☛ Στο LIFO.gr ερευνήσαμε τα «σοκαριστικά ευρήματα παιδικής πορνογραφίας» που βρέθηκαν στο υπνοδωμάτιο του Μάικλ Τζάκσον και καταλήξαμε πως στην πραγματικότητα τα περισσότερα βιβλία που παρουσίασε ως παιδικό πορνό η αστυνομία είτε δεν είχαν καθόλου παιδιά, είτε δεν είχαν πορνό, είτε τίποτε από τα δύο – κάποια μάλιστα ήταν απλώς εικαστικοί κατάλογοι γνωστών εκθέσεων.
Ο αναγνώστης μας Νίκος Νικολαΐδης-ΣΦ, σε ένα μακροσκελές, ενδιαφέρον σχόλιό του (αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο στο άρθρο «Το πορνογραφικό υλικό που βρέθηκε στο υπνοδωμάτιο του Μάικλ Τζάκσον κρύβει εκπλήξεις») θυμήθηκε ένα απόσπασμα από άρθρο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, όταν πρωτοκατηγορήθηκε ο τραγουδιστής για παιδοφιλία.
«Πριν από 23 χρόνια, ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος είχε γράψει στις "Επιλογές" της "Ελευθεροτυπίας" ένα άρθρο για την πρώτη δίκη, αυτή του '93, με τίτλο "Ο Μάικ πάει μπορντέλο": "Το μπορντέλο του νεοπουριτανισμού ανθεί. Στη χώρα όπου τα παιδιά γεννιούνται ενήλικες και γερνούν αστραπιαία μπροστά στις αλλεπάλληλες εικόνες της ωμότητας (το αίμα της ΤV, την ποπ πορν, τους εφήβους που διακινούν κρακ, τους runaways, τα όπλα ως παιχνίδι των γκέτο, την απόλυτη εμπορευματοποίηση των πάντων) τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως αγγελούδια. Τη στιγμή που το αμερικανικό way of life έχει σκοτώσει κάθε έννοια παιδικότητας, όλοι υπερασπίζονται την αθωότητα των παιδιών σε βαθμό υστερίας. Από ευθυνοφοβία. Και υποκρισία! Αυτοί που καταναλώνουν το σίριαλ Τζάκσον (με ένα μιξάζ πουριτανισμού και ηδονοβλεψίας: "Τι άθλιο φαΐ - Κρίμα που μας τελείωσε !") είναι οι ίδιοι που δέχονται με απάθεια τους ιλιγγιώδεις αριθμούς της πορνείας. Αυτό το θεωρούν δεδομένο"».
☛ Για τις πρώτες εκτιμήσεις μετά το Brexit έγραψε ο Ευτύχης Βαρδουλάκης στο LIFO.gr και ο no-body σχολίασε: «Ενδιαφέρον άρθρο. Κατ' εμέ, βιάστηκε πολύ η Ε.Ε. να διευρυνθεί, πριν τα προϋπάρχοντα μέλη της βρουν έναν κοινό βηματισμό. Είκοσι οκτώ, τώρα 27 μέλη είναι πολλά και δύσκολα συνεννοούνται μεταξύ τους. Μέχρι τους 16 καλά τα πήγαινε, από κει και μετά ξεχείλωσε το πράγμα και άρχισαν να χάνονται αυγά και πασχάλια. Νομίζω πως καλό θα είναι να συνεχίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως τέτοια και να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, με εκείνα τα κράτη που πραγματικά την επιθυμούν. Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται, που λέει και ο λαός. Ας μείνουν, λοιπόν, να δουλέψουν με κέφι και μεράκι πάνω στο μελλοντικό ευρωπαϊκό πρότζεκτ όσοι πραγματικά το θέλουν κι αισθάνονται πρωτίστως Ευρωπαίοι πολίτες και δευτερευόντως Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Δανοί κ.λπ. Οι άλλοι ας μείνουν με τις ενθικές τους υπερηφάνειες, τους εθνικισμούς τους, τον επαρχιωτισμό τους, την άγνοια και την έλλειψη κατανόησης του παγκόσμιου γίγνεσθαι».
«Πολύ νηφάλια κι ενδιαφέρουσα προσέγγιση! Χρειάζονται τέτοια άρθρα τούτες τις στιγμές» έγραψε η Inanna. «Πάντως, να προσθέσω μόνο πως υπάρχει πάντα ο αστάθμητος παράγοντας σε όλες τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις που ποτέ δεν ξέρουμε προς τα πού θα στρέψει τα πράγματα. Η Ε.Ε. θα αντιμετωπίσει σκληρά το Brexit σε αυτήν τη φάση, αλλά σήμερα γίνονται εκλογές στην Ισπανία, που είναι ουσιαστικά ακυβέρνητη τους τελευταίους μήνες, και η Γαλλία βρίσκεται τον τελευταίο καιρό σε αναταραχή. Το πώς επιδρούν τα γεγονότα στους λαούς ποτέ δεν μπορούμε να το ξέρουμε από πριν. Αυτή η Ε.Ε., πάντως, έχει μείνει πολύ πίσω και δεν είναι πλέον όπως όταν ξεκίνησε».
Τέλος ο VASILY ZAITSEV τόνισε: «Τα τελευταία χρόνια, από το 2008 και μετά, εντός της Ε.Ε. μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, ειδικά, αλλά όχι αποκλειστικά, στις νότιες χώρες, τείνουν να περιθωριοποιηθούν. Ο στόχος είναι κινέζικοι μισθοί σε γενικότερες συνθήκες Ευρώπης. Γιατί, λοιπόν, απορούμε για τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων; Σε κανένα δημοψήφισμα, όπου και αν έχει γίνει (Γαλλία - ευρωσύνταγμα, Ελλάδα και Μ. Βρετανία), δεν έχει κερδίσει το ευρωπαϊκό ερώτημα, όπως και αν τέθηκε. Η Ευρώπη πρέπει καταρχάς να κοιτάξει τους πολίτες της. Πρέπει και ο τελευταίος πολίτης της Ε.Ε. να τη θεωρεί φίλο του και όχι νταβατζή του. Δεν μπορεί όλοι οι Ευρωπαίοι να δουλεύουν για το καλό της Γερμανίας. Αν δεν συμβεί αυτό, μάλλον το ευρωπαϊκό εγχείρημα δεν θα πάει πολύ μακριά».
☛ Το Brexit σχολίασε και ο konstas στο άρθρο μας «Το θράσος της Βρετανίας σχετικά με την ανεξαρτησία της».
1) Η Βρετανία ήταν αυτή που απολάμβανε τη μεγαλύτερη ανεξαρτησία σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. (από τη στιγμή που μπαίνεις σε μια ένωση κρατών, είναι λογικό ότι απεμπολείς κάποια κυριαρχικά δικαιώματά σου, οπότε είναι αδύνατον να έχεις πλήρη ανεξαρτησία).
2) Το να μιλάει για χαμένη ανεξαρτησία μια αποικιοκρατική δύναμη είναι σαν να μιλάνε στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί (ιδίως όταν ο σκοπός του Βrexit ήταν να ξαναγυρίσει η Βρετανία στα περασμένα μεγαλεία).
3) Μόνο νίκη απέναντι στη φιλελεύθερη Ευρώπη δεν ήταν, αφού ζητούσαν λιγότερους περιορισμούς και κανονισμούς, δηλαδή περισσότερο φιλελευθερισμό.
σχόλια