Πώς αποφάσισες να κάνεις ταινία για το Black Box της Κρατικής Σχολής Χορού;
Η Κρατική Σχολή Χορού είναι για μένα μια όαση, ένας μικρός παράδεισος δημιουργίας. Παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, οι χορευτές-φοιτητές συνεχίζουν να παράγουν έργο και να μένουν αφοσιωμένοι σε αυτό που αγαπούν. Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες. Επίσης, είναι σημαντικό πως δεν είναι μόνο καλοί χορευτές αλλά και ο χαρακτήρας τους και η προσωπικότητά τους παρουσιάζουν τρομερό ενδιαφέρον.
Σε τι βαθμό αυτοσχεδίασαν οι χορευτές;
Οι χορευτές αυτοσχεδίασαν σε κάποια από τα κομμάτια, όπως σε αυτό του Τόνο, όπου όμως ο χορογράφος καθοδήγησε αυτούς τους αυτοσχεδιασμούς και στο τέλος έκανε τη σύνθεση της χορογραφίας. Σε άλλα κομμάτια, όπως σε αυτό του Κωνσταντίνου Ρήγου, δεν υπάρχει αυτοσχεδιασμός με την αυστηρή έννοια του όρου, γιατί η χορογραφία προϋπήρχε.
Τι σε γοητεύει στον χορό;
Το γεγονός ότι αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας, που βασίζεται στο ανθρώπινο σώμα. Ο θεατής μπορεί να αναγνωρίσει ένα μέρος του εαυτού του ή και να ταυτιστεί με αυτό που συμβαίνει στη σκηνή μέσω της εμπειρίας του από τη ζωή και όχι απαραίτητα μέσω λογικών διεργασιών. Επίσης, με γοητεύει το γεγονός ότι πρέπει να είσαι παρατηρητικός σε μικρές χειρονομίες. Αυτές οι μικρές κινήσεις ή χειρονομίες μού φαίνονται τρομερά ενδιαφέρουσες, αυτή η σημασία στη λεπτομέρεια. Στον χορό επίσης είναι απαραίτητη η συνειδητότητα του σώματος τόσο των χορευτών όσο και των θεατών, μέσω της οποίας εξερευνώνται ανθρώπινα συναισθήματα.
Ποια είναι τα αρνητικά και τα θετικά του ως μέσου αφήγησης;
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο χορός για να εκφράσει ανθρώπινες καθημερινές καταστάσεις επιτρέπει στον θεατή διαφορετικές ερμηνείες και σχετίζεται με τις προσωπικές εμπειρίες και τα συναισθήματά του. Ο χορός, βέβαια, είναι κάτι πολύ ζωντανό, ίσως η πιο ζωντανή από όλες τις τέχνες. Η δυσκολία εντοπίζεται στη μεταφορά αυτής της τόσο ζωντανής γλώσσας σε μια κινηματογραφική ταινία.
Έχεις πτυχία από φημισμένα πανεπιστήμια: ΑΣΟΕΕ, LSE, Berkley. Τι σε κέρδισε στη σκηνοθεσία;
Αυτό που με ενδιαφέρει στη σκηνοθεσία είναι η ευκαιρία να διηγηθείς προσωπικές ιστορίες. Ιστορίες για πράγματα που αγαπάς, ιστορίες από τα όνειρά σου και τις εμπειρίες σου.
Τι κρατάς από τις σπουδές και τη δουλειά στην Αμερική;
Το γεγονός ότι δεν έχει σημασία από πού είσαι ή ποιος είσαι. Η πρόσβαση στη γνώση είναι ανοιχτή σε όλους και αυτό είναι κάτι μοναδικό. Υπάρχει, δηλαδή, μια γενναιοδωρία από τους ανθρώπους, που μεταδίδουν τη γνώση τους χωρίς διακρίσεις. Από εκεί και πέρα, εναπόκειται στον καθένα να διαχειριστεί αυτό που του προσφέρεται.
σχόλια