☛ Μεγάλη κουβέντα άνοιξε με αφορμή το πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Δημήτρη Κυριαζή («Μπορούμε να αποκτήσουμε το παραλιακό μέτωπο που αξίζει στην Αθήνα;») στο προηγούμενο τεύχος μας. Προέκυψαν πολλές απορίες, αλλά και μερικά διλήμματα.
«Ή τα "μπάνια του λαού" ή δουλειές και ανάπτυξη του τουριστικού δυναμικού» έγραψε ο Θέμος. «Ξεκάθαρες επιλογές: ή θα κολλήσουμε στο 1974 ή θα φύγουμε εμπρός. Το Αιγαίο μπορεί να γίνει ο Νο 1 προορισμός των πολυεκατομμυριούχων και να φάει όλη η Ελλάδα, αλλά εμείς βάζουμε προτεραιότητα τη δυνατότητα του καθένα να αφήνει τις γόπες του και τις σακούλες του όπου γουστάρει».
«Εμείς δικαίωμα θα έχουμε να πάμε στην παραλία ή θα πληρώνουμε 10 euros είσοδο;» ρώτησε τον Θέμο ο atman, για να λάβει την απάντηση: «Όλοι θα πληρώνουν: η καθαρή παραλία δεν καθαρίζεται μόνη της, θέλει λεφτά, το τσάμπα τέλειωσε. Τώρα, αν θέλει το κράτος να κάνει κοινωνική πολιτική και να μοιράζει εισιτήρια σε φτωχούς, μαγκιά του και δικαίωμά σου να ψηφίσεις το κόμμα που θα το κάνει».
«Προσωπικά, δεν κατανοώ γιατί σταμάτησαν οι δημοτικές επιχειρήσεις για τις πλαζ» σχολίασε ο/η OnyR. «Οι συνθήκες ήταν αξιοπρεπείς, το εισιτήριο πολύ προσβάσιμο με τις ξαπλώστρες και την ομπρέλα μαζί. Και όποιος ήθελε πήγαινε και στη διπλανή δωρεάν παραλία. Συμφωνώ να υπάρχουν μερικές ιδιωτικές, αλλά όχι και όλη η παραλιακή πια! Δεν χρειαζόμαστε παραλίες-club, με τη μουσική στη διαπασών, να προσπαθείς να ηρεμήσεις με ωτοασπίδες μετά το μπάνιο σου. Και επίσης, πότε θα αναδιαμορφωθούν το Νέο Φάληρο και το Μοσχάτο και όλες οι περιοχές που πάνε μέχρι τον Πειραιά; Κάποτε ήταν "Κυανή Ακτή" και οι εκάστοτε κυβερνήσεις γκρέμισαν τα πάντα. Τώρα πάνε να τα ξαναφτιάξουν».
«Εγώ, πάλι, γιατί βρίσκω τις ονομασίες "ελληνική Ριβιέρα" και "Κυανή Ακτή" τόσο, μα τόσο επαρχιώτικες και τόσο, μα τόσο δηλωτικές του ότι αυτοί που είναι υπεύθυνοι θα κάνουν και πάλι μια τρύπα στο νερό;» έγραψε ο/η C.P. «Τέλος πάντων... η λογική τού χωρίζω οικόπεδα και τα δίνω σε ιδιώτες χωρίς να ξέρω τι θέλω δεν θα φέρει τίποτα καλό. Οι ιδιώτες πρέπει να συμμετέχουν αλλά και ο δημόσιος φορέας πρέπει να ξέρει τι θέλει να δημιουργήσει στην παραλιακή. Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης ο ιδιωτικός τομέας είχε πολύ πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή στα έξοδα από τον αντίστοιχο ιδιωτικό τομέα στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, αλλά αυτό που κατασκεύασαν πρόσφερε πολύ περισσότερα στον μέσο πολίτη της Βαρκελώνης! Ας αποφασίσει ο αρμόδιος ελληνικός φορέας τι θέλει στην παραλιακή ζώνη και ας φτιάξουν ένα μακρόπνοο σχέδιο ανάπτυξης, με σεβασμό στο περιβάλλον και στους πολίτες. Αν είναι σοβαροί, θα βρουν και σωστούς ιδιώτες να επενδύσουν. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό το κάτι θα πρέπει να είναι πρωτότυπο, κάτι που θα εντυπωθεί στον κόσμο ως η "αθηναϊκή παραλιακή" και δεν θα παραπέμπει σε καμιά "Ριβιέρα"».
☛ Με αφορμή τη δήλωση του Λάκη Γαβαλά τη στιγμή που αποφυλακίστηκε («τα πάντα στη ζωή δεν είναι ούτε τιμωρία, ούτε και μεγάλη ευτυχία. Είναι κάτι το ενδιάμεσο»), ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος έγραψε το προηγούμενο editorial του με τίτλο «Κάτι το ενδιάμεσο».
«Για να το μεταφέρω λίγο παραπέρα, το ενδιάμεσο είναι το κέντρο που λείπει, ειδικά ΤΩΡΑ» σχολίασε ο Δ.Κ. «Και όταν το κέντρο εκλείπει, ανδρειώνονται τα άκρα. Ο καλός Λάκης το κατάλαβε, ίσως, έπειτα από εγκλεισμό. Αλλά, πάντως, και πάντα, όταν το κέντρο, δηλαδή ο ΛΟΓΟΣ, εκλείπει, δεν ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Προσοχή και εγρήγορση στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε».
Ο Mad Urbanist έγραψε: «Ο Γαβαλάς και ο κάθε Γαβαλάς θα είναι πάντα, ακόμα και γυμνός, ο "βασιλιάς" της ρεμούλας, της Κωστοπουλιάδας, της υπερμυθικής Λυμπεριάδας, την πιστολιάς, της Σκουφά και Κανάρη γωνία, της σαπίλας του δηθεναριού, των Mad Video Awards, της κάθε πέτρας που πατάει ο κάθε πικραμένος ψευτο-celebrity στα Ματογιάννια της Μυκόνου, της πoπ μπουζοκοβλαχο-λουλουδιστικής μουσικής που μοιάζει με βέλασμα γελάδας που ζητάει να γκαστρωθεί απο μαύρο ταύρο... "βασιλιάς" της χωριάτικης σαλάτας με ρόκα παρμεζάνα και καρύδια με σος μπαλσάμικου, του κουβούκλιου τεχνητού μαυρίσματος, του ασεξουέλ και μπουλκουμέλ, της αμπελοφιλοσοφίας, της εποχής του χρηματιστηρίου, της ξεθυμασμένης Moët Rouge, της μη απόδοσης ΦΠΑ... της μπουγάδας... της φυλακής τα σίδερα και της ξεχειλωμένης φανέλας... και, φυσικά, η ψυχή του πάρτι... και η "βασίλισσα"... της ψημένης πατάτας που λιώνει στο στόμα... free da kallo of your brain Lakis!...».
☛ Η συνέντευξη του Κοντοπίδη («Είναι ο Κοντοπίδης Θεός; 60' με τους Ponzi Room») στον M. Hulot ιντριγκάρισε και τους φαν και τους εχθρούς. Να τρία σχόλια:
«Kοντόπα, είσαι ντόπα. Συνέχισε έτσι και μην καταλήξεις σαν τον Μikeus» (k.st) /
«Θα έπρεπε να υπάρχει μάθημα με τα βιντεάκια του Κοντοπίδη από την 1η Δημοτικού αντί για τα Θρησκευτικά στα σχολεία...» (DeltaKapa) /
«Γιατί σας αρέσει, ειλικρινά; Θεωρείται χιούμορ αυτό που κάνει; Μερικές φορές τον χάνω, λέει ασυναρτησίες και δεν ξέρει τι λέει. Another trash web piece» (Ugg-α-μπ-Uggas)
σχόλια