Έχει χαιρετιστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο χώρο της σύγχρονης τζαζ. Ο λόγος για τον αμερικανό τρομπετίστα Ambrose Akinmusire, που έχει γεννηθεί στο Ώκλαντ, στην Καλιφόρνια, το 1982, διαπρέποντας στη σκηνή την τελευταία 15ετία (από πολύ μικρός δηλαδή). Γιατί για τους μουσικούς της τζαζ δεν είναι μόνο η προσωπική δισκογραφία εκείνη που τους αναδεικνύει σε «ήρωες» ή «λιγότερο ήρωες», μα και η τριβή τους στις σκηνές και τα κλαμπ, και βεβαίως τα καλά λόγια, πρώτα-πρώτα, των ίδιων των συναδέλφων τους. Και αναφέρομαι στα ουσιαστικά «καλά λόγια» – τις προσκλήσεις, εννοώ, να συμμετάσχεις σε ηχογραφήσεις άλλων.
Έτσι, από την ηλικία των 18, ο Ambrose Akinmusire αρχίζει να παίρνει μέρος σε διάφορα sessions, δίπλα σε άλλα σημαντικά ονόματα της εποχής και της γενιάς του (Steve Coleman, Aaron Parks, Vijay Iyer, Walter Smith III, Esperanza Spalding, Umberto Echo…) δείχνοντας το παικτικό ταλέντο του.
Tο 2014 ο Ambrose Akinmusire κάνει πράξη ένα παλιό όνειρό του. Να έρθει πιο κοντά με τη μουσική τής Joni Mitchell, η τραγουδοποιία τής οποίας αποτελεί μία από τις βασικές πηγές των συνθέσεών του.
Τρομπετίστας με βαθύ, λιτό και εντελώς μελωδικό παίξιμο, ο Akinmusire αυτοσχεδιάζει σαν να συνθέτει και συνθέτει σαν να αυτοσχεδιάζει. Έτσι, μια «έτοιμη» και επεξεργασμένη μελωδία του μοιάζει να αναδύεται τη στιγμή ακριβώς που ακούγεται σβήνοντας τα όρια ανάμεσα στη σύνθεση και την έμπνευση της στιγμής.
Υπήρξαν, λοιπόν, οι συνεργασίες πριν ο Akinmusire μπει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο προσωπικό CD του, το “Prelude: To Cora” [Fresh Sound New Talent] το 2008, ένα άλμπουμ που αμέσως θα τον οδηγήσει στο ξέφωτο. Αρχίζουν όλοι να τσεκάρουν τ’ όνομά του και βεβαίως να μιλάνε για τον ήχο τής τρομπέτας του, που έχει σε ίσες «ποσότητες» μαύρες και λευκές αναφορές. Από τη μια στέκεται το hard bop παίξιμο ενός Clifford Brown, ενώ από την άλλη το «ευρωπαϊκό πνεύμα», όπως λέμε, ο λυρισμός και η καθαρότητα των φράσεων ενός Tomasz Stańko.
Οι συνεργασίες όχι απλώς θα συνεχιστούν, αλλά και κάθε φορά θα διατρανώνουν το ταλέντο του Ambrose Akinmusire, την ικανότητα του να εισβάλει σε μικρά και μεγαλύτερα σχήματα σφραγίζοντας δικές του ή άλλων συνθέσεις με το παίξιμό του.
Τον ακούμε για παράδειγμα σε δουλειές των Linda Oh Trio, του σαξοφωνίστα David Binney, της Big Band του τρομπετίστα Roy Hargrove (ενός επίσης μεγάλου ονόματος της σύγχρονης τζαζ τρομπέτας), των Brother Thelonious Quintet, αλλά και της άξιας τραγουδίστριας Gretchen Parlato (που πριν τέσσερα χρόνια την είχαμε δει και στην Αθήνα).
Το 2011 ο Ambrose Akinmusire έχει ανακαλυφθεί από τους πάντες και για τα καλά, και γι’ αυτό δεν θ’ αργήσει να ’ρθει το δεύτερο προσωπικό CD του ηχογραφημένο αυτή τη φορά για την Blue Note. Μπορεί η εταιρεία να μην έχει πια το παραγωγικό status των παλιών δεκαετιών, εντούτοις κάθε στάμπα της σ’ έναν τζαζ δίσκο πάντα κάτι θα σημαίνει. Το “When the Heart Emerges Glistening” είναι ένας ακόμη εξαιρετικός δίσκος, που ισορροπεί από τη μια μεριά ανάμεσα στο hard bop και τις bluesy μελωδίες και από την άλλη στην ευρωπαϊκή romance, αφήνοντας άλλοτε χορευτικές (σουινγκάτες) και άλλοτε πνευματικές (spiritual) διαστάσεις. Έξοχες συνθέσεις, αλλά και σπουδαία ονόματα στο team: Ambrose Akinmusire τρομπέτα, Walter Smith III τενόρο σαξόφωνο, Gerald Clayton πιάνο, Jason Moran fender rhodes, Harish Raghavan μπάσο και Justin Brown ντραμς.
Το 2014 ο Ambrose Akinmusire κάνει πράξη ένα παλιό όνειρό του. Να έρθει πιο κοντά με τη μουσική τής Joni Mitchell, η τραγουδοποιία τής οποίας αποτελεί μία από τις βασικές πηγές των συνθέσεών του. Κάπως έτσι τον ακούμε να παίζει τρομπέτα στο “Borderline”, που εμπεριέχεται στο τετραπλό CD-αφιέρωμα στην καναδή singer-songwriter “Love Has Many Faces (A Quartet, A Ballet, Waiting To Be Danced)” [Rhino].
Το 2014 είναι όμως και η χρονιά κυκλοφορίας του πιο πρόσφατου άλμπουμ τού Ambrose Akinmusire, που έχει τίτλο “The Imagined Savior is Far Easier to Paint” [Blue Note]. Εδώ δεν υπάρχουν μόνο φανταχτερές συνθέσεις και παιξίματα (“As we fight”) που περικλείουν το πνεύμα της τζαζ πρωτοπορίας του καιρού μας, μα ακόμη και πολύ ωραία τραγούδια, όπως οι μπαλάντες “Our basement” με την Becca Stevens (να ανακαλεί στη μνήμη κάτι από την Kate Bush) και “Ceaseless inexhaustible child” με την Cold Specks. Βεβαίως για όλα υπεύθυνη είναι η βασική πεντάδα (Ambrose Akinmusire τρομπέτα, Charles Altura κιθάρα, Sam Harris πιάνο, Harish Raghavan κοντραμπάσο, Justin Brown ντραμς), όμως είναι και οι guests την ίδια ώρα που προσφέρουν πολλές και σημαντικές «πινελιές» σε έγχορδα, φλάουτο, σαξόφωνα, εφφέ, ακόμη και mellotron.
Τρεις απ’ αυτούς τους μουσικούς, τον Akinmusire φυσικά, τον πιανίστα Harris, τον κοντραμπασίστα Raghavan, συν τον ντράμερ Rodney Green θα τους απολαύσουμε και στην Αθήνα.
Info:
The Ambrose Akinmusire Quartet
Στέγη / Ίδρυμα Ωνάση 18 Μαρτίου 2016
20:30 μ.μ. στην Κεντρική Σκηνή
Εισιτήρια: κανονικό 15-18-28 €, μειωμένο ή μικρή παρέα (5-9 άτομα) 11-14-22 €, μεγάλη παρέα (10+ άτομα) 9-12-20 €, ΑΜΕΑ & άνεργοι 5 €, συνοδός ΑΜΕΑ 10 €
σχόλια