- Μετά από δέκα χρόνια στου Φιλοπάππου, στα Άνω Πετράλωνα, ανηφόρισα προς τη Νέα Φιλοθέη. Πολλοί μπερδεύονται και μου λένε ότι έγινα Β.Π. και φίλοι απ’ το Χαλάνδρι ότι γίναμε γείτονες. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Η «Αθηναία» Νέα Φιλοθέη είναι η περιοχή που ξεκινάει λίγο πιο πάνω απ’ την Πανόρμου και ανεβαίνει παράλληλα με το Γηροκομείο μέχρι το Αττικό Άλσος στα Τουρκοβούνια. Κι εγώ το έμαθα πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ήρθα να μείνω εδώ, κάτω από τις ταβέρνες, στον περιφερειακό για το Γαλάτσι.
- Είναι μια περιοχή χτισμένη στο μεγαλύτερο μέρος της με οικογενειακές διπλοκατοικίες με κήπους και αυλές, έχει πολύ ησυχία (σχεδόν εξοχή) και βρισκόμαστε μόλις 10’ με τα πόδια από την Πανόρμου. Την πάνω μεριά της θα τη χαρακτήριζα «φτωχό συγγενή του Παλαιού Ψυχικού». Ξεχασμένη, ήρεμη και όσο κατεβαίνεις προς Πανόρμου βουλιάζεις σταδιακά στις πολυκατοικίες. Μ’ αρέσει η διαδρομή μέχρι το μετρό, η οποία μου θυμίζει διαδικασία προσαρμογής στο πολύβουο κέντρο. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ την αγανάκτησή μου για την παντελή έλλειψη άνετων πεζοδρομίων, γι’ αυτό διαλέγω μικρούς και ήσυχους δρόμους, όπου μπορώ να περπατάω στη μέση, χωρίς τον κίνδυνο να με πατήσει αυτοκίνητο, κι ας κάνω λίγο παραπάνω. Τα διάφορα μικρά μαγαζιά τριγύρω είναι μετρημένα στα δάχτυλα, έτσι το ζιγκ-ζαγκ δρομολόγιό μου περιλαμβάνει και αγορές για τα απαραίτητα. Πάντα περνάω από τον φούρνο του Ρίζου (στην οδό Βαρνακιώτη), για τον οποίον έμαθα από δυο παιδιά στο Μετόχι Βάι που παράτησαν τις δουλειές τους στη Σητεία κι άνοιξαν ένα παραδοσιακό εστιατόριο κοντά στο Φοινικόδασος. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το ιταλικό εστιατόριο Maltagliati. Τι τύχη! Δυο αγαπημένα μαζί. Για θαλασσινά κατεβαίνουμε στην ψαροταβέρνα Στου Γιώργου (Γεννηματά). Το best ever ψητοπωλείο Γιώργος (Μητροπέτροβα) και η καλτ κάβα της Ελευθερίας (Περρίκου) συμπληρώνουν το παζλ. Στα λιγοστά αυτά μαγαζάκια αναγκαστικά τους μαθαίνεις και σε μαθαίνουν γρήγορα.
- Μετά τις προμήθειες από τα παραπάνω μας αρέσει ν’ αράζουμε στη βεράντα και ν’ απολαμβάνουμε την πανοραμική θέα του Υμηττού. Ειδικά τα ζεστά βράδια με φίλους και καλό κρασί είναι ό,τι πρέπει. Πολλές φορές έχω δει τσαλαπετεινούς και κουκουβάγιες να την αράζουν στα καλώδια μπροστά στο σπίτι. Από τους κήπους και τις γύρω αυλές έρχονται κάθε είδους μυρωδιές και γαβγίσματα σκυλιών. Σχεδόν όλοι έχουν από έναν, κι εμείς έχουμε τον Σόγιερ των ιδιοκτητών από πάνω. Ο γείτονας απέναντι κάθεται με το τσιγάρο όλη την ημέρα στο παράθυρο του κήπου του, έχουμε δηλαδή «φύλακα» με μια απλή καλημέρα το πρωί.
- Όλα αυτά τα χρόνια έμενα περιφερειακά του κέντρου και αν έπρεπε ν’ αλλάξω περιοχή στην Αθήνα, πάλι για κάτι παρόμοιο θα έψαχνα. Αντί, όμως, ν’ αλλάξουμε γειτονιά, αποφασίσαμε ν’ αλλάξουμε πόλη και σ’ έναν μήνα θα ζούμε πλέον στη Σκιάθο. Προτιμώ να βλέπω θάλασσα...
σχόλια