☛ Για το facebook έγραψε στο περασμένο του editorial ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος και πήρε πολλά like αλλά και ενδιαφέροντα σχόλια.
«Ο Zuckerberg λέει πως το ιδιωτικό απόρρητο πέθανε γιατί αυτό πληρώνεται για να καταφέρει... αυτός είναι ο σκοπός της επιχείρησής του» έγραψε ο/η Magritte Clouds. Όμως, ακόμα και σήμερα, είναι δυνατόν να κρατήσεις την ιδιωτικότητά σου, φτάνει να μην τσιμπάς στα δολώματα που σου ρίχνουν χαϊδεύοντας τον ναρκισσισμό σου.
Ότι το facebook μας τελείωσε υποστήριξε ο SMURFakos: «Δεν ξέρω εάν το f/b άλλαξε ή όχι τις ζωές μας, πάντως ό,τι ήταν να κάνει το έκανε ήδη. Ο κόσμος έχει στραφεί πλέον μαζικά σε πιο μικρές εφαρμογές. Και ναι, οk, έχει καταντήσει κοινότοπο να λες ότι είναι τελειωμένο, όμως ισχύει απολύτως: σε 2 (3 το πολύ) χρόνια δεν θα το θυμούνται ούτε οι babyboomers (το σημερινό του target group δηλαδή)».
☛ Το εξαιρετικό μας κομμάτι για την Αρχαία Νεμέα «Τόση ομορφιά κινδυνεύει να μείνει χωρίς επισκέπτες», η συνέντευξη που πήρε η Αγιάτη Μπενάρδου από τον καθηγητή Μίλλερ που αναστήλωσε τον ναό του Δία το 1983, προκάλεσε ενθουσιώδη σχόλια, όπως το εξής της Lulu:
«Καταπληκτική συνέντευξη, μάθημα ζωής για τους ανθρώπους γενικά και για εμάς τους Έλληνες ειδικότερα», αλλά και εύλογες απορίες: «Πώς γίνεται με δικά τους χρήματα να αγοράζουν γη οι αρχαιολόγοι για να φτιάξουν μουσείο και να την παραδίνουν στο κράτος, λες και την πλήρωσε το ίδιο;» (Ανώνυμος)
☛ Για «12 δισκοπωλεία της Αθήνας που πρέπει να ξέρεις, αν αγαπάς τη μουσική και το βινύλιο» έγραψε η Μαρία Παππά και ο Αλέξανδρος Ακρίβος τα φωτογράφισε.
Στα σχόλια της ιντερνετικής εκδοχής του άρθρου οι αναγνώστες επιχαίρουν για τις επιλογές («Junk Records for the win!» γράφει η Miss_Anthropy), ενώ άλλοι προτείνουν κι άλλα, που δεν χώρεσαν στη λίστα. Π.χ. το Discobole στη Χαριλάου Τρικούπη, το Vinyl Microstore στη Διδότου, το No Remorse, τον Ζαχαρία στο Μοναστηράκι.
Παράλληλα, όμως, άνοιξε και η κουβέντα για την απαξίωση του CD ως μέσου από τον Double Helix: «(Οι φαν του βινυλίου το απαξιώνουν) αλλά να θυμάστε ότι το CD, όπως και το digital download, είναι ένα φτηνό μέσο διάθεσης της μουσικής. Ειδικά στην εποχή μας, οι περισσότεροι μουσικοί παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και ηχογραφούν/διαθέτουν μόνοι τους τη μουσική τους, χωρίς (ή με ελάχιστη) ανάμειξη εταιρείας. Τα δύο αυτά format είναι ο πιο φτηνός τρόπος για να διαθέσεις τη μουσική σου σε χαμηλή τιμή, αφού το βινύλιο είναι ακριβό στην παραγωγή του και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η τιμή διάθεσής του να είναι υψηλή (κοινώς, όχι για όλες τις τσέπες). Το ζητούμενο είναι να γίνει το format αντικείμενο φετίχ συλλογής ή ο κόσμος να απολαμβάνει μουσική και ταυτόχρονα να αμείβεται ο καλλιτέχνης; Να θυμάστε ότι καλοί και ωραίοι οι μεταχειρισμένοι δίσκοι, αλλά ο καλλιτέχνης δεν κερδίζει φράγκο από αυτούς...».
«Μα, δεν κέρδισε ο καλλιτέχνης, τουλάχιστον όταν πωλήθηκε ο δίσκος την πρώτη φορά;» διαφώνησε ο/η spymeonme.
«Αντίθετα, τα ψηφιακά μέσα μπορούν να διευκολύνουν τη διακίνηση της μουσικής χωρίς να αμείβεται ο καλλιτέχνης. Πράγμα άδικο...», στο οποίο ο Double Helix απάντησε: «Όταν αναφέρεσαι σε ψηφιακά μέσα, μιλάς για το παράνομο download, έτσι; Εγώ μιλάω για το νόμιμο μέσω της ιστοσελίδας του καλλιτέχνη ή άλλου webstore, όπως π.χ. το Amazon. Τις περισσότερες φορές ο καλλιτέχνης κερδίζει το 90% από τα λεφτά που δίνεις. Όσον αφορά το σχόλιό σου, απάντησέ μου το εξής: επειδή κέρδισε την πρώτη φορά, γιατί τα 50, 100 ή 200 ευρώ που κάνει ένα σπάνιο βινύλιο να τα κερδίσει ο μαγαζάτορας (που συνήθως το έχει αγοράσει πολύ πολύ φτηνότερα);».
☛ «Ενοίκιο: Μηδέν ευρώ» λεγόταν το ρεπορτάζ του M. Hulot και να μερικές από τις αντιδράσεις σ' αυτό:
«Αυτό το "μένω τζάμπα μέσα στο σπίτι ή το μαγαζί" είναι βρετανικό φαινόμενο (από όσο γνωρίζω). Πληρώνεις μία λίρα τον χρόνο ενοίκιο και είσαι υποχρεωμένος ως ενοκιαστής να πληρώσεις τον φόρο ακίνητης περιουσίας, που είναι σημαντικό ποσό. Είχα διαβάσει προ καιρού για ένα μεγαλοκατάστημα στο Λονδίνο που ήταν μια τέτοια περίπτωση... Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα... ΥΓ.: Είναι ολοφάνερο ότι η ακίνητη περιουσία της ελληνικής μεσοαστικής τάξης πνέει τα λοίσθια. Ζωή σε λόγου μας και κρίμα τους κόπους τόσων χρόνων για την αγορά ενός παλιοδιαμερίσματος ή εξοχικού...». (σταδαίος)
«Ήταν, δηλαδή, μια λογική τιμή τα 450 ευρώ για τριάρι στα Εξάρχεια; 154.000 δραχμές; Παιδιά, ακούμε τι λέμε; Ώρα, δηλαδή, να στενοχωρηθώ εγώ για τον αισχροκερδή ιδιοκτήτη και όλους τους κερδοσκόπους που μετέφρασαν το ένα ευρώ σε εκατό δραχμές αντί για τις επίσημες 340; Ελπίζω, τουλάχιστον, να λειτουργήσει το φορολογικό σύστημα και να μη γίνουν (πάλι) απάτες». (amyM)
σχόλια