Τα Κίτρινα Ποδήλατα και το Περιστέρι

Μένουμε στο κέντρο του Περιστερίου, μια γειτονιά στην οποία περάσαμε τα πρώτα παιδικά μας χρόνια. Κύριο χαρακτηριστικό της γειτονιάς είναι τα πολλά νεανικά στέκια, οι καφετέριες, τα εστιατόρια κι ένας μεγάλος πεζόδρομος με εμπορικά μαγαζιά που σφύζει πάντα από ζωή, με πολύ κόσμο που πηγαινοέρχεται στην αγορά, είτε για να κάνει τα ψώνια του είτε για να κάνει μια βόλτα στη μεγάλη Πλατεία του Δημαρχείου. Εμείς μένουμε σε έναν πολύ ήσυχο δρόμο, χωρίς πολυκοσμία, κι όμως μια ανάσα μακριά απ’ όλο αυτό.

Υπάρχει ακόμα σε μεγάλο βαθμό αυτή η αίσθηση της γειτονιάς, που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, χαιρετιούνται, λένε «καλημέρα» και αυτό στις μέρες που ζούμε είναι πολύ σημαντικό.

Facebook Twitter

Πολύ αργά το βράδυ, που η αγορά είναι κλειστή και στα γύρω μπαράκια έχει μείνει πια ελάχιστος κόσμος, ειδικά τις καθημερινές, ένας περίπατος στην περιοχή, βλέποντας τις φωτισμένες βιτρίνες ή ακούγοντας τη μουσική που βγαίνει αχνά απ’ τα μαγαζιά, είναι πολύ χαλαρωτικός και μας ξεκουράζει. Το πρωί μας αρέσει να κάνουμε βόλτα στο νέο Άλσος του Περιστερίου, έναν χώρο πραγματικά πολύτιμο για την περιοχή αλλά και πολύ υψηλής αισθητικής. Εκεί γίνονται συνέχεια εκδηλώσεις και δραστηριότητες από συλλόγους κ.λπ., υπάρχουν αναψυκτήρια, δρόμοι για περίπατο, μέρος για να παίξουν τα παιδιά, σημεία όπου μπορεί να γυμναστεί κάποιος ή απλώς να κάτσει και να χαλαρώσει.

Ενώ έχουν φτιαχτεί πολλές νέες, μοντέρνες πολυκατοικίες, υπάρχουν –και διατηρούνται ακόμη καλά– πολλά παλιά σπίτια-μονοκατοικίες με την κλασική αυλή, με τη μουριά στο κέντρο και την καγκελόπορτα, γεγονός που όλοι οι Περιστεριώτες εκτιμούν και γι’ αυτό προσπαθούν να το διατηρήσουν όσο μπορούν, γιατί θυμίζει το παλιό, φτωχικό, μα και πολύ ανθρώπινο Περιστέρι. Τότε που οι οικογένειες γιόρταζαν, έτρωγαν, έπιναν κι επικοινωνούσαν συγκεντρωμένοι κάθε βραδάκι και σε άλλο σπίτι, άλλη αυλή.

Γελάσαμε πολύ με ένα γκράφιτι που είδαμε γραμμένο πολύ κοντά στο σπίτι μας κι έλεγε «ούτε δούλα, ούτε κυρά!». Ήταν ένα λαϊκό σύνθημα με πολιτικοοινωνικές προεκτάσεις.

Στο Περιστέρι μένουν κυρίως άνθρωποι που έχουν δουλέψει πολύ από μικροί λόγω συνθηκών κι έχουν νιώσει τη δυσκολία της ζωής. Είναι άνθρωποι που αγαπούν την εργασία, την οικογένεια, είναι άνθρωποι που προσπαθούν πολύ, που κέρδισαν ό,τι έχουν βασισμένοι στις δυνάμεις τους, έχοντας πάρει τη ζωή στα χέρια τους από νωρίς και γι’ αυτό είναι άνθρωποι περήφανοι μεν, που όμως εκτιμούν και σέβονται τον διπλανό τους.

Δεν κοιτάμε ν’ αλλάξουμε κάτι στη γειτονιά μας, προτιμούμε να προσαρμοζόμαστε σε αυτό που έχουμε ή που μας φέρνει η ζωή, να εκτιμούμε ακόμη και τα δύσκολα, να μαθαίνουμε απ’ αυτά και να αγωνιζόμαστε. Εμείς προσπαθούμε να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας στη καθημερινότητά μας, να αγαπάμε τους ανθρώπους γύρω μας, χωρίς να ζητάμε αντάλλαγμα, και όλα γύρω, όπως και να είναι, «παλεύονται».