Μένω στον Πειραιά, στην Πειραϊκή. Είναι για μένα το πιο όμορφο μέρος, είναι σαν να ζω σε νησί. Μπροστά μου είναι η θάλασσα, τα βράχια της Πειραϊκής, δεξιά μου η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, ένα απίστευτα ωραίο κτίριο του Τσίλερ, όπου γυρίστηκε η ταινία Η Αλίκη στο Ναυτικό. Κάθε πρωί γίνεται έπαρση σημαίας και κάθε απόγευμα υποστολή. Πιο πέρα, το εκκλησάκι του Άι-Νικόλα. Τα βλέπω όλα αυτά από το μπαλκόνι μου. Δίπλα μου, από την άλλη πλευρά, ταβέρνες, ουζερί, καφέ. Αυτή είναι η γειτονιά μου.
- Στη γειτονιά μου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν η θάλασσα και τα βράχια της Πειραϊκής – εκεί είναι και τα Μακρά Τείχη. Επίσης, ένα χαρακτηριστικό της γειτονιάς μου είναι ότι, βγαίνοντας από το σπίτι, λέω πολλές καλημέρες. Γνωριζόμαστε όλοι σχεδόν μεταξύ μας. Υπάρχει ανθρώπινη επαφή, δεν νιώθεις ότι ζεις σε μια τεράστια και απρόσωπη πόλη.
- Μου αρέσει πολύ να περπατάω. Ξεκινάω από το σπίτι μου στη Σχολή Δοκίμων και φτάνω μέχρι τη Φρεαττύδα, το Πασαλιμάνι. Είναι μια βόλτα που την έκανα από μικρή και όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, αυτή η διαδρομή εξακολουθεί να με ξεκουράζει. Καμιά φορά κατεβαίνω στη θάλασσα από τα σκαλάκια που είναι στα βράχια.
Ο Πειραιάς έχει πάρα πολύ ωραία νεοκλασικά, τα περισσότερα είναι του Τσίλερ. Υπάρχουν όμως και πολλά, ιδιαίτερα στην Καστέλλα, που είναι εγκαταλελειμμένα. Θυμίζουν άλλες εποχές, αρχοντιάς και αίγλης.
- Ακόμα πάω και ψωνίζω στην Καλλίπολη, όπου μεγάλωσα. Τους ξέρω όλους και με ξέρουν κι εκείνοι. Πάω στον φούρνο του Έξαρχου, στο ζαχαροπλαστείο «Μαστρονικόλας», μια οικογενειακή επιχείρηση με κορυφαίο γαλακτομπούρεκο, κρέμες, ρυζόγαλα, και στο κομμωτήριο «Χρυσάνθη», που είναι της μητέρας μου, για τα μαλλιά μου. Στη γειτονιά μου, στην Πειραϊκή, πάω στην Ακτή για θαλασσινά, στο Αγκυροβόλι του Σωτήρη και στον Διάσημο για φρέσκο ψάρι, στη Μαργαρώ για γαρίδες και στο απίθανο delicatessen του Τσερτσιάν, όπου μπορείς να ψωνίσεις τα καλύτερα. Eπίσης, το καλύτερο ιταλικό για μένα είναι το L' Αbbuffata – η Δέσποινα εκεί μαγειρεύει εκπληκτικά. Για καφέ και ποτό προτιμώ το Ίχνος!
- Ο Πειραιάς έχει πάρα πολύ ωραία νεοκλασικά, τα περισσότερα είναι του Τσίλερ. Κάποια από αυτά διατηρούνται υπέροχα, όπως η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων που προανέφερα. Η Πινακοθήκη, επίσης, και βέβαια το Δημοτικό Θέατρο, που είναι καταπληκτικό και φέρνει εξαιρετικές παραστάσεις! Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα, ιδιαίτερα στην Καστέλλα, που είναι εγκαταλελειμμένα. Θυμίζουν άλλες εποχές, αρχοντιάς και αίγλης. Μου προκαλεί θλίψη αυτή η κατάσταση κι ελπίζω κάποια στιγμή να αναπαλαιωθούν και να μη γίνουν πολυκατοικίες. Γενικά, νομίζω ότι η Καστέλλα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του Πειραιά.
- Αυτό που θα άλλαζα στον Πειραιά είναι οι δρόμοι. Η κίνηση είναι τρομερή, πήζει το κέντρο, δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις. Πιστεύαμε ότι με τους μονόδρομους θα ήταν καλύτερα, αλλά δεν είναι. Θέλει κι άλλη μελέτη. Ακόμα, θα αναδείκνυα τα Μακρά Τείχη στην Πειραϊκή, γιατί είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Όνειρό μου είναι να γίνει κέντρο πολιτισμού η πόλη μου, η γειτονιά μου.
