Δεν ήταν δική μου επιλογή η πλατεία Παγκρατίου, εκεί γεννήθηκα, αλλά μεγαλώνοντας η δύναμη της συνήθειας με κράτησε στο ίδιο μέρος. Από τη βεράντα μου το βράδυ βλέπω τη φωτισμένη Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Αρκεί, για να πάρει κανείς μια ανάσα μετά την κούραση της ημέρας. Διάβασα πως το Παγκράτι πήρε το όνομά του κατά την αρχαιότητα από τον θεό Παγκράτη.
• Θα χαρακτήριζα την περιοχή «κέντρο απόκεντρο», αφού είναι πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Το Παγκράτι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και καλλιτεχνική περιοχή, αφού παλιότερα έζησαν εδώ σπουδαίοι καλλιτέχνες και λογοτέχνες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Κώστας Βάρναλης, ο Γιώργος Σεφέρης. Ίσως να κρατάει και κάτι από την ενέργειά τους.
• Αν και δεν υπάρχει ησυχία, αλλά πολλή κίνηση, φώτα, κόσμος, μου αρέσει η γειτονιά μου, γιατί είναι όλα μπροστά στα πόδια μου! Αυτό θεωρώ πως είναι το χαρακτηριστικό του Παγκρατίου. Όλα είναι εύκολα προσβάσιμα, η συγκοινωνία, τα μαγαζιά, οι χώροι διασκέδασης. Απλουστεύει η καθημερινότητά μου, μια και δεν έχω δικό μου μεταφορικό μέσο. Απέναντι από το σπίτι μου, σ' έναν μικρό πεζόδρομο, υπάρχει σούπερ μάρκετ, φούρνος, φαρμακείο, κρεοπωλείο, μικρά καφέ. Κάνοντας λίγα βήματα ακόμα, φτάνεις στην αγορά του Παγκρατίου, στην οδό Χρεμωνίδου, όπου βρίσκεις τα πάντα σχετικά με την ένδυση, έχοντας μάλιστα αρκετές επιλογές.
Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω, αν είχα τη δυνατότητα, είναι η πυκνή δόμηση του Παγκρατίου. Επίσης, θα αντικαθιστούσα τα παλιά και δύσβατα πεζοδρόμια με καινούργια.
• Αν και ζω στο κέντρο του Παγκρατίου, όπου η κίνηση και η φασαρία υπερτερούν, υπάρχει διέξοδος. Μπορείς να ξεκλέψεις λίγα λεπτά για έναν περίπατο στο Άλσος Παγκρατίου, απολαμβάνοντας τα δέντρα και την ησυχία. Άλλη μια επιλογή είναι η πλατεία Μεσολογγίου που δεν τραβά πολύ την προσοχή, αλλά εμένα μου θυμίζει τις παιδικές μου βόλτες.
• Για να γνωρίσει κάποιος τη γειτονιά μου, θα τον έκανα μια βόλτα στη κεντρική οδό Υμηττού, όπου βρίσκονται πολλές καφετέριες, και θα κατέληγα στον ιστορικό κινηματογράφο «Πάλας», ο οποίος λειτουργεί από το 1925 μέχρι και σήμερα.
• Στο δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μου, στον εξωτερικό του τοίχο, υπάρχει ένα πολύ όμορφο γκράφιτι. Έχει παιδικές παραστάσεις με έντονα χρώματα. Μου αρέσει γιατί μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία, χρόνια ανέμελα, πολλά χαμόγελα, ευχάριστες αναμνήσεις. Καμιά φορά η εικόνα μπορεί να σου πει παραπάνω πράγματα από ένα σύνθημα που μπορεί να δεις γραμμένο στους τοίχους.
• Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω, αν είχα τη δυνατότητα, είναι η πυκνή δόμηση του Παγκρατίου. Επίσης, θα αντικαθιστούσα τα παλιά και δύσβατα πεζοδρόμια με καινούργια. Επίσης, περισσότεροι πεζόδρομοι θα ήταν χρήσιμοι για την εύκολη μετακίνηση των πεζών και θα ομόρφαιναν την περιοχή.
• Το τραγούδι που έχω συνδυάσει με την περιοχή μου είναι το «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια» που ερμηνεύει ο Γεράσιμος Ανδρεάτος σε στίχους του Μιχάλη Γκανά. Προφανώς, λόγω του στίχου «χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι», αλλά και επειδή με κάνει να αναπολώ καταστάσεις και φίλους που πλέον δεν βλέπω συχνά λόγω υποχρεώσεων και επειδή έχουν αλλάξει τόπο διαμονής.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
