☛ «Αγαθόν το εξομολογείσθαι;» αναρωτήθηκε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος στο εντιτόριαλ του προηγούμενου τεύχους μας, μιλώντας για τα επιθετικά τρολ, αλλά και στη στήλη «Εξομολογήσεις» του LIFO.gr. Η Domenica, από την Κολομβία, έγραψε κάτω απ' την ηλεκτρονική μορφή του άρθρου: «Το άρθρο σας είναι πολύ όμορφο και συγκινητικό, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολείστε με όσους είναι κακόβουλοι – το νόημα του Ίντερνετ είναι η απόλυτη ελευθερία τού να είσαι όποιος θέλεις. Παρακολουθώ τη δουλειά σας από τότε που ήμουν πιτσιρίκα και ρούφαγα στα κρυφά το "01" (έχω όλα σχεδόν τα τεύχη και μπορώ να απαγγείλω ακόμα και τώρα κατεβατά από τα αγαπημένα μου άρθρα) και μετά. Πάντα, σε όλα σας τα έντυπα, υπερασπιζόσασταν το δικαίωμα του καθενός να γράφει ό,τι θέλει. Τα τρολ είναι μέρος της ελευθερίας αυτής και εκτός κι αν σας απειλούν ή σας εκβιάζουν, δεν έχετε λόγο να τους παίρνετε στα σοβαρά. Νομίζω πως ελάχιστοι τους διαβάζουν, έτσι κι αλλιώς. Δεν γνωρίζω τις περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεστε, αλλά μέρος μιας εξομολόγησης είναι και το γεγονός πως κάποιοι θα τη λάβουν αρνητικά για τους όποιους δικούς τους λόγους. Προσωπικά, μέσα από αυτό το σάιτ έχω εντυπωσιαστεί από το πώς μπορούν να αντιδράσουν οι άνθρωποι σε μια εντελώς προσωπική εξομολόγηση – προς μεγάλη μου έκπληξη, έχω δεχτεί επιθετικά σχόλια για πράγματα που ποτέ δεν θα θεωρούσα πως μπορούσαν να εξοργίσουν κάποιον. Π.χ. επειδή μου άρεσε η αίσθηση μιας ταινίας ή επειδή έγραψα πόσο πληγώθηκα όταν, ενώ πήρα υποτροφία για το μεταπτυχιακό των ονείρων μου, δεν πήγα, διότι καλύπτονταν μόνο τα δίδακτρα, ή όταν έγραψα πως λόγω κακών εμπειριών πιστεύω πως η περίθαλψη πρέπει να είναι δωρεάν για όλους, Έλληνες και ξένους, ασφαλισμένους και μη. Στη στήλη "Εξομολογήσεις" μερικά από τα σχόλια βγάζουν μια ακατανόητη επιθετικότητα, γενικά όμως οι αναγνώστες δείχνουν σεβασμό και θέληση να βοηθήσουν και απλώς τα προσπερνάνε ή βάζουν το τρολ στη θέση του με χιούμορ».
«Το χιούμορ είναι ο βασικότερος τρόπος να αντιμετωπίσεις ένα κακόβουλο τρολ, ή και η αδιαφορία, το να μην το ταΐζεις, γιατί αυτό θέλει» μας έγραψε και ο Νίκος Μαρκοστάμος με mail.
Ο/η fedora έπιασε το θέμα από εκεί που το άφησε η Domenica, την επιθετικότητα που βγάζουν ορισμένοι online: «Oι άνθρωποι βγάζουν επιθετικότητα, αγαπητή Domenica, επειδή είναι προσηλωμένοι στη δυστυχία τους, από την οποία επ' ουδενί δεν διανοούνται ν' απαλλαγούν. Και αυτήν τη δυστυχία προβάλλουν στους άλλους. Είναι, βλέπεις, πιο εύκολο να είσαι κακός με τους γύρω σου παρά καλός με τον εαυτό σου, δηλαδή να του προσφέρεις λίγη χαρά ώστε να μπορείς να δεχτείς τη χαρά ή τη λύπη του άλλου. Επίσης, η ευγένεια είναι ζήτημα καλής αγωγής και από αυτήν υπάρχει έλλειψη στην Ελλάδα. Χαιρετισμούς στη μακρινή Κολομβία!».
☛ «Να γιατί δεν θέλω να φύγει ακόμα ο χειμώνας» έγραψε ο Μιχάλης Μιχαήλ στα «Ημερολόγια Κουζίνας», μπλέκοντας αριστοτεχνικά τη θαλπωρή του σπιτιού μια κρύα χειμωνιάτικη ημέρα με τα αχνιστά μαγειρέματα. Δεκάδες αναγνώστες ταυτίστηκαν, όχι μόνο γιατί κι αυτοί δεν είχαν προλάβει να κάνουν όλα όσα ήθελαν αυτόν το χειμώνα αλλά και λόγω της αγάπης τους για την εποχή. Π.χ.: «Χαμογέλασα κι ας είμαι περίπου 52 μοίρες βόρεια!» (Θέμος) / «Πόσο όμορφο και γεμάτο θαλπωρή το κείμενό σας σήμερα!» (fedora) / «Ναι, στα αχνιστά παράθυρα από τις κατσαρόλες που σιγοβράζουν... Ναι, στα κασκόλ που δεν πετιούνται στα backpacks... Ναι, στον χειμώνα για λίγο ακόμη. Και, ναι, σήμερα έβρεχε όλη μέρα». (dole) / «Προχθές έφαγα τις πρώτες φράουλες της... άνοιξης (;)... άνοιξη δεν έβγαιναν παλιά αυτές;» (bella) / «Πραγματικά υπέροχο...» (Zaphod Beeblebrox). Μερικοί, βέβαια, ψήθηκαν, αλλά δεν μάσησαν, όπως ο g_theo («Παραλίγο να με ψήσει το κείμενο, αλλά όχι, θέλω καλοκαίρι!») και ο wtf («Παραλίγο να με τουμπάρεις κι εμένα, αλλά θέλω να πάω στην παραλία!»). Με αφορμή αυτούς, ο poniros σχολίασε: «Απορώ με τους λάτρεις του καλοκαιριού στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ο χειμώνας μας είναι ο πιο ήπιος της Ευρώπης και το κρύο κρατάει 1 με 2 μήνες το πολύ! Όλο τον υπόλοιπο χρόνο είναι (σχεδόν) καλοκαίρι! Μέχρι τον Νοέμβρη σκάμε από τη ζέστη και τέλη Απριλίου αρχίζουν τα πρώτα σημάδια. Στο ενδιάμεσο οι λάτρεις του καλοκαιριού έχουν αρκετό καιρό να χαρούν τα μπάνια, την ξεγνοιασιά, τα καφεδάκια και όλες αυτές τις βαρετές (κατ' εμέ, προφανώς) συνήθειες! Είμαι από τους λίγους που αγαπάνε τον όποιο χειμώνα βιώνουμε στην Αθήνα και όταν οι κουβέντες περί καλοκαιριού αρχίζουν από τώρα, με κάνουν να σκέφτομαι γιατί ο κόσμος θέλει τόσο καλοκαίρι».
σχόλια