Η συγγένεια μιας συνταγής του 1624 με την κεφαλλονίτικη πίτα

Facebook Twitter
0

Η πίτα είναι από τις πιο αρχαίες συνταγές και υπάρχουν σε όλους τους πολιτισμούς. Η Ελλάδα έχει τεράστια παράδοση με άπειρες παραλλαγές, σε όλες τις γιορτές και για όλες τις ευκαιρίες. Η κρεατόπιτα ειδικά είναι γιορτινή γιατί περιέχει κρέας, το πιο πολύτιμο διατροφικό αγαθό. Όπως οι βόρειοι Ευρωπαίοι, έτσι και οι Έλληνες έχουν μετατρέψει τη γιορτινή γεύση από αλμυρή σε γλυκιά, τώρα που το φαγητό υπάρχει σε μεγάλη αφθονία. Η κεφαλλονίτικη κρεατόπιτα ας πούμε, είναι ένα παραδοσιακά γιορτινό φαγητό, αλλά η βασιλόπιτα που είναι το κατεξοχήν πρωτοχρονιάτικο έδεσμα, είναι γλυκιά. Τελικά, έχουμε κοινά με τους βόρειους Ευρωπαίους.

ο βασιλιάς Κάρολος ο 1ος

 

Ανάμεσα στα επίσημα έγγραφα του Edward Conway, γραμματέα του βασιλιά Κάρολο του 1ου, βρέθηκε μια συνταγή για κρεατόπιτα του 1624 με τίτλο ‘For six Minst Pyes of an Indifferent Bigness‘. Ήταν μια συνταγή εορταστική, για την πρωτοχρονιά ή την 12η νύχτα, που ήταν η τελευταία μέρα των χριστουγεννιάτικων εορτασμών.

Fleur-de-Lis

Εκείνη την εποχή ο συνηθισμένος στολισμός της ζύμης ήταν το Fleur-de-Lis (στυλιζαρισμένος κρίνος, σύμβολο πολιτικό και δυναστικό), για να ακολουθήσει το σχήμα αστεριού. Η γέμιση πολύ πρόσφατα έγινε από κιμά. Κατά το Μεσαίωνα στη Βόρεια Ευρώπη οι κρεατόπιτας περιείχαν αρνί και μοσχάρι σε μεγάλα κομμάτια, γύρω στο 1700 η γέμιση ήταν γλώσσα και ο κιμάς ξεκίνησε να διαδίδεται στο τέλος του 19ου αιώνα. Πλέον οι εορταστικές πίτες σ’αυτές τις περιοχές είναι γλυκιές. Δεν πρόκειται για απότομη αλλαγή όμως: η γέμιση στη συνταγή του 1624 αποτελείται από κρέας μαζί με φρούτα. Τα παρακάτω υλικά και οι αναλογίες προέρχονται από την αρχαία αυτή συνταγή για 6 μικρές πίτες, η καθεμία στο μέγεθος ενός χεριού:

  • 200 γρ αρνίσιος κιμάς
  • 100 γρ μοσχαρίσιος κιμάς
  • 100 γρ μαύρη ζάχαρη
  • 200 γρ σταφίδα
  • 200 γρ φραγκοστάφυλα
  • 1 πορτοκάλι, χυμός και ξύσμα
  • ½ λεμόνι, χυμός και ξύσμα
  • ¼ κουταλάκι αλεσμένο γαρύφαλο
  • ½ κουταλάκι μοσχοκάρυδο
  • ½ κουταλάκι πιπέρι

Aκολουθεί συνταγή για αυθεντική κεφαλλονίτικη κρεατόπιτα από την κυρία Ευσταθία, που ήταν καταπληκτική μαγείρισσα και άφησε τη συνταγή στα παιδιά της.  Η συνταγή έχει ομοιότητες με αυτή του 1624 – είναι καταπληκτικό.

  • 2 κιλά μοσχάρι γάλακτος ή αρνί, κομμένο σε μικρά κομμάτια (η κυρία Ευσταθία πάντως την έφτιαχνε μόνο με αρνί, μπούτι)
  • λίγη φέτα και κεφαλοτύρι τριμμένο
  • ½ ποτήρι του νερού λάδι
  • 1-2 σκελίδες σκόρδο
  • ½ κουταλάκι κανέλα
  • ½ κουταλάκι γαρίφαλο
  • πιπέρι, μαϊντανός
  • 1 κουταλάκι πελτές ντομάτας
  • 2 φλιτζάνια του καφέ ρύζι καρολίνα
  • αλάτι
  • 2 ποτήρια νερό (ή όσο χρειάζεται για να σκεπάσει το μίγμα όταν το βάλουμε στο ταψί)

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά καλά.

Μετά στρώνουμε 2 φύλλα σε μέτριο ταψί.

Ρίχνουμε το μίγμα αφού το ανακατέψουμε καλά και μετά το σκεπάζουμε με 2 άλλα φύλλα.

Τα ραντίζουμε με νερό αφού τα αλείψουμε με λάδι. Τέλος τα τρυπάμε με πιρούνι για να μην φουσκώσουν και τα ψήνουμε σε 200-250 βαθμούς Κελσίου για 1 ½ - 2 ώρες. Σερβίρεται συνήθως χλιαρή.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιαννούδι, Μαραθέφτικο, Μαύρο: Οι άγνωστες δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Το κρασί με απλά λόγια / Γιαννούδι, Μαραθεύτικο, Μαύρο: Οι ερυθρές δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Σε τι ξεχωρίζουν οι γηγενείς κόκκινες ποικιλίες της Κύπρου; Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον οινολόγο και οινοποιό Σοφοκλή Βλασίδη και συζητούν μαζί του για τα αυτόριζα αμπέλια του νησιού.
THE LIFO TEAM
Ronin: Ένα καταφύγιο ιαπωνικής κομψότητας και γεύσης στο Κολωνάκι/ Στο Ronin στο Κολωνάκι θα ανακαλύψεις το νόημα της ιαπωνικής απλότητας/ Ronin: Η ιαπωνική απλότητα που συγκινεί σε κάθε πιάτο

Γεύση / Ronin: Ιαπωνέζικη κουζίνα με ακρίβεια, λιγότερο fusion, περισσότερο zen

Το εστιατόριο Ronin φέρνει στο Κολωνάκι τη δύναμη της απλότητας της ιαπωνικής κουλτούρας και την αποθέωση της γευστικής λεπτομέρειας σε έναν απολαυστικό διάλογο μεταξύ παράδοσης και μοντέρνας δημιουργίας.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ