Μένω στους Θρακομακεδόνες. Πάνω στο βουνό, στα πεύκα και στα κυπαρίσσια. Στα πουλάκια και στ' αηδόνια. Με μια θέα συναρπαστική, ειδικά τα βράδια, με μια Αθήνα σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Παρ' όλα αυτά, μακριά κι αγαπημένοι!
- Γεννήθηκα στη Νάουσα, στους πρόποδες του Βερμίου, και μένω στους πρόποδες της Πάρνηθας από το 1993. Σίγουρα δεν είμαι παιδί της πόλης, μάλλον κόρη των βουνών.
Όση ομορφιά και ηρεμία κι αν υπάρχει τελικά, είναι ακριβό σπορ το να μένεις στους Θρακομακεδόνες.
- Ιδιαίτερο γνώρισμα της περιοχής, το καταπληκτικό κλίμα. Μετά τον πόλεμο πήγαιναν εκεί τους φυματικούς. Επίσης, το φως. Δημιουργεί τέλειο φόντο κάθε εποχή. Φθινόπωρο με υπέροχες ώχρες, την άνοιξη το απόλυτο πράσινο, καλοκαίρι χωρίς air-condition και χειμώνας με κρύο, πολύ κρύο. Πέντε-έξι βαθμούς πιο χαμηλά από την Αθήνα.
- Στον δρόμο που μένω, επειδή είναι πολύ ψηλά, μακριά από την όμορφη πλατεία που θυμίζει ακόμη άλλες εποχές, έχει μόνο σπίτια και δυστυχώς σπάνια βλέπω τους γείτονες. Κυρίως βλέπω τα αυτοκίνητά τους. Αυτό με πειράζει λίγο, γιατί δεν υπάρχει οικειότητα μεταξύ μας, δεν γνωριζόμαστε, κι ούτε θα πιούμε καφεδάκι στη γειτόνισσα. Τους ακούω, όμως, στις γιορτές, στα γλέντια τους ή όταν χιονίζει. Τότε βγαίνουν όλοι έξω, γιατί ακόμη και στους Θρακομακεδόνες είναι σπάνιο γεγονός το χιόνι και χαιρόμαστε σαν παιδιά.
- Όταν πρωτοπήγα στους Θρακομακεδόνες, έλεγα ότι θα βολτάρω συνέχεια, γιατί είναι πραγματικό βουνό με λίγα σπίτια. Παρ' όλα αυτά, μόνο για να χάσω κανένα κιλό περπατώ –με ρυθμό– σε έναν καταπληκτικό δρόμο που περνάει από το Μοναστήρι Γυναικών της Αγίας Παρασκευής και φτάνει στην πίσω πλευρά της Βαρυμπόμπης, μέσα από το βουνό. Μαγεία!
- Όταν έρχεται κάποιος στο σπίτι, δεν προλαβαίνω να του δείξω τους Θρακομακεδόνες. Μένουμε στο σπίτι με καφέ, τσιπουράκια, κρασάκια και καλό φαγητό που μαγειρεύω πάντα εγώ. Αλλά πιστεύω πως η πλατεία είναι πανέμορφη, με πολλούς νέους που περνάνε την ώρα τους στο ωραίο καφέ και στο μεγάλο περίπτερο. Επίσης, τα καλοκαίρια γίνονται και κάποιες συναυλίες στο μικρό θεατράκι της πλατείας. Τότε γίνεται πανικός και μου αρέσει πολύ, γιατί δεν βλέπουμε κόσμο συχνά.
- Ευτυχώς, δεν υπάρχουν πολυκατοικίες και σε γενικές γραμμές τα σπίτια είναι όμορφα, μικρά και μεγάλα, με χαρακτηριστικό τις αυλές τους με τα φυτά και τα δέντρα.
- Μια μέρα χιόνιζε και είχε πάγο. Κόλλησα, λοιπόν, με το αυτοκίνητο. Ήμουν μόνη μου και χωρίς τηλέφωνο. Βγήκα να ζητήσω βοήθεια. Και βλέποντας κάποια αυτοκίνητα να έρχονται πολύ αργά, σήκωσα το χέρι μου. Σταματάει το πρώτο αυτοκίνητο και τα άλλα δύο που ερχόντουσαν από πίσω πέφτουν πάνω του, ευτυχώς χωρίς ζημιές. Μετά το πρώτο σοκ βάλαμε τα γέλια, βγήκε και ένας κύριος που έμενε εκεί και μας κέρασε τσίπουρο για να αντέξουμε το κρύο. Ωστόσο, είχαμε γίνει όλοι μοβ από την παγωνιά.
- Οι χειρότερες αναμνήσεις είναι από τη φωτιά του 2007. Είχε φτάσει πολύ κοντά στα σπίτια. Αυτό το θρίλερ παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία. Ποτέ δεν έχω φοβηθεί περισσότερο. Θυμάμαι, μας είχαν πει να ρίξουμε πολλά νερά κι έτσι ανεβήκαμε στις σκεπές και τις βρέχαμε, όπως και τα δέντρα. Τότε τη γλιτώσαμε. Αλλά κάθε καλοκαίρι η αδρεναλίνη πάει στα ύψη, όταν λείπω για συναυλίες.
- Φυσικά, η κρίση έχει χτυπήσει και εδώ. Όμορφα σπίτια που δεν μπορούν να ζεσταθούν. Αυτοκίνητα που υπολειτουργούν. Συνταξιούχοι που υποφέρουν. Παιδιά που παρακαλάνε στο φούρνο για ψωμί, νηστικά. Θλιβερό, αν σκεφτούμε πως για να μένεις στους Θρακομακεδόνες υποτίθεται πως έχεις μια οικονομική επιφάνεια. Όση ομορφιά και ηρεμία κι αν υπάρχει τελικά, είναι ακριβό σπορ το να μένεις εκεί.
- Υπάρχει μία ηλικιωμένη κυρία που ζει μόνη της, με καρδιά μικρού παιδιού, γεμάτη ενέργεια, που την ξέρουν και την αγαπάνε όλοι. Πάει παντού με τα πόδια και δίνει συμβουλές σχετικές με τη βοτανολογία, μυστικά μακροβιότητας και αγάπης. Μας δίνει το παράδειγμα, πώς μπορείς με λίγα να είσαι χαρούμενος και υγιής.
Info: H κυρία Τσαλιγοπούλου βρίσκεται σε περιοδεία ανά την Ελλάδα και μέσα στο 2015 θα βγάλει νέο δίσκο, από τον οποίο ακούγεται ήδη το «Τράβα, ρε μάγκα και αλάνι».
σχόλια