Δεν διαλέγουμε αυτούς που ερωτευόμαστε**

Δεν ασχολούμαι ούτε με το ποδόσφαιρο ούτε με το μπάσκετ ούτε με κάποιο άλλο ομαδικό άθλημα αλλά ξέρω πως μία ομάδα για να πετύχει το στόχο της, που δεν είναι άλλος από την νίκη, παίζει με ένα συγκεκριμένο σύστημα. Κάποιες ομάδες τα καταφέρνουν καλύτερα και κάποιοι παίκτες πετυχαίνουν καλύτερα αποτελέσματα από κάποιους άλλους. Ένα σύστημα δεν αφορά μόνο στον τρόπο που θα παίξει η ομάδα αλλά καθοδηγεί τον προπονητή να βάλει τους σωστούς παίκτες στο παιχνίδι προκειμένου να νικήσουν. Κάθε ομάδα λειτουργεί σαν μία σχέση και έχει ως αντίπαλο της τον χρόνο. Άλλες διαρκούν περισσότερο, άλλες λιγότερο και άλλες σταματούν πριν καν ξεκινήσουν το παιχνίδι. Ποιος καθορίζει όμως πόσο θα διαρκέσει ο κάθε αγώνας και γιατί κάποιοι συνδυασμοί παικτών είναι πιο επιτυχημένοι από κάποιους άλλους;

Μίλαγα με την φίλη μου την Μαρία στο τηλέφωνο όταν μου πέταξε την βόμβα που με έβαλε σε σοβαρές σκέψεις : "γιατί να μην αξίζεις εσύ τα συναισθήματα του Χ. Και να τα αξίζει κάποια άλλη;". Ερώτηση που δεν περνούσε από το μυαλό μου, ερώτηση που δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να κάνει, ερώτηση που δεν ήθελα να επεξεργαστώ. Δυστυχώς όμως η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις που μας θέτει καμιά φορά η ζωή, ή απλώς η Μαρία, καθορίζει την εξέλιξη των πραγμάτων και τις ενέργειες μας. Η Μαρία λοιπόν μου έκανε πάσα για να σκεφτώ. Γιατί άραγε ο Χ. Να έκρινε πως δεν τον έπαιρνε να εκδηλώσει σε εμένα τα συναισθήματα του; Είχε συγκεκριμένα κριτήρια ή απλά εγώ δεν του ξυπνούσα κάτι;

Κάθε άνθρωπος λοιπόν, περιτριγυρίζεται από έναν νοητό κύκλο. Όταν γνωρίζεις κάποιον καινούργιο οι δύο κύκλοι σας έρχονται σε επαφή, αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα καταφέρουν σίγουρα να διαπεράσουν ο ένας τον άλλον.

Ξέρω σίγουρα πως δεν διαλέγουμε αυτούς που ερωτευόμαστε και τον τρόπο με τον οποίο θα συμβεί αυτό. Ξέρω επίσης ότι για κανέναν δεν νιώθουμε το ίδιο με αυτό που νιώθαμε για κάποιον άλλο. Αυτό προσπαθούσα να εξηγήσω και στον φίλο μου τον Γιώργο όταν με ρώτησε πως είναι δυνατόν να ένιωθα περισσότερα για ένα πρώην μου -ας τον πούμε Ν.- από ότι ένιωθα για τον τελευταίο πρώην μου – ας τον πούμε Θ.- αφού είμασταν μαζί τον διπλάσιο καιρό και είχαμε μοιραστεί περισσότερες κοινές εμπειρίες άρα και είχαμε δεθεί περισσότερο. Του εξήγησα αλλά τελικά δεν κατάλαβε.

Είναι κάποιοι άνθρωποι για τους οποίους θα έκανες τα πάντα και εκείνοι δεν θα ήταν σε θέση να σου τα ανταποδώσουν ούτε στο ελάχιστο. Τους ίδιους ανθρώπους είναι πιθανό να τους συναντήσεις να γίνονται χαλί (ή και χάλι) για κάποιον άλλο χωρίς όμως να έχουν ανταπόκριση. Οι πιο ρομαντικοί θα μπορούσαν να πουν πως κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο μας μισό που περιμένει απελπισμένα να το συναντήσουμε και μπλα μπλα μπλα. Η αλήθεια είναι πως αν υπάρχει μπορεί να μην το συναντήσουμε και πoτέ , εξάλλου πόση τύχη μπορεί να χωρέσει ένας μόνο πλανήτης για να συναντήσουν όλοι το άλλο τους μισό;

Κάθε άνθρωπος λοιπόν, περιτριγυρίζεται από έναν νοητό κύκλο. Όταν γνωρίζεις κάποιον καινούργιο οι δύο κύκλοι σας έρχονται σε επαφή, αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα καταφέρουν σίγουρα να διαπεράσουν ο ένας τον άλλον. Πολλές φορές όταν διαπερνιούνται μεταξύ τους δεν καταφέρνουν να αγγίξουν το βάθος που κάποιος άλλους κύκλος, παλιός ή νέος, είχε καταφέρει ή θα καταφέρει να αγγίξει. Δεν μπορούμε να καθορίσουμε τα όρια του δικού μας κύκλου πόσο μάλλον να σπάσουμε αυτά του ατόμου που βρίσκεται απέναντι μας. Κάθε κύκλος κουβαλάει εμπειρίες και αναμνήσεις της εώς τώρα ζωής του ατόμου που έχουμε απέναντι μας, την οποία εμείς προσπαθούμε να επηρεάσουμε. Αντέχουμε όμως να σηκώσουμε το βάρος μιας τέτοιας επαφής; Και πάλι, ποιος θα καθορίσει αν είμαστε άξιοι να παραβιάσουμε τον κύκλο κάποιου αν αυτός δεν θέλει να αφεθεί;

Έτσι λοιπόν, όπως και σε μία ομάδα, κάποιοι παίκτες μπορεί να μη συναντηθούν ποτέ, κάποιοι μπορεί να είναι στο ίδιο μέρος αλλά να μη βρεθούν μαζί στον αγώνα , κάποιοι έπαιξαν και έχασαν και κάποιοι αν και παίζουν το ίδιο παιχνίδι αρνούνται να συνεργαστούν για να πετύχουν τον σκοπό τους. Κάθε ανθρώπινη σχέση είναι μοναδική και ανεξάρτητα με τους παράγοντες που την επηρεάζουν αγγίζει τον κύκλο του καθένα μας στο δικό της μοναδικό βάθος. Δεν συγκρίνεται με καμία άλλη και ότι και αν νομίζουμε , ποτέ δεν θα βιώσουμε δύο παρόμοιες επαφές, στο ίδιο επίπεδο και με τα ίδια συναισθήματα, γιατί η ταμπέλα "αγάπη" ή "έρωτας" ή ακόμα και "σεξ" μπορεί να περιέχει εκατομύριες υποταμπέλες και μάλιστα να τις συνδυάζει. Επειδή όμως κάποιοι αγώνες πράγματι κερδίζονται, "όταν εφάπτονται ανθρώπινοι κύκλοι είναι μαγεία". Δεν είναι όμως άδικο που οι περισσότεροι αγώνες της ζωής μας είναι στημένοι για να χαθούν;