Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αφήγηση ζωής του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου στον Αντώνη Μποσκοΐτη, στη στήλη «Οι Αθηναίοι». «Τι βλέμμα και ομορφιά! Τελικά, είναι μεγαλειώδης μια τέτοια ζωή. Υποκλίνομαι και σας ευχαριστώ με όλη μου την ψυχή. Είστε από τους λόγους που με κάνουν να είμαι περήφανος γιατί είμαι Έλληνας» σχολίασε ο AthanBXL, ενώ ο αναγνώστης με το ψευδώνυμο Ο Μέσος Έλληνας τόνισε: «Φιλοσοφημένος Έλληνας, με άποψη, που δεν φοβήθηκε να την υποστηρίξει ανεξαρτήτως τιμήματος». Τέλος, η Αιασανθα έγραψε: «Αυτή είναι η Ελλάδα που αγαπάμε».
Για τους «γονείς των λουλουδιών» και τα παιδιά τους που δεν έχουν λαμβάνειν τίποτα έγραψε στο editorial του ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος. «Συγχαρητήρια, Στάθη», έγραψε ο Νίκος Νικολαΐδης-ΣΦ. «Απόδειξη του συγκεκριμένου κειμένου και του πόσο επηρεάζει την κοινωνία μας είναι και το γεγονός ότι στα χρόνια της κρίσης όλα τα μίντια ασχολούνται με τις συντάξεις και τους μισθούς των μεσήλικων, μα κανείς με τη νεολαία. Αυτό που φαιδρά προτείνεται ως ανάπτυξη (το μέλλον της) είναι ο τουρισμός και η αγροτιά, πολλές φορές μάλιστα σε συνδυασμό (στα άρθρα περί "επιστροφής στο χωριό"). Το brain drain γίνεται με σηκωμένα τα χέρια. Πριν από 21 χρόνια είχες αναφερθεί στο "τέλος της δημοκρατίας (όπως την ξέρουμε )". Είχες δίκιο για το Ίντερνετ και για τους πολιτικούς (εποχή που το μισό ΠΑΣΟΚ ψήφιζε Άκη και υπουργοί όπως ο "Μεταφορών", ο Δασκαλάκης, έβγαιναν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, να τον προτείνουν για αντιπρόεδρο). Από την άλλη, η "απομάγευση των πολιτικών" που είχες αναφέρει σ' εκείνο το άρθρο σου συνδυαζόταν και με μια άλλη, παράλληλη απομάγευση πολιτών. Αυτός ο πολιτισμικός εμετός δεν θα μπορούσε να περιλαμβάνει τίποτα καλύτερο από τους πολιτικούς του σήμερα. Ας ξεραστεί, μπας και καθαρίσει το σύστημα από μέσα...».
«Δυστυχώς, η Ιστορία και η καθημερινότητα δείχνουν ότι οι άχρηστοι παραμένουν άχρηστοι, λαμόγια και τεμπέληδες, και μάλιστα όλο το σύμπαν συνωμοτεί να τους τα φέρει όλα δεξιά», σχολίασε ο/η Λεμόνι. «Λες και με τη ραθυμία τους ενεργοποιούν δυνάμεις του περιβάλλοντός τους, ώστε να τους έρθουν όλα στο πιάτο. Άνθρωποι γύρω τους τρέχουν με τρόπο μαγικό να συμπληρώσουν τα κενά, να τους βολέψουν, να μην τους λείψει τίποτα. Και από την άλλη, έχουμε τους άξιους που με χίλιους κόπους παλεύουν, που έμαθαν να στέκονται στα πόδια τους, να αναμετριούνται μόνο με τις δικές τους δυνάμεις και πάντα να ταλαιπωρούνται. Η ζωή σπάνια θα τους δώσει μια ανάσα ή μια επιβράβευση. Γιατί δεν είναι δίκαιη, τουλάχιστον όχι όπως έχουμε στο μυαλό μας μια δίκαιη ζωή».
«Κάντε έναν παραλληλισμό του πατέρα που χαϊδεύει τον χαραμοφάη γιο με το ελληνικό κράτος που διορίζει τους χαραμοφάηδες και τους χαϊδεύει επειδή είναι χαραμοφάηδες», πρόσθεσε το Σαλιγκάρι, «κι έναν παραλληλισμό του πατέρα που χαντακώνει την κόρη του που δουλεύει και τον κρίνει γι' αυτό που είναι με το ελληνικό Κράτος που πέφτει σαν όρνιο πάνω σ' αυτούς που δουλεύουν και κυνηγάει ανελέητα όσους τολμάνε να πούνε την αλήθεια. Οι παραλληλισμοί είναι πάρα πολλοί και είναι απόδειξη του πόσο η ελληνική οικογένεια έχει συμβάλει στην καθολική διαφθορά της κοινωνίας με το πρόσχημα της "καλής οικογένειας" (όπως και η οικογένεια που είναι σίγουρη ότι έχει κάνει το σωστό και έχει αξίες). Επειδή είναι τόσο θεμελιώδης η διαφθορά της κοινωνίας στην Ελλάδα, λόγω του ότι βασίζεται στον καθ' όλα διεφθαρμένο πυλώνα της (την ελληνική οικογένεια), προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα βγούμε ποτέ από την κρίση αλλά ότι αυτό που λέμε κρίση θα γίνει παγιωμένη κατάσταση, συνήθεια και κανονικότητα από κάποια χρόνια και μετά».
Για τη (μετα)πανκ μελαγχολία και τη «δικαίωση» των Joy Division έγραψε ο Θοδωρής Αντωνόπουλος με αφορμή ένα μαυρόασπρο t-shirt στη Βουλή που έγινε viral. «Που την είδατε την μελαγχολία;», σχολίασε ο Atman. «Με 8.000 ευρώ τον μήνα και κάπου 100.000 ευρώ μεικτά τη χρονιά; Απλώς, αυτό το μπλουζάκι σε αυτό τον χώρο με αυτό το σακάκι δείχνει ότι η Αριστερά στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ τίποτε άλλο πέρα από λάιφ-στάιλ, ρηχή, καταναλωτική. Τι άλλο από τον λαό που ξεκοκάλιζε το "Κλικ"; (Ναι, ναι, ο Κωστόπουλος ήταν αντιδραστικός, τόσο, που ήταν στον ίδιο χώρο με Κουρουμπλή, Τζάκρη κ.λπ. κ.λπ.). Δείχνει, επίσης, ότι αν κάπου είχε υπεροχή η Αριστερά, ήταν στην αισθητική και τις μουσικές, τίποτε άλλο. Τέλος, δείχνει ότι και αυτή την υπεροχή οι συγκεκριμένοι τύποι έχουν βαλθεί να την ξεκάνουν. Και πιο αισχρό απ' όλα θεωρώ το σακάκι μαζί με τους Joy Division. Κλαρινογαμπρός».
Για το τελευταίο, ο ημίθεος ειρωνεύτηκε: «Σωστά, ενώ οι Joy Division όλο με ξεσκισμένα δερμάτινα τζάκετ κυκλοφορούσαν», ενώ ο Ashton Heston III έγραψε: «Άσ' τα, atman, κάθε γενιά έχει και την αντίστοιχη "Ποίηση της Ήττας"».
