Πριν από μερικά χρόνια, ένας Έλληνας αρχιτέκτονας, ο Ηλίας Πίτσιος και ένας Ολλανδός συλλέκτης ο Tako Reyenga ίδρυσαν την ανεξάρτητη δισκογραφική ‘Into the Light Records’. Η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν μια συλλογή με ξεχασμένα ηλεκτρονικά κομμάτια από γνωστούς Έλληνες συνθέτες που έφτιαξαν από την δεκαετία του ’70 μέχρι και την δεκαετία του ’90. Εξερευνούσε μια τελείως άγνωση πτυχή της ηλεκτρονικής μουσικής της Ελλάδας. Ανάμεσα τους ήταν και η Λένα Πλάτωνος, ο Μιχάλης Ρακιντζής αλλά και η ο Γιώργος Θεοδωράκης (γιος του Μίκη).
Μου είχε αναφέρει τότε ο Ηλίας ότι είχαν πασχίσει αρκετά να βρουν αυτά τα κομμάτια και αυτές τις δουλειές και σκέφτηκαν να τα κυκλοφορήσουν: «Είπαμε γιατί δεν βγάζουμε μια συλλογή με τα καλύτερα από αυτά για να τα μάθει και ο κόσμος. Πιο πολύ για το εξωτερικό, επειδή εδώ είναι περιορισμένο το κοινό. Η σκηνή είναι μικρή. Πέρα από αυτούς τους καλλιτέχνες, άντε να υπάρχουν άλλοι τόσοι το πολύ που έχουν κάνει 1-2 κομμάτια παρόμοιου ύφους. Έχει ένα ταβάνι η όλη υπόθεση. Η αναζήτηση κράτησε ένα χρονο, αλλά πιο πολύ μας καθυστέρησαν οι εταιρίες και η ΑΕΠΙ μέχρι να πάρουμε τα δικαιώματα. Επίσης, μού πήρε αρκετό καιρό να βρω τους καλλιτέχνες και να μου δώσουν τα αρχεία. Οι περισσότεροι ξαφνιάστηκαν, επειδή σχεδόν είχαν ξεχάσει ότι είχαν κάνει αυτά κομμάτια, αλλά ενθουσιάστηκαν όταν τους εξήγησα το κόνσεπτ. Τους άρεσε πάρα πολύ. Οι μισοί από αυτούς είναι ενεργοί, αλλά έχουν τραβήξει σε άλλες κατευθύνσεις».
Η συλλογή κυκλοφόρησε το 2012 με τίτλο «Into The Light: A Journey Into Greek Electronic Music, Classics & Rarities (1978 - 1991)» και συζητήθηκε πολύ στο εξωτερικό. Σήμερα έχουν κυκλοφορήσει τουλάχιστον προσωπικές δουλειές των Βαγγέλη Κατσούλη, Δημήτρη Πετσετάκη και Γιώργου Θεοδωράκη που βρίσκουν αποδοχή σε ένα νεότερο ηλικιακά κοινό που δεν είναι απαραίτητα από την Ελλάδα. Στο Ρομάντσο θα παρουσιάσουν το πρώτο τους showcase το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου με live των Βαγγέλη Κατσούλη, Δημήτρη Πετσετάκη και Άκη Δαούτη. Μαζί τους ένας νεότερος μουσικός, ο Starcount.
Βαγγέλης Κατσούλης
Ο Βαγγέλης Κατσούλης είναι ένας πολύπλευρος συνθέτης. Έχει ασχοληθεί από την avant-garde, την τζαζ μέχρι την ηλεκτρονική μουσική και τον μινιμαλισμό ενώ έχει συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Από το 1975 και για αρκετά χρόνια υπήρξε συνεργάτης του Μάνου Χατζιδάκι και παραγωγός ραδιοφωνικών προγραμμάτων στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Στην Into the Light Records κυκλοφόρησε μετά από 24 χρόνια το ‘The Sleeping Beauties: A Collection of Early and Unreleased Works’.
«Με την ηλεκτρονική μουσική ασχολήθηκα από καταβολής κόσμου. Πάρα πολύ βαριά. Ίσως το έναυσμα ήταν κάποιο άκουσμα μουσικής του Γιάννη Χρήστου. Μέχρι τότε δεν είχα ανακατευτεί αλλά βρήκα κάποια συγγένεια στην μουσική του Γιάννη Χρήστου και σε αυτά τα πράγματα που με ενδιέφεραν εμένα και ήθελα να κάνω. Είχα σπουδάσει μουσική στην Ελλάδα και στην Γερμανία και τα πρώτα μου βήματα ήταν στο χώρο της σύγχρονης μουσικής, της avant-garde, της τότε πρωτοπορίας. Τα μέσα τότε που πρωτοχρησιμοποίησα ήταν για τα σημερινά δεδομένα της παλαιολιθικής εποχής και σιγά, σιγά παρακολούθησα όλη αυτή την πορεία όπως εξελισσόταν η τεχνολογία μέχρι σήμερα. Μιλάμε για αρχές προς μέσα της δεκαετίας του ’70. Μέχρι τώρα δεν έχω εγκαταλείψει την ηλεκτρονική μουσική. Παράλληλα βέβαια με άλλα πράγματα που κάνω. Οι επιρροές είναι πάρα πολλές επειδή πολλές προέρχονται από τον χώρο της κλασσικής μουσικής όπως ήταν η περίπτωση του Γιάννη Χρήστου και από τον χώρο της τζαζ επίσης επειδή είναι ένας χώρος που μου αρέσει και με ενδιαφέρει και έχω ασχοληθεί. Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να αναφέρω ονόματα. Το πρώτο καιρό χρειάστηκε να ταξιδέψω στην Αμερική για να αγοράσω συνθεσάιζερ. Τότε που ήταν κάτι πολύ σπάνιο να βρεις στην Ελλάδα. Δεν ερχόντουσαν. Μετά έγιναν πιο προσιτά. Το πρώτο έργο που εμφανίστηκα σαν συνθέτης ήταν ηλεκτρονικής μουσικής και ήταν το 1975. Από τότε δεν έχω σταματήσει. Είχε καλή ανταπόκριση. Τότε ήταν σχετικά πρόσφατη η απουσία του Γιάννη Χρήστου λόγω του θανάτου του από την ελληνική μουσική σκηνή. Θυμάμαι ότι στις κριτικές που είχαν γράψει για αυτή την πρώτη μου εμφάνιση ότι ήμουν ο νέος Γιάννης Χρήστου. Ο πρώτος μου δίσκος βγήκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τότε ήταν πάρα πολύ καινούργια μουσική επειδή ήταν πολλοί λίγοι που έκαναν αυτά τα πράγματα. Τώρα έχει πάλι ενδιαφέρον από ότι βλέπω από τα νέα παιδιά που ενδιαφέρονται για την μουσική μου και απευθύνονται σε μένα. Κατά κάποιο τρόπο ίσως με θεωρούν έναν από τους πρώτους που άνοιξαν αυτό το δρόμο. Πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα που έφτιαχνα τότε, ακούγονται πολύ φρέσκα τώρα. Δεν έχω παρακολουθήσει την ηλεκτρονική σκηνή όλα αυτά τα χρόνια επειδή ασχολήθηκα πάρα πολύ με την τζαζ. Έριξα πολύ μεγάλο βάρος εκεί οπότε δεν έχω άποψη. Είναι μια ευχάριστη έκπληξη είναι σαν να είναι μια επιστροφή για μένα σε εκείνη την πρώτη φάση την δική μου και είναι μια όμορφη επιβεβαίωση ότι αυτά τα πράγματα που έκανα τότε και έψαχνα τότε, δεν ήταν μόνο για τότε αλλά ακόμη και σήμερα ακούγονται και θεωρούνται σημαντικά. Σαφώς με ικανοποιεί. Στο Ρομάντσο θα παρουσιάσω κάποια κομμάτια που έχουν σχέση με το Sleeping Beauties αλλά και κάποια πρόσφατα που έχουν κάποια συνάφεια».
http://www.vangeliskatsoulis.gr/
Δημήτρης Πετσετάκης
Ο Δημήτρης Πετσετάκης κυκλοφόρησε πρόσφατα το άλμπουμ ‘Endless’ που περιέχει ακυκλοφόρητο υλικό του από την δεκαετία του ’80. Το πρώτο άλμπουμ του άλμπουμ ήταν το ‘Missing Links’ που βγήκε στην ‘Utopia’, την ανεξάρτητη εταιρεία του Βαγγέλη Κατσούλη. Έχει μια ιδιαίτερη φιλοσοφία γύρω από την ηλεκτρονική μουσική που της παραμένει πιστός μέχρι και σήμερα. Ατμοσφαιρικοί μινιμαλιστικοί ήχοι, πνευματικότητα και πειραματισμός με έθνικ αναφορές και όργανα από όλο τον κόσμο είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έργο του.
«Με την ηλεκτρονική μουσική ξεκίνησα πάρα πολύ μικρός. Θα ήμουν 11 με 12 χρονών. Άκουγα Pink Floyd και ξαφνικά έμαθα ότι είχαν συνεργαστεί με τον Karlheinz Stockhausen.Αυτό ήταν πήγα και πήρα δίσκους του Stockhausen. Μετά ήρθε το progressive electronic, ήρθε και ο Ξενάκης στην Ελλάδα και ίδρυσε τον Σύλλογο Ελλήνων Συνθετών Ηλεκτρονικής Μουσικής, το Σ.Ε.Σ.Η.Μ. και ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη. Σπούδασα μουσική στην Ελλάδα. Δεν βγήκα στο εξωτερικό. Ήταν να πάω στην Γαλλία στον Ξενάκη αλλά τα πράγματα μπλέχτηκαν και έμεινα εδώ. Στην ουσία με την ίδρυση του Συλλόγου ξεκίνησε και η περιπέτεια μου με τον Βαγγέλη Κατσούλη που θα παίξουμε μαζί και με όλους τους υπόλοιπους. Όλα αυτά ήταν στις αρχές του ’80. Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολα τα πράγματα. Το κοινό ήταν τελείως διαφορετικό. Υπήρχε ένα κοινό που ήταν αφοσιωμένο. Ερχόταν στις συναυλίες, ήξερε τι θα πάει να δει και ως εκ τούτου και τι να περιμένει κιόλας. Αυτό ήταν πολύ καλό. Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό το κοινό ακόμη. Τουλάχιστον στο εξωτερικό υπάρχει. Φάνηκε και από την πώληση του δίσκου που έβγαλε η Into the Light. Το ενδιαφέρον τότε ήταν ότι συγκεντρωνόμασταν με 2-3 συνθέτες κάθε φορά και αυτοσχεδιάζαμε επιτόπου επί σκηνής. Γινόταν π.χ. εργαστήρια μουσικά σε ένα χώρο που υπήρχε εδώ στη Μεσογείων, είτε στο μουσικό εργαστήρι του Τρίτου Προγράμματος που βρισκόταν στην παλιά ΕΡΤ. Η χημεία και η επαφή αυτών των ανθρώπων έβγαλε απίθανα πράγματα. Ήταν μια πολύ δημιουργική εποχή. Τα έχω κρατήσει αυτά τα εργαστήρια σε κασέτες και καμιά φορά όταν τις ξανακούω, υπάρχουν απίθανα πράγματα μέσα. Κάποια στιγμή είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα το Ινστιτούτο Τελετουργικού Θεάτρου και ήμουν υπεύθυνος στα μουσικά και ασχολιόμασταν με παραστάσεις που είχαν σχέση με Αρχαία Ελλάδα. Δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι με την ηλεκτρονική μουσική. Πάντοτε το έκανα. Και ο γιος μου σπουδάζει το ίδιο. Το πρώτο πράγμα που ήθελα να δω όταν με πλησίασαν για τις επανεκδόσεις ήταν αν ήταν άνθρωποι σοβαροί που αγαπούσαν την συγκεκριμένη μουσική. Στο πρώτο τέταρτο είχα καταλάβει ότι τα παιδιά και ήξεραν και ενδιαφερόντουσαν πραγματικά γι’ αυτό το λόγο και συμμετείχα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο κόσμος βαρέθηκε από κάποια στιγμή και μετά επειδή έχει φάει στη μάπα τόσα πράγματα που δεν ακούγονται. Εκτός από την τζαζ που έχει ένα σταθερό κοινό και άκουσμα, πάντα θα κυνηγάει πράγματα που έχουν μια εσωτερικότητα. Αυτή η μουσική ήταν πολύ μπροστά από την εποχή.
Ένα τμήμα από αυτά που φτιάχνω, έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα, την βαθιά Αρχαία Ελλάδα - όχι εθνικισμούς και τέτοια αλλά τον μυστικισμό τον οποίο είχε - πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που άμα το ακούσουν μια φορά, θα το ακολουθήσουν. Την δεκαετία του ’70 ακόμη υπήρχαν συνθέτες όπως ο Χρήστου που για μένα ήταν πολύ κοντά σε αυτό που λέω, περισσότερο π.χ. από τον Ξενάκη που έκανε περισσότερο εγκεφαλική μουσική του εξαιτίας των μαθηματικών. Ο Χρήστου είχε να κάνει περισσότερο με τον μυστικιστικό και το ambient αλλά δυστυχώς έφυγε γρήγορα και ήταν μεγάλη απώλεια. Αισθάνομαι ότι αν είχε ζήσει αυτός ο άνθρωπος θα ήταν άλλη ηλεκτρονική μουσική για την Ελλάδα και για τον κόσμο. Στο live θα παρουσιάσω μερικά από τα κομμάτια που έχουν μπει στο άλμπουμ Endless. Είναι αρκετά σκοτεινά και τα βίντεο και τα κομμάτια αλλά θα κλείσω με λίγο περισσότερο φως παραπάνω με μίνιμαλ κομμάτια με μαριμπές, κρουστά και κάτι περίεργες ηλεκτρικές κιθάρες που παίζω».
Άκης Δαούτης
Ο Άκης Δαούτης ή Akis είναι πιο γνωστός κυρίως για την δουλειά που έχει κάνει στον κινηματογράφο. Έχει γράψει την μουσική για τις ταινίες του Κωνσταντίνου Γιάνναρη (Δεκαπενταύγουστος, Από την Άκρη της Πόλης) και του Περικλή Χούρσογλου (Μάτια από νύχτα).
«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την ηλεκτρονική μουσική το 1984-5, φοιτητής τότε στην Αμερική. Ανακάλυψα ότι υπήρχε στο πανεπιστήμιο ένα ολοκληρωμένο στούντιο. Παρακολούθησα τα μαθήματα. Ο καθηγητής μου είχε δώσει το κλειδί για να δουλεύω το βράδυ και έτσι ξεκίνησα. Αργότερα, πίσω στην Ελλάδα βρήκα τον παλιό μου καθηγητή ο οποίος ξεκίνησε το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας μαζί με τον Ξενάκη και άρχισα να δουλεύω πάνω σε ένα σύστημα που είχε επινοήσει τότε ο Γιάννης Ξενάκης, την πολυαγωγία με την οποία σχεδίαζες ήχους με ένα μαγνητικό μολύβι. Έτσι έφτιαξα τα πρώτα μου έργα και μετά συνέχισα. Είχα ακούσει αρκετή ηλεκτρονική μουσική αλλά και μουσική concrete. Βασικά, ροκ έπαιζα αλλά μ’ άρεσε πάντα η τέχνη του ήχου και το πώς το συνθεσάιζερ μεταμορφώνει τους ήχους. Το ‘90 κατάφερα και μάζεψα όλα τα κομμάτια που είχα γράψει από το ’85 και μετά και κυκλοφόρησα τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο που ήταν μια συλλογή. Αυτό κυκλοφόρησε το 1990. ‘Ήμασταν πολύ μικρό κοινό γνωριζόμασταν όλοι μεταξύ μας. Μειώθηκε η παραγωγή μου από κάποια στιγμή και έπειτα. Δούλεψα περισσότερο πάνω σε μουσική για εικόνα. Στην αρχή έκανα για χρόνια jingles, μουσικές για διαφημιστικά και με απορρόφησε περισσότερο ο κινηματογράφος. Η ηλεκτρονική μουσική όμως παρέμεινε η μεγάλη αγάπη μου. Κάθε δυο χρόνια έγραφα ένα κομμάτι. Χάρηκα που αυτό το υλικό είναι ακόμη ζωντανό ώστε κάποια νέα παιδιά θέλουν να τα επανεκδόσουν. Είμαι και ο νονός της εταιρείας επειδή βαφτίστηκε από τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο. Αυτό το είδος εκείνη την εποχή δεν είχε πολύ μεγάλο κοινό άμα μάζευες 100 άτομα σε μια συναυλία ήσουν ευτυχισμένος. Έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να είσαι μυημένος σε αυτή τη μουσική. Άλλοι ερχόντουσαν από περιέργεια να ακούσουν καινουργιους ήχους, άλλοι έφευγαν εκνευρισμένοι επειδή σε πολλά κομμάτια δεν έβρισκαν αυτό που συνήθως βρίσκουν στη μουσική - ρυθμούς, αρμονίες, κτλ. Ποτέ αυτή η μουσική που θεωρείται λόγια δεν έγινε δημοφιλής στην Ελλάδα για πάρα πολλούς λόγους. Με την ευκαιρία αυτής της επανέκδοσης ήρθε όλη αυτή η σκηνή στο φως. Χαίρομαι και για τους συνάδελφους μου. Με πολλούς από αυτούς είμαστε φίλοι και γνωριζόμαστε και συνεργαζόμασταν μαζί εκείνη την εποχή. Ήμασταν σαν μια μεγάλη παρέα. Είναι σημαντικό που ανακαλύφθηκε όλη αυτή η δουλειά. Θα μπορούσε να είχε μείνει στα συρτάρια. Ήταν πολύ δύσκολο εκείνη την εποχή να ενδιαφερθεί κάποια εταιρεία να παράγει τέτοιο το υλικό, όλες κοίταζαν να βγάλουν λαϊκά ή κάποιο ροκ γκρουπ. Κανένας δεν ενδιαφερόταν. Το ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να βγάλουν ένα βινύλιο ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση με προσωπικά έξοδα και με μεγάλη προσωπική φθορά. Στο Ρομάντσο σκέφτομαι να παίξω ένα πιο σύγχρονο κομμάτι, μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δυο θορύβους που ετοιμάζω αυτή τη στιγμή. Αν την έχω τελειώσει βέβαια».
Starcount
Ο Starcount είναι ένα νέο όνομα στο χώρο της ηλεκτρονικής σκηνής που θα ανοίξει την συναυλία και θα παίξει την μουσική του για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό.
«Ασχολούμαι με την ηλεκτρονική μουσική από το 1995 που είδα στο σπίτι ενός φίλου ένα ατάρι και ήθελα να πάρω. Μου άρεσε να ελέγχω τις συσκευές τότε. Έχω σπουδάσει μουσική τεχνολογία στην Γλασκόβη. Άκουγα πάντα ηλεκτρονική μουσική από το παρελθόν. Ήταν ένας τρόπος για να μπορέσω να εκφραστώ σαν παιδί αντί για κάτι άλλο, την ζωγραφική π.χ. Μου άρεσε αυτό το πράγμα από τότε που πήρα το πρώτο συνθεσάιζερ δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι. Ο Ηλίας με εισήγαγε σε αυτή την σκηνή. Πριν βγει η επανέκδοση ήξερα μόνο την Λένα Πλάτωνος και κατάφερα να μάθω και τους υπόλοιπος. Είναι τιμή μου που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία να επικοινωνήσω αυτό το πράγμα. Από το παρελθόν είχα αυτά τα ακούσματα. Είναι ήρεμη μουσική αλλά ταυτόχρονα έχει μεγάλη δύναμη. Μέχρι στιγμής δεν έχω κυκλοφορήσει κάτι. Η ενασχόληση μου με το αντικείμενο ήταν κάτι εντελώς προσωπικό και δεν το ήξερε κανένας. Την μουσική που έφτιαχνα, την κράταγα για τον εαυτό μου. Τώρα έχω σκοπό να βγάλω κάποια πράγματα από αυτά. Χαίρομαι τελευταία που ο κόσμος το έχει μάθει και έχει πρόσβαση σε αυτό. Έχει ανοίξει η σκηνή πάρα πολύ και έχει ενδιαφέρον λόγω του παρελθόντος που έχουν οι Έλληνες λόγω Ξενάκη και Χρήστου θα έπρεπε να ήμαστε σε ένα διαφορετικό επίπεδο σχετικά με την ηλεκτρονική σκηνή. Και αυτό συνεχίζει και γίνεται. Πρέπει να αποκτήσουμε μια σχέση με τους Έλληνες που κάνουν αυτή τη μουσική π.χ. όλος ο πλανήτης γνωρίζει τον Vangelis. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ακούσει την μουσική του ή να μην γνωρίζει τον Ξενάκη».
https://soundcloud.com/starcount
Info:
12/12, Ρομάντσο, 21:30, Αναξαγόρα 3-5, είσοδος: €5.
