Φωτογραφία από το ντοκιμαντέρ Cabaret-Berlin - Die wilde Bühne 1919-1933 (Καμπαρέ του Βερολίνου - Η άγρια σκηνή) της γαλλίδας σκηνοθέτιδας Fabienne Rousso-Lenoir. Γυρισμένη το 2010, η ταινία χρησιμοποιεί ανέκδοτο αρχειακό υλικό για να αναβιώσει τη χρυσή περίοδο του βερολινέζικου καμπαρέ, με μία ιδιαίτερη μνεία στο Tingel-Tangel-Theater που φιλοξενούσε την "'Αγρια Σκηνή" της ηθοποιού και τραγουδίστριας Trude Hesterberg. Βλ. alldownloadmovies.com.
Ο Werner Finck. Από τα ιδρυτικά μέλη του πολιτικο-λογοτεχνικού καμπαρέ Die Katakombe (Οι Κατακόμβες), και η ψυχή του ως κονφερανσιέ. Το καμπαρέ άνοιξε το 1929 και έκλεισε από τη Gestapo το 1935. Αριστ. φωτ. του Alexander Binder (1925). Από το βιβλίο του Volker Kühn: Die zehnte Muse - 111 Jahre Kabarett, Köln, 1993. Βλ. Wikimedia Commons. Δεξ. φωτ. του 1937 Βλ. Performing Arts - Artes Escénicas.
Φωτογραφίες από την ταινία Cabaret-Berlin - Die wilde Bühne 1919-1933. Κάτω αριστ., η Louise Brooks στην ταινία Το Κουτί της Πανδώρας του Georg Wilhelm Pabst. Bl. filmlinc.com, thejewishmuseum.org, zapitano.de και notrecinema.com.
Ταμπέλα τοποθετημένη στο Βερολίνο στο σημείο όπου φυλακίστηκε ο Werner Finck μετά το κλείσιμο του καμπαρέ του, πριν οδηγηθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Esterwegen. Οι φωτογραφίες δείχνουν μία σκηνή από πρόβα, από ταινία με παρτενέρ τη Lil Dagover, και ένα αστυνομικό σημείωμα που αναφέρει πως στις Κατακόμβες συχνάζουν πολλοί Εβραίοι, οι οποίοι επιδίδονται και σε πολιτική κριτική. Το ναζιστικό καθεστώς παρακολουθούσε στενά τα καμπαρέ που ήταν συχνά εστίες αμφισβήτησης. Στις Κατακόμβες, ο Werner Finck συνήθιζε να ρωτάει τους Ναζί αν έπρεπε να μιλάει πιο αργά για να μπορούν να τον καταλαβαίνουν... Βλ. infactoweb.flickr.
Ο Goebbels μόλις αντιλαμβάνεται πως ο ανταποκριτής του περιοδικού Life είναι ο ...Εβραίος Alfred Eisenstaedt. Βλ.imgur.com και tristesse deluxe.flickr.
Hermann Göring, Julius Streicher, Joseph Goebbels (1937). Bl. Today in History και h-abitual.tumblr.
H ηθοποιός Käthe Dorsch. Φίλη του Werner Finck, μεσολάβησε προς τον Hermann Göring για να δωθεί χάρη στον Finck . Μετά από δύο μήνες εγκλεισμού σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ο Werner Finck αφέθηκε ελεύθερος με τον όρο να μην ξαναεμφανιστεί σε καμπαρέ για ένα χρόνο. Βλ. Truus, Bob & Jan too!
Μετά τον πόλεμο, ο Werner Finck άνοιξε δύο ακόμη καμπαρέ, το Nebelhorn στη Ζυρίχη και το Mausefalle στη Στουτγκάρδη. Βλ. baslerkunst.ch.
Η φιλμογραφία του Werner Finck περιλαμβάνει πάνω από 50 ταινίες, οι περισσότερες άγνωστες εκτός από τη διάσημη ταινία Lola Montès (1955) του γάλλου σκηνοθέτη Max Ophüls. Ο Werner Finck εμφανιζόταν σ' αυτές κυρίως σε μικρούς ρόλους. Στη φωτογραφία αριστερά από την ταινία Lola Montès, διακρίνονται οι Anton Walbrook, Martine Carol, Max Ophüls και Werner Fink. Βλ. fantomas-en-cavale.tumblr καιcartelespeliculas.com.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Hans Deppe (πάνω) και ο σκηνοθέτης και παραγωγός Robert Adolf Stemmle υπήρξαν μαζί με τον Werner Finck και κάποιους άλλους ακόμη συνιδρυτές του καμπαρέ Οι Κατακόμβες. Βλ. europeanfilmgateway.eu, cyranos.ch και bilddatenbank.khm.
Το βερολινέζικο καμπαρέ Der Komiker (ή KadeKo) παρουσίαζε μία γκλάμουρ παράσταση πιο κοντά στο μιούζικ χολ με ηθοποιούς και χορευτές ντυμένους με φανταχτερά κοστούμια. Οι Κατακόμβες το ανταγωνίζονταν με ένα πρόγραμμα που έδινε έμφαση στην πολιτική σάτιρα, τα λογοπαίγνια και τα αστεία με ελλειπτικά νοήματα. Οι ηθοποιοί του, που φoρούσαν καθημερινά ρούχα (κυρίως baggy pants) δεν δίσταζαν -στην αρχή τουλάχιστον- να διακωμωδούν ευθέως τον Χίτλερ και το ναζιστικό χαιρετισμό. Βλ.berlin.de.
Το μεγαλοπρεπές Kaffee Tauentzienpalast. Βλ. Cabaret Berlin.
Η τραγουδίστρια Gitta Alpert (πρώτο πλάνο) με μερικούς καλεσμένους του ετήσιου χορού των δημοσιογράφων του Βερολίνου. Από το βιβλίο Berlin Kaleidoscop 1910-30 του Friedrich Wilhelm Lehmann, Heinz Moos Verlag, Berlin, 1962. Βλ. kingsacademy.com.
Το καμπαρέ Collosseum. Βλ. E-Bay.
Καμπαρέ στο προάστιο του Βερολίνου Westend (1927). Βλ. janwillemsen.flickr.
Το καμπαρέ Silhouette, όπου σύχναζαν αστέρες του κινηματογράφου, κοσμικοί, και ευγενείς εκατομμυριούχοι. 'Ηταν ένα από τα λίγα κλαμπ της εποχής της Βαιμάρης που ενθάρρυνε τις αλλαγές ρόλων μεταξύ αντρών και γυναικών. Φωτ. Edition Gauglitz. Βλ. Cabaret Berlin.
Tο καμπαρέ Jockey παρουσίαζε ένα μουσικό πρόγραμμα που αναμείγνυε τζαζ κομμάτια, κλασικά λαικά τραγούδια και έργα του Bach και του Mozart. Μεταξύ των διάσημων θαμώνων του ήταν συμπεριλαμβάνονταν και οι Jean Cocteau, Andre Gide, Ernest Hemingway και Marlene Dietrich. Βλ. Cabaret Berlin.
Η αίθουσα του Jockey. Φωτ. Edition Gauglitz. Βλ. Cabaret Berlin.
Η Marlene Dietrich το 1930 με τον Friedrich Holländer, συνθέτη (μεταξύ άλλων και της μουσικής της ταινίας Ο Γαλάζιος 'Αγγελος του Josef von Sternberg), σκηνοθέτη και δημιουργό του Tingel-Tangel-Theater που στέγασε την "'Αγρια Σκηνή". Βλ. Cabaret Berlin.
Απόκριες σε καμπαρέ του Βερολίνου (1929). Φωτ. Bildarchiv Preussischer Kulturbesitz. Βλ. kingsacademy.com.
Οι Chokolate Kids στο Βερολίνο. "Για πρώτη φορά στην Ευρώπη". Βλ. kingsacademy.com. Δεξ., διαφήμιση για το λεσβιακό κλαμπ Monokel (μεταξύ 1900 και 1933 δημιουργήθηκαν 30 παρόμοια στο Βερολίνο). Φωτ. Bildarchiv Preussischer Kulturbesitz. Βλ. kingsacademy.com
Το Eldorado, ένα gay bar του Βερολίνου. Φωτ.Bildarchiv Preussischer Kulturbesitz. Βλ. kingsacademy.com.
Κλαμπ για κυρίες Violetta. Βλ. Cabaret Berlin.
Ο κωμικός ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και του καμπαρέ Wilhelm Bendow. Βλ. Cabaret Berlin.
Λογοκριμένη φωτογραφία χορευτριών του βερολινέζικου Apollo Theater σε ένα ταμπλό βιβάν που μιμείται τα αγάλματα της Πύλης του Βρανδεμβούργου. Steinfeld Archiv - Institut für Theater-Wissenschaft, Cologne University. Βλ. kingsacademy.com.
Αριστ., χορεύτριες σε καμπαρέ της λεωφόρου Kurfürstendamm (1927). Βλ. janwillemsen.flickr. Δεξ., μία κάτοικος του Βερολίνου ανάβει φωτιά στην κουζίνα της με "πληθωρικά" μάρκα. Βλ. kingsacademy.com.
Αριστ. δίσκος με το Τραγούδι των Ανέργων του διάσημου γερμανού συνθέτη Hanns Eisler. Ο Eisler συγκαταλεγόταν για ένα διάστημα ανάμεσα στους βασικούς συνεργάτες του Werner Finck και του καμπαρέ Κατακόμβες. Δεξ., άνεργοι λιμενεργάτες στο Αμβούργο το 1931. Βλ. rotefahne.eu.
Ο ηθοποιός Theo Lingen. Εμφανιζόταν στις Κατακόμβες. Βλ.misshonoriaglossoptumblr και Truus, Bob & Jan too!/flickr.
Ο ηθοποιός Rudolf Platte. Εμφανιζόταν στις Κατακόμβες. Bl.vebidoo.de και Truus, Bob & Jan too!/flickr.
Η ηθοποιός Ursula Herking. Εμφανιζόταν στις Κατακόμβες. Βλ. cinema.de eBay και deutsche-synchronsprecher.de.
Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Isa Vermehren. Κλειστήκε στα ναζιστικά στρατόπεδα επειδή ο αδερφός της προσχώρησε στους Συμμάχους. Μετά τον πόλεμο, έγινε καλόγρια στο τάγμα Societas Sacratissimi Cordis Jesu. Βλ. albis-international.de.
Η Isa Vermehren στο καμπαρέ και στη μονή. Βλ. isa-vermehren.de Denken macht frei, και Amazon.
O γερμανός ηθοποίος, τραγουδιστής και σκηνοθέτης Ernst Busch. Συνεργάστηκε με τον Werner Finck και τις Κατακόμβες. Αριστ., σκηνή από την ταινία Kuhle Wampe oder: Wem gehört die Welt? (Κρύες (στη βερολινέζικη αργκό) κοιλιές ή : σε ποιον ανήκει ο κόσμος ;), όπου ο Ernst Busch είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία αυτή, που έφερε την υπογραφή των Slátan Dudow, Bertolt Brecht και Ernst Ottwald ήταν η πρώτη ανοιχτά κομμουνιστική ταινία της εποχής της Βαιμάρης. Bl. absolutmedien.de και Wikimedia Commons (για το πορτρέτο του 1946).
Kuhle Wampe (1932). Βλ. bureauforopenculture.org, ergatikilesxi.wordpress.com.
Kuhle Wampe (1932). Bl. absolutmedien.de, sevenart.gr.
Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Kate Kühl. Συνεργάστηκε με τις Κατακόμβες και την 'Αγρια Σκηνή. Βλ. Erinnerungsort και Radio Valencia.
Ο συνθέτης Hanns Eisler. Το φθινόπωρο του 1929, εμφανίστηκε στη σκηνή του καμπαρέ Κατακόμβες, όπου ερμήνευε μαζί με τον ηθοποιό Ernst Busch το Τραγούδι των Ανέργων. Το 1938, μετανάστευσε στην Αμερική, και ξανασυναντήθηκε το 1942 με τον παλιό του φίλο και συνεργάτη Bertold Brecht, για τα έργα του οποίου είχε γράψει τη μουσική. Η καριέρα του στην Αμερική (και ειδικά στο Hollywood) διακόπηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο. Μπήκε στη Μαύρη Λίστα του McCarthy ως "Karl Marx της μουσικής' και σοβιετικός πράκτορας, την ίδια ώρα που ο κομμουνιστικός Τύπος τον κατάγγελνε ως "γερμανό τροτσκιστή". Φωτ. Life. Βλ. blog.naver.com και byricardomarcenaroi.blogspot.com.
Ο Hanns Eisler με τον Bertold Brecht το 1950. Βλ. Wikimedia Commons.
Die Wilde Bühne. Η "'Αγρια Σκηνή" της Trude Hesterberg (πριν το "μεγάφωνο της τέχνης της" αφουγκραστεί τους νέους καιρούς και την οδηγήσει στο ναζιαστικό κόμμα). Βλ. Cabaret Berlin.
Η γερμανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Margo Lion, σταρ της 'Αγριας Σκηνής της Trude Hesterberg. Η Margo Lion έγινε ιδιαίτερα γνωστή από τον ρόλο της "Pirate Jenny" που ερμήνευσε στην κινηματογραφική μεταφορά από τον G.W. Pabst της 'Οπερας της Πεντάρας των Bertolt Brecht και Kurt Weill. Βλ. circomelies.com. και Cabaret Berlin.
Η Margo Lion. Βλ. Cabaret Berlin.
Η μόνη ίσως φορά που ο Bertold Brecht εμφανίστηκε ο ίδιος πάνω σε σκηνή του καμπαρέ ήταν το Γενάρη του 1922 στην 'Αγρια Σκηνή και για έξι νύχτες, όπου ερμήνευε δύο τραγούδια : τo Jakob Apfelböck (ιστορία ενός αγοριού που σκοτώσε τους γονείς του) και τη γκροτέσκα Μπαλάντα του Νεκρού Στρατιώτη που σκανδάλισε το κοινό στην πρώτη της εκτέλεση, αναγκάζοντας την Trude Hesterberg να τραβήξει την κουρτίνα για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.'Ηταν τότε 24 ετών. Βλ. Cabaret Berlin και Solitary Dog Sculptor. Αριστ., ο Bertold Brecht με τον πρωταθλητή του μποξ Paul Samson-Körner το 1926. Βλ. Christian García Bello.
Βλ. membranachristianbooks.com.
σχόλια