσεις ο ίδιος;

Αγαπάω το σινεμά και τους σκηνοθέτες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Μισώ την παραπληροφόρηση που προκύπτει από βαρετούς καθηγητές σε σχολές σαν αυτή που σπούδασα. Θέλω να δημιουργήσω αμφιβολίες γύρω από οτιδήποτε περιβάλλει τον κινηματογράφο ακόμα και από την ίδια του την ξεπερασμένη πια ονομασία. Όπως στην ιστορία μας έχουν αποσιωπηθεί οι πιο ουσιαστικές και δραματικές στιγμές της το ίδιο έχει συμβεί και στην ιστορία της τέχνης και του κινηματογράφου. Αυτό λοιπόν που προσπαθώ να πετύχω είναι να γνωρίσω σε ανθρώπους ένα σινεμά που κάποτε υπήρξε και προσπάθησε να είναι ελεύθερο.

Σε ποιο σινεμά αναφέρεσαι;

Ελεύθερο σινεμά είναι αυτό που χάραξε τον δικό του δρόμο έξω από είδη και επιταγές της εποχής , όχι μόνο στην δημιουργία του άλλα και στην προώθηση. Είναι το ουσιαστικά επικίνδυνο σινεμά που πάντα θα μένει στο περιθώριο.

 
 

Τί είδους άνθρωποι συμμετέχουν;

Κυρίως άνθρωποι που αγαπάνε το σινεμά και τους ενδιαφέρει να ασχολούνται με αυτό είτε σε ένα επαγγελματικό επίπεδο είτε απλά ως θεατές ή ερασιτέχνες κινηματογραφιστές. Επίσης άνθρωποι που δεν τους πειράζει να "χάσουν χρόνο" για κάτι που δεν θα τους αποφέρει ένα πτυχίο που θα αναγνωρίζεται από το κράτος ή θα τους βοηθήσει να βρουν δουλειά. Άρα υπάρχει μια αρκετά αγνή προσέγγιση στο σεμινάριο από την μεριά τους.

Μπορεί να συμμετέχει κάποιος τώρα, χωρίς προηγούμενη εμπειρία;

Εννοείται ότι μπορεί να συμμετέχει ο οποιοσδήποτε χωρίς οποιαδήποτε εμπειρία. Το μοναδικό που χρειάζεται είναι να υπάρχει ανοιχτό μυαλό και ανιδιοτελής διάθεση.

«Παίζουμε σινεμά», στα Ludens Labs, κάθε Τετάρτη 7-9 από Οκτώβριο μέχρι Ιανουάριο 2012. Πληροφορίες:  2110108404 ή 6947544423      

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

 Δημήτρης Χατζής  (Νίκος Γουλανδρής «491 δελτία για τον Δημήτρη Χατζή»)

Το πίσω ράφι / «Αν δεν γυρίσω, σα συγγραφέας είμαι χαμένος»: Ο Δημήτρης Χατζής μέσα από 491 δελτία

Στο βιβλίο του Νίκου Γουλανδρή, μέσα από έγγραφα, φωτογραφίες και επιστολές καταγράφεται ο κόσμος που θέλησε ν’ αλλάξει ο Χατζής, ως πολίτης, ως πεζογράφος, ως ιδεολόγος.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Βιβλίο / Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Μόλις μία εβδομάδα μετά τις αμερικανικές εκλογές, βιβλία δυστοπικού περιεχομένου και πολιτικής θεωρίας εκτοξεύτηκαν στις πρώτες θέσεις των παγκόσμιων πωλήσεων, αποδεικνύοντας ότι η ανάγνωση παραμένει το ένα και μοναδικό όπλο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ