- Μένω στο Π. Ψυχικό, σε μια ήσυχη γειτονιά απέναντι από την παλιά αγορά και κοντά στο δημοτικό σχολείο. Σε αυτό το σπίτι μένω 5 χρόνια, αλλά στην ίδια γειτονιά έχω ζήσει όλα μου τα παιδικά χρόνια.
- Ύστερα από αρκετά χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, μου έλειπαν αρκετά η ησυχία και η ηρεμία της περιοχής αυτής. Και με αφορμή το δώρο που μου έκαναν κάποιοι καλοί μου φίλοι, τη Μπάκα, ένα πανέμορφο bull terrier, είχα ένα επιπλέον κίνητρο να μένω κοντά στο πράσινο για να μπορώ να τη βγάζω βόλτα.
Ένα ιδιαίτερο γνώρισμα της γειτονιάς μου είναι ότι όλοι οι δρόμοι έχουν το όνομα φυτών και λουλουδιών (Ανθέων, Χρυσανθέμων, Πασχαλιάς, Δάφνης...) – εκτός από τον δικό μου!
- Ακριβώς απέναντι από το σπίτι υπάρχει ένα μικρό πάρκο, το οποίο επισκέπτομαι τουλάχιστον δύο φορές τη μέρα, βγάζοντας τον σκύλο μου βόλτα. Εκεί κάθομαι σε ένα συγκεκριμένο παγκάκι και ακούω μουσική ή άλλες φορές παίζω με την Μπάκα, πετώντας της κουκουνάρια για τα οποία τρελαίνεται.
- Στο Ψυχικό δεν έχει πολλά μαγαζιά και τα περίπτερα αντικαθιστούν τα μίνι μάρκετ, αφού μπορείς να αγοράσεις από αυτά μέχρι και χαρτί τουαλέτας. Το αγαπημένο μου περίπτερο είναι αυτό στην 2η πλατεία Ψυχικού, λόγω του ιδιοκτήτη του και του χιούμορ του. All time classic για φαγητό είναι η ταβέρνα της κυρίας Μαρίας. Οι γονείς μου μας πήγαιναν με την αδερφή μου εκεί κάθε βδομάδα το καλοκαίρια – και πάντα έτρωγα εξοχικό (έχει το πιο τέλειο). Για ποτό δεν υπάρχει κάποιο μαγαζί που να πηγαίνω, αράζω στη δεύτερη πλατεία του Ψυχικού για μπίρες ή συνήθως βγαίνω στο κέντρο. Το καλοκαίρι, το highlight της περιοχής είναι το θερινό σινεμά της Φιλοθέης – από τα καλύτερα της Αθήνας.
- Από τα αγαπημένα μου καταστήματα, επίσης, είναι και το υπαίθριο ανθοπωλείο στην πλατεία, το Blue Bell. Ένας λουλουδάς με το φορτηγάκι του βρίσκεται μέρα-νύχτα εκεί.
- Κάποιον που δεν ξέρει την περιοχή θα τον πήγαινα μια βόλτα με το αυτοκίνητο (γιατί κουράζομαι εύκολα) από τον Φάρο μέχρι τα Τουρκοβούνια, για να δει πόσο ήσυχα και ήρεμα κυλούν τα πράγματα στο Ψυχικό, και από τα Τουρκοβούνια να απολαύσει τη θέα, έχοντας όλη την Αθήνα στα πόδια του.
- Μου αρέσουν κάποιες ξεχασμένες '60s μονοκατοικίες που έχουν ιδιαίτερους κήπους με φοίνικες. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλές τέτοιες εγκαταλελειμμένες, που παραμένουν αναξιοποιητές. Γενικά, υπάρχουν απίστευτα σπίτια στο Π. Ψυχικό και καμιά φορά, με τη φίλη μου, κάνουμε βόλτες με το μηχανάκι και βαθμολογούμε τα κτίρια, λέμε αν θα θέλαμε να μένουμε στο ένα ή στο άλλο κ.λπ.
- Ένα ιδιαίτερο γνώρισμα της γειτονιάς μου είναι ότι όλοι οι δρόμοι έχουν το όνομα φυτών και λουλουδιών (Ανθέων, Χρυσανθέμων, Πασχαλιάς, Δάφνης...) – εκτός από τον δικό μου!
- Για πάρα πολλά χρόνια στα νταμάρια του Ψυχικού υπήρχε ένα από τα πρώτα γκράφιτι στην Ελλάδα, του Αρτέμη από τους TXC, που έλεγε «ΑRT». Δυστυχώς, πριν από λίγο καιρό κάποιος πήγε και το πάτησε από πάνω κι έγραψε «ΠΑΟ 13»...
- Μεγάλη ευλογία το άνετο πάρκινγκ, ειδικά για κάποιον που έχει συνηθίσει στο κέντρο. Μία μόνο φόρα δεν βρήκα να παρκάρω γιατί κάποιος έκανε πάρτι. Αν άλλαζα κάτι όμως από τη γειτονιά, είναι τα πολλά σαμαράκια στους δρόμους.
- Ένα από τα μυστικά του Ψυχικού και των κατοίκων του είναι ότι γνωρίζουν τους δρόμους για να γλιτώνουν την κίνηση της Κηφισίας. Γνωρίζω πώς να φτάσω στο κέντρο χωρίς να βρεθώ καθόλου σε κεντρικούς δρόμους!
- Στο διπλανό σπίτι από το δικό μου ζούσε για πολλά χρόνια (μέχρι να μετακομίσει στο κέντρο) ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, τον οποίο μικρός θαύμαζα για το ιδιαίτερο στυλ του.
- Το Ψυχικό το συνδυάζω με ένα τραγούδι των Vodka Juniors που ακούω πολύ τελευταία, το Disconnected – γιατί στρίβοντας αριστερά στον Φάρο, είναι σαν να μπαίνεις σε μια άλλη πόλη.
Info: Αυτό τον καιρό ο Δημήτρης τρέχει το Groopio, το Flower και τον Κύριο και ετοιμάζει το reunion party του Κ44 στο Βυρσοδεψείο, το Σάββατο 23 Μαΐου.
σχόλια