Με αυτούς που δίνουν τη μάχη

«Κλείδωσε» η ημερομηνία για την αναγγελία του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που θα αφορά τη μείζονα παρέμβαση στην οδό Πανεπιστημίου και θα περιλαμβάνει ένα ευρύτερο σχέδιο πολεοδομικής και συγκοινωνιακής ανάταξης του κέντρου σε μια τεράστια περιοχή, από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου μέχρι και την πλατεία Αιγύπτου, αμέσως μετά το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο / ο διαγωνισμός, που θα υλοποιηθεί με δωρεά του Ιδρύματος Ωνάση, θα ανακοινωθεί την προσεχή Τετάρτη 21 Μαρτίου, παρουσία πιθανότατα όλων των πολιτικών αρχηγών / το ίδρυμα ζήτησε και έλαβε τη συγκατάθεση των πολιτικών αρχηγών, από την Αλέκα Παπαρήγα μέχρι τον Γιώργο Καρατζαφέρη / νέα πρωτοβουλία με σημείο αναφοράς την αναζωογόνηση του κέντρου και τη στήριξη της εμπορικής κίνησης, αυτήν τη φορά από τον Σκάι και τον Εμπορικό Σύλλογο της Αθήνας / κάθε Παρασκευή απόγευμα καλούν τους Αθηναίους να κατέβουν στο κέντρο για να κάνουν τη βόλτα τους, να διασκεδάσουν, να πιουν τον καφέ τους / οι καταστηματάρχες με τη σειρά τους θα ανταποδώσουν με ειδικές προσφορές ως δέλεαρ προς τους υποψήφιους καταναλωτές και μη / πολύ καλή ιδέα, θυμίζει λίγο το «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» στο facebook που, με την ευκαιρία, να πούμε ότι ξεπέρασε τα 3.000 μέλη / το έγραφε πολύ καλά ο Νίκος Βατόπουλος στην «Καθημερινή» σε ένα από τα πιο αισιόδοξα κομμάτια που έχω διαβάσει στον μαύρο κι άραχνο, τελευταία, ελληνικό Τύπο / σημείωνε ο Νίκος: «Αφουγκραζόμενος το “κλίμα”, τολμώ να πω ότι χιλιάδες Έλληνες, αν και με μειωμένα εισοδήματα, με την αγορά ακόμη στεγνή και δυσκίνητη, είναι έτοιμοι να δώσουν τη μάχη τους. Η μάχη στην οποία αναφέρομαι δεν έχει να κάνει με μούντζες και γιαούρτια. Έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα και την πίστη ότι, αργά ή γρήγορα, η Ελλάδα θα ξαναγίνει ευημερούσα. Στον αντίποδα της μοιρολατρίας ή του κυνισμού, κάποιοι Έλληνες, όχι λίγοι, ανασκουμπώνονται κι έχουν πεισμώσει» / το βλέπεις αυτό ακόμα και στο βαλλόμενο πανταχόθεν κέντρο της Αθήνας, εκεί όπου η μάχη δείχνει μερικές φορές να έχει χαθεί / αλλά όχι, δεν είναι έτσι / παρατηρήστε τις λίγες, καινούργιες προσπάθειες που ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί / σαν μικροί βλαστοί ύστερα από πυρκαγιά / προσωπικά και πολύ συνειδητά αν είναι να βγω, θα βγω στο κέντρο, θα φάω στο κέντρο, θα ξοδέψω στο κέντρο / κι όσο μπορώ πηγαίνω σε καινούργια μέρη αλλά και σε παλιά που χρειάζονται στήριξη / ο δήμος θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να βραβεύει όσους ανοίγουν σήμερα επιχείρηση στο κέντρο της Αθήνας / να τιμά αυτούς τους ανθρώπους, να τους λέει ένα μεγάλο μπράβο, να δείχνει με όποιον τρόπο μπορεί την ευγνωμοσύνη του / επιστρέφω στον Νίκο Βατόπουλο για να αντλήσω δύναμη / «Οφείλουμε να επιδείξουμε πίστη. Το πόσο σημαντικό είναι το κλίμα που μεταφέρει ο ένας στον άλλον είναι αυτονόητο, καθώς μία κοινωνία αθροίζεται από μικρούς κραδασμούς πράξεων, σκέψεων και αλληλεπιδράσεων» / και καταλήγει: «Ποτέ δεν είχα παρατηρήσει τόσους Έλληνες να επιθυμούν τη σταθερή, οργανωμένη κοινωνία που αναπτύσσεται, κοιτώντας μπροστά. Ποτέ δεν είχαν γίνει τόσα σχέδια μέσα σε ένα απολύτως αντιαναπτυξιακό κλίμα. Ακριβώς γι’ αυτό, όμως, η Αθήνα, σκοτεινή ακόμη και φορτωμένη τα κρίματα της παρακμής της, θα γίνει αργά ή γρήγορα το θέατρο ενός νέου κύκλου ανάνηψης, στον οποίο ο καθένας από εμάς οφείλει να έχει προσανατολισμένη τη δράση του» / προσυπογράφω κάθε λέξη.