Μένω στην Πλάκα. Σε γειτονιά πυκνοκατοικημένη, αλλά μοναχικά ρομαντική. Έχει την εικόνα της Αθήνας όπως ήταν πριν από πολλές δεκαετίες κι αυτό έχει από μόνο του μια άλλη ενέργεια.
- Έχω ανακαλύψει ότι στη γειτονιά μένουν –τυχαία φυσικά– πολλοί μουσικοί. Ένας πιανίστας, που είναι και δάσκαλος, ένας τσελίστας και μια υψίφωνος υπέροχη που την ακούμε να κάνει ασκήσεις κάθε μέρα με την ίδια πειθαρχία και αυστηρότητα που ταιριάζει στη δουλειά μας. Έτσι μοιάζουμε σαν μια μικρή ορχήστρα που κανείς δεν συνάντησε ποτέ κανέναν, αλλά όλοι μας μιλάμε την ίδια γλώσσα και συνδιαλεγόμαστε με νότες και ηχοχρώματα.
- Έχει πλακόστρωτα σοκάκια που κάποιες φορές σε βγάζουν σε κάποιες καλόγουστες καφετέριες με πολύ κόσμο, κάποιες φορές σε οδηγούν σε όμορφα αδιέξοδα, συνοδευμένα από γλάστρες με υπέροχα ευωδιαστά λουλούδια που βρίσκονται στην είσοδο των σπιτιών κι άλλοτε σε πηγαίνουν ταξίδι στον χρόνο, αφού η Πλάκα αποτελεί τη μοναδική συνοικία της Αθήνας που μπορεί κάποιος σε τέτοια έκταση να δει την πόλη όπως ήταν πριν από 100 χρόνια.
- Αρκετά κοντά μου είναι ο λόφος της Πνύκας, όπου πηγαίνω με τον γιο μου καμιά φορά, κάνουμε περίπατο, μιλάμε κοιτώντας την Αθήνα από ψηλά και αναρωτιόμαστε εάν το απέραντο τοπίο από φωτάκια είναι πραγματικά όμορφο ή απίστευτα αποκρουστικό. Την απάντηση τη δίνει σχεδόν πάντα το φως της ημέρας...
- Η γειτονιά μου είναι ουσιαστικά ένα συνονθύλευμα εποχών και γενεών που καλούνται να μοιραστούν το ίδιο δρομάκι με τα οπωροφόρα δέντρα, που είναι πολύ μεγάλα για να θυμίζουν την ηλικία της, και να περπατήσουν παρέα σε μια βόλτα στον χρόνο που αγκαλιάζει και συνθλίβει ταυτόχρονα τα πάντα.
- Μου αρέσει το γεγονός ότι εδώ μένουν πολλοί άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που διαπνέονται από τον αέρα της εποχής τους και είναι ευγενείς, πολύ διακριτικοί και χαμογελαστοί όταν σε καλημερίζουν στο ασανσέρ. Σε αντίθεση πάντα με τους νεότερους αφιχθέντες, τους γεμάτους στρες και εγωκεντρισμό, εκείνους που ποτέ δεν έμαθαν ποιος μένει δίπλα ή πάνω ή κάτω, αλλά μπορούν πολύ εύκολα να τσακωθούν μαζί τους για οποιονδήποτε χαζό λόγο.
- Δεν υπάρχουν μαγαζιά πολύ κοντά για τρόφιμα ή άλλα αναγκαία κι έτσι η αίσθηση της γειτονιάς, με τον παντοπώλη ή τον κρεοπώλη ή τον μανάβη, είναι μάλλον ανύπαρκτη. Όμως μας αρέσει να πηγαίνουμε στη λαϊκή αγορά κι αυτό έχει κάτι από παλιά Ελλάδα, όπως τουλάχιστον μεγάλωσα εγώ στην Πάτρα.
- Στη γειτονιά μου δεν υπάρχει κάποιος «τρελός» ή περίεργος τύπος. Ο καθένας όμως ξεχωρι- στά είναι πολύ ενδιαφέρουσες προσωπικότητες που μαζί τους δένεσαι, χωρίς να το καταλάβεις, με τον καιρό, και αναγνωρίζεις κάτι οικείο και τρυφερό, που δεν είναι άλλο από την επαφή, την απλή, καθημερινή «καλημέρα».
- Τις γειτονιές δεν τις φτιάχνουν παρά μόνον οι άνθρωποι και η μεταξύ τους αγάπη.
- Δεν θα άλλαζα τίποτα σ' αυτό τον «κόσμο» της γειτονιάς μου. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ζει σε μια αρμονία με το δρομάκι που είναι αδιέξοδο...
σχόλια